Ross Edgeley wordt misschien wel ieders nieuwe beste vriend nadat hij onlangs heeft aangetoond dat aankomen niet alles te maken heeft met vet. De 28-jarige sportwetenschapper en schrijver deed een experiment om te bewijzen dat “je voeding en je gevoel van eigenwaarde niet moeten worden bepaald door de weegschaal als je op dieet bent. Zoveel mensen zijn slaven van de weegschaal en laten hun gevoel van eigenwaarde en voeding erdoor bepalen. Ik hoop dat dit experiment zal leiden tot een gezondere relatie tussen mensen en de weegschaal en dat mensen zich zullen realiseren dat gewicht kan schommelen op basis van vele factoren, niet alleen vet”.
Het extreme experiment van de wetenschapper hield in dat hij probeerde 14 kilo af te vallen in niet meer dan 24 uur. Houd in gedachten dat dit een gevaarlijk experiment was dat werd uitgevoerd onder streng toezicht van de artsen, dus PROBEER DIT NIET THUIS. Edgeley’s hoofddoel was om zoveel mogelijk water te verliezen. “Maar liefst 50 tot 70 procent van ons lichaamsgewicht bestaat uit water. Dus met een gewicht van 95 kg betekent dat in theorie dat 47,5 kg van mijn lichaam uit water bestaat. Te veel water wegsnijden zou fataal kunnen zijn omdat het nodig is voor je vitale organen om te functioneren en zelfs om een gezond bloedvolume te behouden, maar veel water uit je lichaam wegsnijden door middel van zweetpakken, diuretica en die dag niets drinken zou mijn gewicht drastisch verminderen”, legt hij uit. Om het water uit zijn systeem te dwingen, begon hij zijn 24-uurs experiment met het nemen van een zeer heet bad met Epsomzout. Hij dronk een beetje water gekruid met diuretica (vitamine C, paardenbloemwortel, cafeïne), hij nam geen koolhydraten of zout in zijn dieet (zout staat erom bekend dat het water vasthoudt), hij nam sauna’s en ging naar de sportschool. Op die manier slaagde hij erin de 12 kilo te verliezen en zich daardoor een beetje licht in het hoofd te voelen. Aangezien het verloren gewicht slechts water was, kwam het er een paar uur nadat hij zijn doel had bereikt weer aan.
Hoewel de methode gevaarlijk en onaangenaam is, slaagde Edgeley erin zijn punt te bewijzen dat “jezelf wegen een onnauwkeurige maatstaf is voor lichaamsvet en gevoel van eigenwaarde”. Hier volgen enkele fragmenten uit het dagboek dat hij gedurende die 24 uur bijhield:
10:30 uur
Ik word wakker en raadpleeg de pagina’s met aantekeningen die ik de afgelopen maanden ter voorbereiding heb verzameld uit duizenden medische tijdschriften. De eerste notitie luidt: ‘Maar liefst 50 tot 70 procent van ons lichaamsgewicht bestaat uit het watergehalte in uw lichaam.’ Dit betekent dat je mate van hydratatie ook een dramatisch effect kan hebben op hoeveel je weegt. Dus als je veel zweet in de sportschool of je vergeet je flesje water, wees dan niet verbaasd als je na de sessie twee of drie pond lichter bent. Het zal niets te maken hebben met je lichaamsvetpercentage, maar het getal op de weegschaal ziet er misschien beter uit. Maar met meer dan 24 pond te verliezen wist ik dat ik iets drastischer moest doen dan mijn flesje water vergeten in de sportschool.
In plaats daarvan begin ik mijn dag met een belachelijk heet Epsom-zoutbad in combinatie met een fles water van 100 ml doorspekt met diuretica. Dit is de enige vloeistof die ik de hele dag mag drinken. Dit is allemaal omdat het lichaam het meest zweet onder warme, vochtige omstandigheden en er zijn niet veel dingen zo heet en vochtig als gekookt te worden als een reuzenkreeft in een badkuip. Bovendien zorgde de vergiftigde kelk van mijn door diuretica verzadigde waterfles er ook voor dat mijn lichaam de kleine hoeveelheid water die ik die dag mocht drinken, niet kon opslaan en vasthouden – in de loop van de dag ging ik wel 20 keer naar de wc.
2 uur
Ik sleepte mijn vermoeide lichaam naar de sportschool en zette het 45 minuten op een loopband, terwijl ik de hele tijd de verlokking van de waterfontein weerstond. Tot overmaat van ramp droeg ik ook nog eens vier lagen kleren met zwarte vuilniszakken op mijn armen, benen en lichaam geplakt, zodat ik nog meer zweette. Normaal gesproken vind ik de sportschool best leuk, maar deze 45 minuten waren de ergste die ik er ooit heb doorgebracht.
2:00-18:00
Ik zal er niet om liegen, deze tijd was allemaal behoorlijk saai en bestond uit nog meer baden, nog meer ‘babyvoeding’ en ik die probeerde een biefstuk zonder enige kruiden naar binnen te werken.
6:30
Mijn maag en ik zijn door de waterhonger uit elkaar gevallen en ik heb maar twee happen biefstuk en een paar slabladeren op.
7:30
Ik ga nog een laatste keer naar de sportschool. Ik zie er uitgeput uit, maar voel me eigenlijk verrassend opgewekt omdat ik net 150 mg cafeïne heb genomen om mijn lichaam over de laatste hindernis te helpen, en cafeïne is zelf ook een diureticum. De effecten waren echter snel uitgewerkt en deze keer kon ik maar 30 minuten op de loopband staan voordat mijn voeten letterlijk de grond niet meer wilden verlaten en ik op de grote rode noodstopknop moest drukken. Ik sleepte mezelf naar de kleedkamer, kleedde me langzaam uit en ging de sauna in om de laatste zes kilo kwijt te raken.
Op de weegschaal voor een laatste keer wacht ik nerveus op de beslissing van de weegschaal als hij flikkert en mijn aantal berekent. 13st, ik heb het gedaan! Meer dan 24 pond kwijt in minder dan 24 uur! In een mum van tijd zoekend naar mijn ondergoed ren ik naar mijn tas en drink een kant-en-klare vier liter fles water met verdunde multivitamines en elektrolyten, tot grote verbazing van de kleedkamer vol met mensen die geen idee hadden van de afgelopen 24 uur die ik heb doorstaan.
Foto’s: Ross Edgeley