Heading

Nutria, ook wel beverrat of moerasrat genoemd, zijn grote knaagdieren die leven in gebieden met veel zoet water.

Deze zoogdieren komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en werden tussen 1899 en 1930 in de Verenigde Staten geïntroduceerd via de bontindustrie, aldus de U.S. Fish and Wildlife Service (FWS). Nutria’s worden nu beschouwd als een plaag in de VS en andere delen van de wereld waar hun populaties zijn gegroeid en hun aanwezigheid het inheemse ecosysteem heeft verstoord.

Wat zijn nutria?

Nootria (Myocastor coypus) zijn relatief grote knaagdieren die van kop tot romp 43 tot 64 centimeter lang worden, ongeveer even groot als een wasbeer. Hun staart wordt nog eens 25 tot 41 cm langer en de dieren wegen tussen de 7 en 10 kilo, aldus National Geographic. Hoewel ze ongeveer even groot zijn als een wasbeer, lijken nutria’s meer op een kruising tussen een kleine bever en een reuzenrat, met twee grote, oranje voortanden en een lange, afgeronde staart.

Nootria planten zich het hele jaar door voort en kunnen tot drie nesten per jaar krijgen met tussen de twee en dertien nakomelingen per worp, waardoor hun populatie snel kan groeien, volgens het California Department of Fish and Wildlife (CDFW). Deze zoogdieren worden geslachtsrijp als ze 4 maanden oud zijn, en vrouwtjes kunnen zich ongeveer 1 tot 2 dagen na de bevalling opnieuw voortplanten, aldus de U.S. Fish and Wildlife Service (FWS). Na een draagtijd van ongeveer 4 maanden worden de nutria’s ongeveer 7 tot 8 weken gevoed en blijven ze ongeveer 10 weken bij hun moeder, maar ze kunnen ook zelfstandig overleven als ze nog maar 5 dagen oud zijn.

Nutria’s zijn waterdieren en geven de voorkeur aan zoet water boven zout water. Ze leven in holen die met elkaar verbonden zijn door tunnels die ze graven in de buurt van rivieren, kanalen, meren of in wetlands, aldus National Geographic.

Deze dieren leven in groepen die meestal uit twee tot 13 individuen bestaan, volgens het Animal Diversity Web van het University of Michigan Museum of Zoology. De groep bestaat vaak uit verwante volwassen vrouwtjes, hun jongen en een enkel volwassen mannetje. Jonge volwassen mannetjes zijn meestal solitair, maar dwalen niet vaak ver af van hun geboorteplaats. Mannetjes hebben een leefgebied van ongeveer 14 hectare, terwijl vrouwtjes nog dichter bij huis blijven, binnen een straal van ongeveer 6 hectare.

Geschat wordt dat tot 80% van de nutria’s hun eerste jaar niet overleven, en degenen die het wel overleven, leven slechts twee of drie jaar, volgens de FWS. Nutria’s in gevangenschap kunnen echter wel 12 jaar oud worden, volgens de Oregon State University.

Nutria’s hebben een vraatzuchtige eetlust voor moerasplanten en kunnen een hele plant verorberen – wortels, schors en al, volgens Animal Diversity Web. De harige knaagdieren eten af en toe kleine ongewervelde dieren zoals insecten en slakken, volgens FWS. Maar nutria’s worden niet beschouwd als kieskeurige eters, omdat ze vaak worden betrapt op het eten van gewassen zoals rijst, suikerriet en maïs.

Waarom nutria’s een probleem zijn

Nutria’s zijn inheems in de moerassen en kustmeren in Bolivia en Zuid-Brazilië, volgens de Columbia University. Hun populaties op die locaties worden in toom gehouden door de seizoensgebonden droogte-vloed cycli. Perioden van droogte decimeren hun populatie, maar dankzij hun snelle voortplanting zijn de nutria’s in staat zich te herstellen tijdens het overstromingsseizoen.

In de jaren 1800 brachten bonthandelaren nutria’s naar de V.S. zodat de dieren gemakkelijk konden worden geoogst voor hun dikke en zachte ondervacht van bont. Maar toen de bontmarkt halverwege 1900 instortte, konden veel nutria-boeren het zich niet veroorloven om hun dieren te houden en lieten ze los in het wild.

De nutria’s overleefden niet alleen, maar floreerden ook in hun niet-inheemse leefomgeving. Vandaag de dag worden nutriapopulaties in de hele V.S. aangetroffen, voornamelijk in de kuststaten, volgens de FWS. Ze zijn ook een invasieve soort in Europa, Azië en Afrika als gevolg van ontsnapte pelsdierenfokkerijen, volgens de Global Invasive Species Database.

Nutria worden nu beschouwd als een van de meest ecologisch schadelijke invasieve soorten op de planeet.

“Als een exotische invasieve soort in onze wetlands van Noord-Amerika kunnen ze bijzonder destructief zijn, aangezien plantensoorten niet zijn geëvolueerd met deze foeragerende soort,” aldus Thomas Gehring, professor in de ecologie en biologie aan de Central Michigan University in Mount Pleasant, Michigan.

