Taal
Taalstoornis, zoals gedefinieerd door de DSM-5, wordt gekenmerkt door “aanhoudende moeilijkheden bij het verwerven en gebruiken van taal in verschillende modaliteiten (d.w.z. gesproken, geschreven, gebarentaal, of andere) als gevolg van tekortkomingen in begrip of productie.” Dergelijke tekortkomingen omvatten een beperkte woordenschat, een beperkt vermogen om zinnen te vormen, en een beperkt vermogen om taal te gebruiken om te communiceren in verhouding tot wat verwacht wordt voor iemands leeftijd.
Sociale (Pragmatische) Communicatiestoornis omvat “moeilijkheden in het sociale gebruik van verbale en non-verbale communicatie,” zoals een gebrek aan vermogen om de communicatie aan te passen aan bepaalde contexten (bijv, een klaslokaal), het begrijpen van normale conversatieregels, of het begrijpen van niet-letterlijke betekenissen van taal.
Spraak
Een categorie spraakstoornissen is dysfluency. Vloeiendheidstoornissen bij kinderen (vroeger stotteren genoemd) worden gekenmerkt door een verstoring van de spraakstroom en omvatten herhalingen van spraakklanken, aarzelingen voor en tijdens het spreken, en/of verlengingen van spraakklanken.
Articulatieproblemen worden vaak aangetroffen bij mensen met een spraakstoornis. De term verwijst naar problemen met het vormen en combineren van klanken, meestal door ze weg te laten, te vervormen of te vervangen.
Stemstoornissen omvatten problemen met de kwaliteit, toonhoogte en luidheid van de stem (prosodie). Personen met stemstoornissen kunnen problemen hebben met de manier waarop hun stem klinkt, en luisteraars kunnen moeite hebben met het verstaan van een persoon met deze spraakpathologie.
Auditieve verwerking (gehoor)
Centrale auditieve verwerkingsstoornis, zoals beschreven door de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD), wordt “gekenmerkt door stoornis in de auditieve verwerking, resulterend in tekortkomingen in de herkenning en interpretatie van geluiden door de hersenen.” Deze stoornis is niet opgenomen in de DSM-5.