Beschrijvingen: Lucas 1:34-38 ; Johannes 2:1-5 ; Mattheüs 12:46-50 ; Johannes 19:25
“Probeer je vrouw eens te prijzen, ook al schrikt ze daar in het begin van.” – Billy Sunday
“Als evolutie waar is, hoe komt het dan dat moeders nog steeds maar twee handen hebben?” – Gespot op een kerkbord
Mogelijke openingsillustraties
Illustratie: “Toen we onze eerste kerk begonnen voor te gaan, ontdekten mijn vrouw, Lori, en ik dat we een derde kind zouden krijgen,” schreef Bill. “Enkele weken later ging Lori door haar kleren, die niet meer pasten. Terwijl hij naar haar keek, vroeg onze 5-jarige zoon: ‘Mam, nu je een baby krijgt, moet je dan ‘eeuwige’ kleren dragen?'” (Bron: Bill McKibben, Woodlake, Californië)
Eeuwigheids-kleding? Ja, daar leek het toen wel op!
Illustratie: En wat te denken van een bruiloft? Een kleine jongen was op zijn eerste bruiloft. Na de dienst vroeg zijn moeder hem: “Zoon, weet je met hoeveel vrouwen een man mag trouwen?” “Zestien,” antwoordde de jongen. Zijn moeder was geschokt. “Hoe bedoel je, zestien?!”
“Dat is makkelijk,” zei het jongetje. “Je hoeft het alleen maar op te tellen, zoals de pastoor zei: 4 beter, 4 slechter, 4 rijker, 4 armer.”
Illustratie: Een van de moeders in onze kerk bracht haar zoon naar bed op de vooravond van zijn vijfde verjaardag. Ze probeerde dat verjaardagsidee aan hem over te brengen. “Kevin,” zei ze, “dit is de laatste avond van je vierde nacht. Begrijp je dat?” Kevin was klaar om met zijn handen te communiceren. Een heel jaar lang had hij de mensen vier vingers laten zien voor zijn vier jaar, en nu was hij klaar om er een duim aan toe te voegen. Bij het zien van zijn vier vingers, knikte zijn moeder, en zei: “Als je vannacht gaat slapen, ben je nog steeds vier jaar oud. Maar weet je hoe oud je morgenochtend bent als je wakker wordt?” Kevin knikte enthousiast, deed zijn duim bij zijn vier vingertjes en zei: “Morgen ben ik een handvol!”
Voor alle moeders die hun handen vol hebben, vieren we Moederdag.
Wat heerlijk dat Gods Woord zoveel boodschappen heeft speciaal voor moeders, boodschappen voor ouders eigenlijk, voor mama’s, papa’s en grootouders. Er zijn ook luisteraars die op een dag in het heerlijke gezelschap van ouders zullen verkeren, en er zijn alleenstaande volwassenen die zo’n diepgaande invloed hebben op onze huizen.
De beroemdste moeder uit de geschiedenis werd door moeder tot haar taak geroepen, net zoals ouders vandaag door God tot hun taak worden geroepen.
I. Een door God geroepen moeder onderwerpt zich volledig aan Gods wil
Toen Maria nog maar een tiener was, werd zij geconfronteerd met de uitdaging om zich volledig aan Gods wil te onderwerpen. Toen Gabriël haar de engelachtige boodschap gaf dat zij de Christus moest dragen, was Maria stomverbaasd.
De sleutelzin? “Ik ben de dienares van de Heer. Moge het zijn …”
Maria twijfelde nooit aan haar volledige onderwerping aan Gods wil.
Was ze nerveus? Zeker. Was ze onzeker over haar eigen capaciteiten? Wie zou dat niet zijn? Was ze bezorgd over de profetie dat een deel van haar toekomst pijn zou inhouden? Natuurlijk.
Mary leek een beetje op de moeder die ’s avonds laat opblijft, ver na haar bedtijd, wachtend tot de afspraak voorbij is. Ze was als de vader die het stille, hartgrondige gebed zegt als hij zijn kind ziet wegrijden van het huis, al die rauwe instincten meenemend in straten vol groot gevaar. Mary was als iedere ouder in deze zaal, die alleen het beste wilde, alleen de meeste bescherming, voor haar kind … en zich er volledig van bewust dat het leven nu eenmaal gebeurt, en niet alles in het leven aangenaam is.
Maar Mary was anders dan veel ouders in de wereld van vandaag. Maria was in de eerste plaats volledig toegewijd aan God. Ze was zo toegewijd aan God, dat ze geen ruimte had voor toewijding aan iets anders. En dat maakte haar een moeder die het waard was om te worden nagevolgd.
