Een verbinding die een natuurlijk voorkomend hormoon nabootst dat de eetlust regelt, kan mensen met obesitas maar niet met diabetes helpen om gewicht te verliezen, suggereert een nieuwe studie. Het onderzoek zal zondag 18 maart worden gepresenteerd op ENDO 2018, de 100e jaarlijkse bijeenkomst van de Endocrine Society in Chicago, Ill.
De verbinding, semaglutide, heeft een chemische structuur die sterk lijkt op het hormoon glucagon-like peptide 1 (GLP-1), dat zowel de insulinesecretie als de eetlust regelt. In december keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration de semaglutide-injectie Ozempic goed als een eenmaal per week toe te dienen aanvulling op een dieet en lichaamsbeweging om de glykemische controle bij volwassenen met type 2-diabetes te verbeteren.
“Deze gerandomiseerde studie van gewichtsverlies geïnduceerd met semaglutide bij mensen met obesitas maar zonder diabetes heeft de hoogste gewichtsverminderingen tot nu toe laten zien voor een farmaceutische interventie,” zei hoofdauteur Patrick M. O’Neil, Ph.D., directeur van het Weight Management Center en hoogleraar psychiatrie en gedragswetenschappen aan de Medical University of South Carolina in Charleston, S.C.
De nieuwe studie omvatte 957 deelnemers, van wie 35 procent man was. Alle deelnemers hadden een body mass index (BMI) van ten minste 30, maar hadden geen diabetes. Ze werden willekeurig ingedeeld in zeven verschillende groepen. Vijf groepen kregen eenmaal daags verschillende doses semaglutide (tussen 0,05 mg en 0,4 mg) via injectie; een zesde groep kreeg een placebo, en een zevende groep kreeg 3 mg van het diabetesmedicijn liraglutide. Alle deelnemers kregen maandelijks dieet- en bewegingsadvies.
Na een jaar hadden alle deelnemers die semaglutide kregen significant meer gewicht verloren dan degenen die placebo kregen. Hoe hoger de dosis die de deelnemers kregen, hoe groter hun gemiddelde gewichtsverlies. Deelnemers die dagelijks 0,05 mg semaglutide kregen, verloren gemiddeld 6,0 procent van hun lichaamsgewicht; de 0,1 mg groep verloor gemiddeld 8,6 procent; de 0,3 mg groep verloor gemiddeld 11,2 procent; en degenen die een dagelijkse dosis van 0,4 mg ontvingen, verloren gemiddeld 13,8 procent. Degenen die liraglutide kregen, verloren gemiddeld 7,8 procent van hun lichaamsgewicht, terwijl degenen in de placebogroep gemiddeld slechts 2,3 procent verloren.
Vijfenzestig procent van de deelnemers die 0,4 mg semaglutide per dag kregen, verloren ten minste 10 procent van hun lichaamsgewicht, vergeleken met 10 procent van degenen in de placebogroep en 34 procent van de liraglutidegroep.
De meest voorkomende bijwerkingen bij degenen die semaglutide innamen waren milde/matige misselijkheid, zoals eerder gezien met GLP-1 receptor agonisten.
O’Neil merkte op dat verdere studies van semaglutide voor obesitas aan de gang zijn.