Casuspresentatie: Een 66-jarige vrouw met een voorgeschiedenis van primaire hypothyreoïdie kwam op de spoedeisende hulp met een aanval van duizeligheid. De patiënt meldde een aanhoudend draaierig gevoel, misselijkheid, braken, en oorsuizen van het linkeroor zonder gehoorverlies gedurende meer dan 10 uur. Onderzoek van de systemen toonde een abnormale gang en bevindingen die overeenkomen met hypothyreoïdie (koude intolerantie, gewichtstoename, verminderde eetlust, constipatie, droge huid). De patient ontkende levothyroxine te nemen gedurende 5 maanden. Geen geschiedenis van vallen, migraine, of recente ziekten werden gemeld. Bij opname was de bloeddruk 118/68 en de hartslag 63. Labs omvatten TSH van 266 mcIU/mL, niet detecteerbare T4, en CK 393 eenheden/L. Lichamelijk onderzoek toonde 4/5 kracht in alle extremiteiten, vertraagde diepe peesreflexen, ataxisch lopen, positieve Romberg, en een bilaterale horizontale nystagmus in rust die niet werd onderdrukt door visuele fixatie. De Dix-Hallpike manoeuvre toonde een niet-fatigerende links kloppende nystagmus aan met een latentie van 1-2 seconden die langer dan 1 minuut duurde. De richting van de nystagmus veranderde niet ondanks variaties in hoofdpositie en blikrichting. Hersen-CT en MRI met en zonder contrast toonden geen afwijkingen. Behandeling met levothyroxine leidde tot klinische verbetering na 2 dagen. De patiënt werd ontslagen met de diagnose Vestibulaire Ménière Ziekte (VMD).
Discussie: De etiologie van vertigo bij auto-immuun hypothyreoïdie is perifeer en omvat de ziekte van Ménière en benigne paroxysmale positionele vertigo (BPPV). Hoewel de exacte mechanismen onbekend zijn, is er een sterke associatie tussen auto-immuniteit en de ziekte van Ménière. Een vestibulair subtype van de ziekte van Ménière is beschreven in het kader van hypothyreoïdie. Episoden zijn meestal mild, kortdurend en zonder perceptief gehoorverlies. Bijkomende symptomen zijn misselijkheid, braken, tinnitus en vermoeidheid. Zoals in dit geval aangetoond, kan hypothyroïdie geassocieerd worden met een gemengde presentatie van perifere en centrale vertigo. De unidirectionele horizontale nystagmus, tinnitus, misselijkheid, en braken kwamen overeen met een perifere laesie. Echter, het ontbreken van sensorineuraal gehoorverlies en aurale volheid kwamen niet overeen met de klassieke ziekte van Ménière, terwijl de bevindingen van de Dix-Hallpike manoeuvre inconsistent waren met BPPV. Kenmerken die overeenkomen met een centrale laesie waren nystagmus die niet onderdrukt werd door visuele fixatie, breed ataxisch lopen, en een aanhoudend draaiend gevoel in rust, ongeacht de positie. CT of MRI zou echter in staat zijn geweest om centrale oorzaken te identificeren. Daarom werd bij patiënte klinisch de diagnose VMD gesteld.
Conclusies: Auto-immuun hypothyreoïdie is sterk geassocieerd met vestibulaire oorzaken van vertigo, waaronder Vestibulaire Ménière Ziekte. Het moet worden erkend dat hypothyroide patiënten zich kunnen presenteren met gemengde kenmerken van perifere en centrale vertigo die ernstig genoeg zijn voor ziekenhuisopname. Vroegtijdige herkenning van deze kenmerken kan leiden tot de juiste diagnose en behandeling.