II. Een door God geroepen moeder hoeft niet volmaakt te zijn
Dit is geweldig nieuws!
Linda Huckins, uit Malden, Massachusetts, probeerde op een dag volmaakt te zijn, op de dag dat haar dochter trouwde. Zoals ze het verhaal vertelt, ging ze naar de voorkant van de kerk om een van de drie kaarsen aan te steken. “
Terwijl ik de grote dag van mijn dochter niet wilde verpesten, stak ik rustig de kaars aan met mijn vlammende nagel en blies hem uit, als een revolverheld met zijn revolverpistool. Onnodig te zeggen dat mijn zwartgeblakerde nagel het gesprek van de dag was!” (Linda Huckins, Malden, Massachusetts. “Rolling Down the Aisle,” Christian Reader).
Dr. Benjamin Carson, gerenommeerd chirurg aan Johns Hopkins, vertelt een ontroerend verhaal over zijn moeder. Mevrouw Carson stond erop dat Ben en zijn broer Curtis om de paar weken een boekverslag schreven. Dit was niet voor school – dit was voor hun moeder. Ben en Curtis gehoorzaamden plichtsgetrouw.
Omstreeks de tijd dat hij in de brugklas zat, realiseerde Ben zich eindelijk iets heel schokkends. Zijn moeder kon niet lezen. Jarenlang had Ben boeken gelezen en verslagen doorgekrast, in de veronderstelling dat zijn moeder elk woord controleerde. Maar ze had geen idee wat hij zei.
Nou, denk hier eens over na: Opgevoed door een analfabete moeder, groeide Ben op tot een wereldberoemde chirurg die in veel artikelen voorkwam en de auteur was van verschillende boeken. Zijn ongeletterde moeder draaide haar handen niet over haar gebrek aan kennis en gaf de hoop niet op om intelligente jongens groot te brengen. In plaats daarvan gaf ze haar jongens wat zij had – belangstelling, verantwoordelijkheid, en de moed om extra werk te eisen. (Gifted Hands, 1990, Ben Carson).
Ondanks het feit dat zij de moeder van Jezus was, was Maria niet volmaakt! Toen Jezus zijn eerste wonder verrichtte, is Maria’s gesprek het meest ongebruikelijke deel van het verhaal over water dat in wijn verandert.
Jezus zei tegen Maria: “Vrouw, waarom betrek je mij daarbij?” Het is mijn tijd niet! Twee dingen: Ten eerste, een woord aan kinderen… Probeer dit niet thuis! Ten tweede, denk aan de ongemakkelijkheid van deze situatie. Maria’s verzoek en gesprek met Jezus lijken niet te stroken met wat Jezus bereid was te doen. Hoewel Jezus het wonder verrichtte, is er een gevoel dat hij dat deels deed omdat zijn moeder hem in het nauw dreef.
Als dat geen duidelijke aanwijzing is voor Maria’s onvolmaaktheid, dan is een tweede geval dat wel.
Terwijl Jezus nog met de menigte stond te praten, stonden zijn moeder en broers buiten en wilden met hem spreken. Iemand zei tegen hem: “Uw moeder en broers staan buiten en willen met u spreken.” Hij antwoordde hem: “Wie is mijn moeder en wie zijn mijn broers?” Hij wees naar zijn discipelen en zei: “Hier zijn mijn moeder en mijn broers. Want wie de wil van mijn Vader in de hemel doet, is mijn broeder en zuster en moeder.”
Als Maria de taak van Jezus had begrepen, zou zij dan hebben geprobeerd hem te onderbreken, of zelfs met zijn ongelovige broers hebben afgesproken dat zijn bediening moest worden getemperd. De bediening van Jezus stoppen, zelfs voor een klein witje? Dat was een fout van Maria.
Je hebt in het verleden fouten gemaakt, je zult vandaag zeker een fout of twee maken, en je zult morgen nog meer fouten maken. Maar God zal van je houden, met je samenwerken en je accepteren. Door dit alles heen zal je taak als moeder, of grootmoeder, worden volbracht.
Hoeveel vrouwen hebben zich niet laten ontmoedigen door de laatste paar woorden van Spreuken? Daar schrijft de auteur over de volmaakte vrouw. Er zijn 22 regels in het gedicht, en elke regel begint met opeenvolgende letters van het Hebreeuwse alfabet. Het is een acrostisch gedicht dat spreekt over een denkbeeldige vrouw. Ze slaapt nooit, en ze werkt altijd. OK, dus dat is het deel van het gedicht dat werkelijkheid is. Maar in het gedicht beheert ze een vloot schepen, ze runt een boerderij, ze leidt een staf, ze naait als een mode expert, ze kookt, maakt schoon, en geeft haar kinderen thuis les. Ze heeft een feestmaal voor haar man klaarstaan als hij thuiskomt van zijn veel minder veeleisende baan, en ze heeft helemaal geen carpool nodig.
