Wat is een neurologisch onderzoek?
Een neurologisch onderzoek helpt artsen om de diagnose perifere neuropathie te stellen en kan het volgende omvatten:
- De voorgeschiedenis: vragen over uw symptomen en toestand
- Evaluatie van de neurologische functie
- Diagnostische tests
- Elektrodiagnostische tests
- Bloedonderzoek
- Andere gebruikelijke onderzoeken
Vragen over het neurologisch onderzoek van uw arts
U moet voorbereid zijn om uw symptomen in detail met uw arts te bespreken. Uw arts zal u vragen uw symptomen te beschrijven, wanneer u ze ervaart, hoe lang de perioden duren en hoeveel ongemak of pijn u ervaart. Hoe specifieker u kunt zijn over de tintelingen, gevoelloosheid, zwakte of andere symptomen die u ervaart, hoe gemakkelijker het voor uw arts zal zijn om uw aandoening te begrijpen.
Uw arts kan u ook algemene gezondheidsvragen stellen die misschien niets met uw symptomen te maken lijken te hebben, maar die in feite wel belangrijk zijn. Deze vragen kunnen gaan over of u zich al dan niet flauw, misselijk of moe voelt. De arts kan ook vragen of uw blaascontrole en seksuele functie normaal zijn. Ook zal worden gevraagd of u aan andere ziekten lijdt en of u medicijnen gebruikt.
De arts zal dan een lichamelijk onderzoek doen om te testen op verlies van het trilsensatievermogen. Hij of zij zal de enkel stoten en andere reflexen testen. Het gevoel in de voeten en handen wordt met een speld geëvalueerd.
Omdat sommige neuropathieën erfelijk zijn, zal uw arts u vragen of andere leden van uw familie aan een neuropathie of neurologische aandoening hebben geleden.
Neurologische Onderzoekstesten
Een neurologische evaluatie bestaat uit een lichamelijk onderzoek en een aantal eenvoudige en pijnloze testen. Het doel van deze tests is om uw neurologische functie te beoordelen, met inbegrip van uw spierkracht, hoe uw autonome zenuwen functioneren, en uw vermogen om verschillende sensaties te voelen.
Diagnostische tests
De neuroloog kan bepaalde diagnostische tests aanbevelen, afhankelijk van de symptomen van de patiënt, zijn medische voorgeschiedenis en lichamelijk onderzoek.
Vaak zal de neuroloog elektrodiagnostische tests aanbevelen om de elektrische activiteit van spieren en zenuwen te meten. Indien nodig kan de neuroloog ook een zenuwbiopsie, een ruggenmergtap of magnetische resonantie beeldvorming (MRI) aanbevelen. Bij sommige patiënten met langdurige neuropathie kan de oorzaak echter ondanks uitgebreide tests en onderzoeken niet worden gevonden.
Electrodiagnostische test
Electrodiagnostische tests meten de elektrische activiteit van spieren en zenuwen. Door het meten van de elektrische activiteit kan worden vastgesteld of er sprake is van zenuwbeschadiging, hoe groot de beschadiging is en mogelijk ook wat de oorzaak van de beschadiging is. Vaak zal de neuroloog gewone, niet-invasieve neurologische evaluaties aanbevelen, zoals elektromyografie (EMG) en zenuwgeleidingssnelheidstests (NCV).
Bloedtests
Bloedtests worden vaak gebruikt om te controleren op vitaminetekorten, toxische elementen en aanwijzingen voor een abnormale immuunrespons.
Afhankelijk van uw individuele situatie kan uw arts om bepaalde laboratoriumtests vragen om mogelijk behandelbare oorzaken van neuropathie op te sporen. Deze omvatten tests voor:
- Vitamine B12- en folaatspiegels
- Thyroïde, lever- en nierfuncties
- Vasculitis evaluatie
- Oraale glucosetolerantietest
- Antilichamen tegen zenuwcomponenten (bijv, anti-MAG-antilichaam)
- Antilichamen in verband met coeliakie
- Lymeziekte
- HIV/AIDS
- Hepatitis C en B
Andere gebruikelijke tests
Als uw arts vermoedt dat u een specifieke vorm van neuropathie hebt, een vergevorderd geval van neuropathie, of een geheel andere aandoening, kan het zijn dat uw arts u voorstelt aanvullende tests te ondergaan. Uw arts kan u kwantitatieve sensorische testen (QST) en autonome testen aanraden, of andere testen om een specifieke aandoening te diagnosticeren.