Nutria eten elke dag ongeveer 25% van hun lichaamsgewicht aan planten en hun wortels, en richten daarmee een ravage aan in het inheemse ecosysteem. Omdat de dieren de hele plant opeten, is de kans kleiner dat de vegetatie weer aangroeit, aldus National Geographic. Het verwijderen van de wortelsystemen destabiliseert de bodem rond het water, waardoor het snel erodeert en open water wordt.

De graafgewoonten van nutria’s beschadigen ook waterkeringen die laaggelegen gebieden beschermen en waterkerende dijken die worden gebruikt in de landbouw, volgens de Wildlife Damage Management uitbreiding van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. Hun activiteit kan zulke grote schade veroorzaken dat de dijken volledig moeten worden herbouwd. De destructieve dieren graven zich ook in de drijfstutten onder bootdokken en kades, onder funderingen van gebouwen, wegen, beken en dammen, waardoor deze structuren kunnen verzwakken en kunnen gaan overhellen, verzakken en instorten.

Zoals gezegd, eten nutria’s van talloze landbouwgewassen, zoals rijst, maïs, tarwe en meer.

Niet alleen zijn invasieve nutria’s catastrofaal voor het milieu, maar ze zijn ook de gastheer van verschillende ziekten en parasieten, waaronder tuberculose, lintworm, leverwormen en nematoden. Het drinken of zwemmen in water dat vervuild is met uitwerpselen en urine van de nutria kan een aanzienlijk gevaar voor de gezondheid van mens en dier opleveren, aldus FWS.

Hoe verdere schade te voorkomen

Omdat nutria’s zo’n productieve en veerkrachtige soort zijn, is het beheersen van hun populaties om verdere schade aan het milieu te voorkomen een grote uitdaging. Milieugroeperingen in de VS hebben een aantal tactieken uitgeprobeerd, met wisselend succes.

Het Oregon Department of Fish and Wildlife heeft ontdekt dat het uitsluiten van nutria uit hun favoriete leefomgeving de meest effectieve aanpak is. Het bureau beveelt aan om tuinen en gazons te omheinen met 91 cm draad, minstens 15 cm onder de grond, om elektrische hekken rond vegetatie te plaatsen, of om metalen schilden rond houten constructies te maken om te voorkomen dat nutria’s eraan knagen.

Maar andere instanties en deskundigen denken dat een meer offensieve aanpak beter is. “Het enige effectieve middel dat we hebben is het vangen en/of afschieten van nutria,” zei Gehring. “Maar dat vergt een gezamenlijke en aanhoudende inspanning.”

Gerelateerd: Moerasratten & Baby dolfijnen! Hoe orkanen dieren beïnvloeden

Staatsinstanties uit Maryland, Virginia en Delaware hebben samengewerkt met het Amerikaanse Ministerie van Landbouw en FWS om lokale nutria-populaties uit te roeien. De groepen werken samen met openbare en particuliere landeigenaren om de leefgebieden van de dieren in de gaten te houden, zodat ze vallen kunnen zetten en de zoogdieren op humane wijze kunnen euthanaseren, aldus het U.S. Department of Agriculture. Sommige groepen gebruiken ook honden om nutria’s op te sporen, te volgen en te vangen om te voorkomen dat ze hun populatie opnieuw vestigen op plaatsen waar ze zijn verwijderd, aldus Gehring.

Continue monitoring en verwijdering van nutria is vooral belangrijk omdat de opwarming van de aarde het aantal potentiële leefgebieden van nutria in Noord-Amerika vergroot, volgens een studie uit 2019 gepubliceerd in The Journal of Wildlife Management.

Op veel van de plaatsen die betrokken zijn bij het indammen en uitroeien van nutria, werken groepen aan de wederopbouw van het ecosysteem dat de dieren hebben beschadigd of vernietigd. In sommige gevallen kan een moerasgebied zichzelf herstellen, maar vaak zijn actieve herstelmaatregelen nodig, zoals het planten van inheemse planten en het aanvullen van de bodem, om het ecosysteem weer op te bouwen, aldus Gehring.

Een enkel drachtig vrouwtje is al voldoende om een gebied waar nutria’s eerder waren uitgeroeid, snel weer te bevolken. Om het herstel te bespoedigen is het dus van belang dat waarnemingen van de dieren worden gemeld bij de staat en de federale wildbeheerders, zelfs op plaatsen waar de dieren vermoedelijk helemaal niet meer voorkomen.

Aanvullende informatie:

• Hier is een kaart van nutria populaties in de V.S., van de United States Geological Survey.
• Lees meer over het redden van moerassen van nutria op Nature’s Cool Green Science blog.
• Lees meer over hoe nutria’s terugkeren naar moerasgebieden waar ze eerder waren uitgeroeid, van National Geographic.