Als we in het Engels zouden moeten zien wat we in het Hebreeuws niet kunnen zien, zou het misschien een gedicht zijn dat zegt: “A is voor de appeltaart die ze bakt; B is voor de baby’s van wie ze houdt; C is voor het schoonmaken van het huis;” tot en met “Z is voor de dierentuin die ze beheert in de achtertuin.” Elke vrouw die probeert de vrouw van Spreuken 31 na te volgen, zal de eerste regel begrijpen die zegt: “Een vrouw als deze … wie kan haar vinden?!”
III. Een door God geroepen moeder doet nooit afstand van de titel
Nabij het kruis van Jezus stond zijn moeder …
Maria stond niet stoïcijns en passief toe te kijken aan de voet van het kruis, alsof ze al uit gebrandschilderd glas was gemaakt. Ze kromp ineen aan het kruis. Ze viel daar neer in de diepte, jammerde en jammerde en smeekte de God van de hemel om een einde te maken aan haar hel op aarde.
De waarheid van de profetie van Simeon bij de geboorte van Jezus werd plotseling bewaarheid. Het kruis sneed diep in het hart van Maria. Maar ondanks de pijn was Maria er. Ze was een moeder vanaf het begin, en een moeder aan het einde. Een moeder die door God geroepen is, doet nooit afstand van die titel.
Zulke moeders vind je in de zalen van kinderziekenhuizen, in uitvaartcentra en in de spreekkamers van hulpverleners. Moeders doen nooit afstand van die titel, zelfs niet als het kind opstandig, hard of wreed is. Haar hart zal het gewoon niet toestaan. Niet als ze door God geroepen is.
Soms komt de moeilijkste beslissing die een moeder ooit zal nemen, helemaal aan het begin. Er zijn nog steeds dappere jonge vrouwen die onder de meest zeldzame omstandigheden beseffen dat adoptie het beste geschenk is dat zij hun kind kunnen geven. En over de hele wereld lijkt dat pijnlijke opgeven van een baby heel veel op het pijnlijke opgeven van een zoon aan een kruis. Maar zelfs op dat moment van afstand doen, overheerst de liefde van een moeder de scène. Het is opofferend, het is pijnlijk … maar het is een liefdevol moment van zorg, en moeders die hun kinderen afstaan aan gezinnen die geduldig in een rij van liefde staan, moeten worden toegejuicht, bemind en erkend.
Wanneer een vrouw moeder wordt, wanneer een man vader wordt, is er een onmiddellijk besef dat er vrijwel zeker een dag zal komen waarop pijn het beeld zal domineren. De kruisen zijn voor elk gezin anders, maar eerlijk gezegd komen de kruisen meestal. Er kan een scheiding zijn, of ziekte, of dood. Er kunnen harde woorden zijn, en onaanvaardbare daden. Er kan harde liefde zijn, en onmogelijke nachten.
Door dit alles heen, geven moeders die door God geroepen zijn nooit de titel op. Nooit. Er gaat niets boven de liefde van een moeder.
Conclusie
Maria had de kans om Gods hele plan uitgespeeld te zien worden. Ze leed onder de kruisiging, vierde de opstanding, en maakte zelfs deel uit van de kleine groep die getuige was van de krachtige presentatie van de Heilige Geest op de Pinksterdag (Handelingen 1:14)
Wat een geschenk van God, om lang genoeg te leven om het ouderschap zinvol te maken! Sommige ouders leven lang genoeg om Gods plan voor hun kinderen te zien. Sommigen zien God werken in het leven van hun kleinkinderen. Sommigen zien Gods plan zeker alleen vanuit de zalen van de hemel.
Het is een beetje ongebruikelijk om een bericht uit de krantenstrips af te sluiten, maar de kinderen van Familiecircus hadden het eens over baby’s. Een van de jonge deskundigen kondigde aan: “Ooievaars brengen geen baby’s. Die komen UPS.” Sommige van de andere kinderen hadden andere ideeën, maar het beste werd voor het laatst bewaard. “Baby’s,” zei er een, “zijn met hun moeders verbonden door een bijbels koord.”
Elk idee uit deze boodschap komt uit de Bijbel. Er staan zoveel solide principes voor het ouderschap in de Bijbel, dat geen enkele ouder het zich kan veroorloven ze niet te kennen. Als je een godvruchtige ouder wilt zijn, zorg er dan voor dat je ondergedompeld bent in Gods Woord, volledig toegewijd aan de roeping die Hij je gegeven heeft.