De ovule is een deel van een plant dat in de volksmond megasporangium wordt genoemd. Het is aanwezig binnenin de eierstokbasis, die zich uitstrekt en aanleiding geeft tot de steelachtige structuur die stijl wordt genoemd en zich uiteindelijk opent in de stempel. Megasporangium kan worden gedefinieerd als een grote, zakachtige structuur, die aanleiding geeft tot de productie van de megasporen (vrouwelijke geslachtscellen) of bijdraagt tot de vrouwelijke gametofyt (een embryozak).
Megasporogenese is een fenomeen waarbij de megasporen worden geproduceerd door de daaropvolgende meiotische deling van het megasporangium. Het megasporangium begint na de bevruchting op te zwellen en ontwikkelt zich tot een zaad en de eierstok die de eicel omgeeft, ontwikkelt zich tot een vrucht. Het aantal eicellen verschilt bij verschillende planten. Het aantal eicellen in de eierstok kan één zijn, zoals bij avocado, mango enz. en meer dan één, zoals bij kiwi, appel enz.
Ook de plaats van de eicel kan verschillen bij vaatplanten (gymnospermen en angiospermen). Bij de angiospermische planten bevindt de eicel zich in de eierstok, terwijl hij bij de naaldbomen op het blad zit. Je leert de definitie, de structurele componenten en de classificatie van de eicel kennen op basis van zijn plaats binnen de eierstok.
Inhoud: Ovule
- Definitie van Ovule
- Anatomie
- Types van Ovule
Definitie van Ovule
De ovule kan worden gedefinieerd als de grote zak of megasporangium die megasporocyten vormt, waaruit vervolgens megasporiën ontstaan. Het megasporangium is dus een vrouwelijk voortplantingsdeel of vrouwelijke gametofyt, dat na de bevruchting in een zaad verandert. Het megasporangium is een structuur die aanwezig is in de eierstok van de bloem en die vastzit aan het parenchymachtige kussen (placenta) dat de eierstok voedt. Het megasporangium bestaat in zijn structuur hoofdzakelijk uit de steel en het hoofdlichaam. Bij de meeste planten is er één megasporangium aanwezig in de eierstok, maar het aantal kan ook variëren.
Anatomie van de eicel
Het bestaat hoofdzakelijk uit een steeltje en het hoofdgedeelte. Laten we de gedetailleerde structuur van een eicel eens bestuderen.
De steel bestaat uit de volgende elementen:
Funikel: Deze verschijnt als een steelachtige structuur in het megasporangium dat uit de placenta voortkomt.
Vasculaire streng: Deze bestaat binnen de funiculus, die de toevoer van voedingsstoffen van de placenta naar het megasporangium geleidt.
Hilum: Het is het knooppunt, waardoor de steel (funikel) communiceert met de onderdelen van het hoofdlichaam.
Het hoofdlichaam omvat de volgende elementen:
Raphe: De raphe lijkt op een richel of als een uitgroei van de funikel die voorbij het hilum wordt aangetroffen.
Nucellus: Het grootste deel van het megasporangium of de eicel bestaat uit nucellusweefsel, dat in de volksmond het eigenlijke megasporangium wordt genoemd. Nucellusweefsel is een soort parenchymateus weefsel waarvan de hoeveelheid verschilt bij verschillende planten. Gebaseerd op de hoeveelheid nucellusweefsel, zijn er twee typen ovule.
- Crassinucleate ovule: Deze bezit een massieve kern.
- Tenucleate eicel: Het bezit een minder ontwikkelde kern.
Integumenten: Het fungeert als een beschermende laag of enveloppe, die de nucellus omsluit. Op basis van het aantal integumenten kunnen de zaadknoppen van de volgende typen zijn:
- Unitegmisch: Het bevat één integument. Bij dit type valt de nucellus vroeg uiteen, waardoor de cellen van het enkele integument zich wijzigen om voeding te geven aan het megasporangium; dit wordt het integumentaire tapetum genoemd. Het unitegmisch megasporangium komt voor bij de leden van de Compositae-familie.
- Bitegmisch: het bevat twee integumenten, namelijk het binnenste en het buitenste. Het binnenste integument vormt zich eerst, daarna het tweede integument. Het bitegmische megasporangium komt voor bij monocoten en primitieve dicoten.
- Ategmisch: Het bevat geen integument en komt voor bij de soorten die behoren tot Santalam, Lorenthus en Olax enz.
- Aril: Het bestaat uit het derde integument. Het derde integument ontspringt aan de basis van het megasporangium en komt voor bij de soorten litchi, pithcoelobium enz.
Micropyle: De micropyle is een gebied zonder integument, waardoor de pollenbuis het megasporangium binnenkomt. Obturator, gevormd door de placenta en funiculus, is een ovulaire structuur, die de polaire buis tijdens de bevruchting chemisch geleidt. De stuifmeelbuis komt het megasporangium binnen via de micropyle.
Embryozak: De embryozak is de vrouwelijke gametofyt die is ingebed in de kern en wordt gevormd door functionele megasporiën. Een typische embryozak is zevencellig en bevat acht kernen. Het is het deel waar de bevruchting plaatsvindt waarna een zaad wordt gevormd.
Chalaza: Deze is aanwezig tegenover de micropyle structuur of aanwezig op de kruising van integument en nucellus.
Types van Ovule
Het bestaat voornamelijk uit zes klassen gebaseerd op hun positie binnen de eierstok (Gynoecium), welke als volgt zijn:
Orthotropous Ovule: Dit wordt atropische ovule genoemd, die rechtop of rechtop blijft staan in een positie waarin de hilum, chalaza en micropyle in dezelfde uitlijning liggen.
Voorbeeld: Polygonum sp.
Anatropous Ovule: Deze is net het tegenovergestelde van de orthotrope ovule. Bij het anatrope type is het hele lichaam van het megasporangium omgekeerd in een hoek van 180 graden, waardoor de micropyle zeer dicht bij de navel ligt.
Voorbeeld: Gamopetalae leden.
Hemitrope ovule: Hemianatropous type is dwars geplaatst in een hoek van 90 graden, waardoor de micropyle en chalaza in dezelfde lijn liggen.
Voorbeeld: Ranunculus sp.
Campylotropous Ovule: Bij dit type is het hoofdlichaam van een megasporangium gekromd in positie. Als gevolg van deze kromming liggen de micropyle en de chalaza niet in dezelfde lijn.
Voorbeeld: Leden van Leguminosae.
Amphitrope ovule: Het is een hoefijzervormige, waarbij de embryozak gebogen wordt.
Voorbeeld: Allismaceae, Butomaceae sp.
Circinotropous Ovule: Bij dit type draait in eerste instantie het hoofdlichaam in een hoek van 180 graden, maar daarna beweegt het in een hoek van 360 graden, waarbij de micropyle weer naar boven wijst.
Voorbeeld: Opuntia sp.
Dus na de bevruchting verandert het megasporangium in zaad, de eierstok in vrucht en de wand van eierstok ontwikkelt zich tot vruchtwand of vruchtwand.