Productie in Griekse Tragedies
Wat is een Griekse Tragedie?
Het woord “tragedie” komt van de Griekse woorden tragos, dat geit betekent en oide, dat lied betekent. Een tragedie is een dramatisch gedicht of toneelstuk in formele taal en heeft in de meeste gevallen een tragisch of ongelukkig einde. Men kan zich afvragen wat een geit met een dramatisch toneelstuk te maken heeft. Er zijn vele theorieën die verklaren wat een geit hiermee te maken heeft. Er wordt gezegd dat de acteurs zich kleedden in geitenvellen om saters voor te stellen. Een andere, die zegt dat de acteur of de zanger wedijvert om een geit. Er werd zelfs gezegd dat de geit ongelukkige tijden voorstelde. Een oude Griekse tragedie lijkt op niets wat wij in modern Engels hebben voortgebracht. Al meer dan drieëntwintig eeuwen lang laten tragedies ons in verwondering achter, en vol vragen over het bestaan van de oude Grieken. De manier waarop het leven wordt beschreven is een wereld als geen ander. Het effect van tragedies hangt vaak af van de gebouwen, de decors, de dans, de acteurs enz. De enige concrete onderdelen van een tragedie die we hebben zijn de woorden. Tragedies werden eerst opgevoerd als religieuze rituelen en om de goden en godinnen te eren. Veel van wat zij deden was het verklaren van de relatie tussen de mens en het goddelijke, het verklaren van de relatie tussen de menselijke wereld en de materiële wereld, en het verklaren van geweld en zijn oorsprong. Tragedies begonnen met een dithyramb, dat is het zingen van een koortekst, en groeiden uiteindelijk uit tot een mythologisch of heroïsch verhaal. De oude filosoof Aristoteles definieert tragedie als “… een voorstelling van een ernstige, volledige actie die grootheid heeft, in verfraaide spraak, met elk van haar elementen afzonderlijk in de delen , door mensen die handelen en niet door vertelling; het bereiken door middel van medelijden en terreur de catharsis van dergelijke emoties.” (Poëtica 25-29).
http://www.ravenwoodmasks.com/theater-masks/greek-masks.htm
Grieks theatermasker dat een droevige emotie uitdrukt, vaak gedragen door het koor
Structuur van een Tragedie
Proloog-.
De proloog markeert het begin van het stuk. Vaak zijn het een of twee personages die voor de scène staan en een verklarende monoloog of dialoog geven.
Parados-
Een parados was een van de twee loopplanken waarop koor en acteurs van weerszijden hun entree maakten in het orkest.
Episode/Stasimon-
Eerst komt de episode, en dan volgt de stasimon. In de tragedie is er een afwisseling tussen de episode en de stasimon tot wanneer de laatste episode wordt opgevoerd was wanneer de laatste stasimon werd opgevoerd. De episode is het gedeelte dat tussen de koorliederen valt en de stasimon is een stilstaand lied, dat gezongen wordt nadat het koor zijn plaats in het orkest heeft ingenomen. Gewoonlijk zijn er drie tot zes episodes/stasimon-rotaties.
Exodos-
De exodus is de slotscène of het vertrek, meestal een scène met dialoog. In sommige gevallen werden liederen toegevoegd.
Aristoteles-
Van de Poëtica
De kwantitatieve delen van de tragedie
(i) Een prolouge is een geheel deel van een tragedie dit is voor de processie van een koor.
(ii) Een episode is een heel deel van een tragedie dat zich tussen hele koorliederen bevindt.
(iii) Een uitgang is een heel deel van een tragedie waarna geen lied van het koor meer volgt
(iv) Van de koorpartij is (a) een processie de eerste uiting van het koor; (b) is een stilzang een lied van het koor zonder anapestisch of trochaïsch vers; en (c) is een klaagzang een klaagzang die door het koor en op het toneel wordt gedeeld.
Het theater te Delphi
www.delphic-oracle.info/images/delphi-theatre.jpg
De opvoering
Tragedies werden vaak opgevoerd tijdens festivals. Het eerste festival waar ze werden opgevoerd was het festival van Dionysus. Vermoedelijk werd het eerste festival van Dionysos
gehouden in 34 v. Chr. en was het een wedstrijd om de beste tragedie te vinden; de wedstrijd werd gewonnen door Thespias. Omdat het festival ter ere van Dionysos werd gehouden, werd het eind maart gehouden, wanneer alle druiven tot wijn waren gegist. Er werden drie dagen lang tragedies opgevoerd voor drie auteurs, die elk drie toneelstukken opvoerden plus een satyrspel. Het festival werd gehouden in de stad Athene in het theater van Dionysus. Dionysus is de god van het feest. Hij werd geboren uit Semele en Zeus; toen Semele echter werd gedood, haalde Zeus hem uit de baarmoeder en naaide hem in zijn dij.
In een voorstelling staan er vaak twee sprekende acteurs op een podium. De acteurs werden aangeduid als de protagonist, de deutaragonist, en de tritagonist. De protagonist was het belangrijkste personage. Alle acteurs waren mannen, omdat vanwege sociale normen, vrouwen niet mochten optreden. Onder het toneel bevindt zich het orkest waar het koor zat. Het koor bestond uit ongeveer vijftien mensen en zij stonden het hele stuk in het orkest. Het koor moest de parados zingen als ze het orkest binnenkwamen. Eenmaal in het orkest had het koor af en toe een spreekrol, maar zijn belangrijkste taak was het zingen en dansen van de stasimon. Gewelddadige scènes in de tragedie waren vaak verboden. Gevechten, moorden, zelfmoorden, enz. werden buiten het toneel opgevoerd, maar werden gemeld door boodschappers. Alle acteurs droegen maskers zodat niemand de gezichtsuitdrukking kon zien. Griekse tragedie ging vaak over symboliek. Acteurs waren geen imitatie; ze waren een representatie van hun personage.
http://classics.uc.edu/~johnson/myth/dionysus/dionysus6.jpg
Zichtbare tekenen dat een figuur Dionysus is: druivenranken, thyrsus (een soort staf met een soort dennenappelachtig ding op de top), een luipaardhuid, een baard, een panter
Aristoteles over het plot in de tragedie
Van Aristoteles’ Poëtica
Plot is het belangrijkste deel van een tragedie
(i) Tragedie is een voorstelling niet van de mens, maar van de handeling en het leven. Geluk en ongeluk liggen in de handeling, en het einde is een soort handeling, niet een eigenschap; de mensen zijn van een bepaald soort naar hun karakters, maar gelukkig of het tegendeel om de karakters uit te beelden, maar zij omvatten de karakters omwille van hun handelingen. Bijgevolg zijn de incidenten, d.w.z. de plot, het einde van de tragedie