Iedereen met een behoorlijke waardering voor rum zal wel kunnen raden waarom deze Santa Teresa 1796 zo heet.
Deze rum is in 1996 op de markt gebracht om de 200e verjaardag van de distilleerderij te vieren. Hij wordt gebotteld door C.A Ron Santa Teresa en wordt in het Verenigd Koninkrijk gedistribueerd door Coe Vintners uit Essex. De rum is gebotteld op 40% ABV en een fles van 70cl kost u tussen de £40-45.
De rum wordt geproduceerd volgens de vaak bekritiseerde solera-methode. Santa Teresa heeft echter gekozen tegen een van die misleidende leeftijdsaanduidingen. De oudste rum in deze blend is (volgens de website) 25 jaar oud. De solera is een vier lagen systeem en veel van de rum in de blend zal een stuk jonger zijn dan 25 jaar oud. De rum wordt geproduceerd uit twee continue kolom stills. Zoals veel “rons” is er geen pot still element aan de rum.
De presentatie van de 1796 is klassiek en tijdloos. De rum zit in een blauwe cilinder en de plastic kurken stop is verzegeld met rode was die gedeeltelijk over de hals van de fles loopt. Het geeft een soort faux-antiek gevoel. In de fles heeft de rum een mooie, rijke, bijna mahoniekleur.
Ongebruikelijk voor mijzelf ben ik begonnen met het eersteklas aanbod van Santa Teresa voordat ik een van de meer laagdrempelige rumsoorten heb geprobeerd. Ik heb eerder al genoten van Pampero’s rums, dus ik dacht dat een gerenommeerd drankje uit hetzelfde land op zijn minst half fatsoenlijk zou zijn.
Het was eigenlijk een Whisky reviewer of “vlogger” tot wie ik me vooral wendde toen ik op zoek was naar een andere mening over deze rum. Ik herinnerde me dat ik een aantal rumrecensies van Ralfy had bekeken (klik op de link om zijn recensie te openen). Ik lees vaak de meningen van anderen voordat ik mijn review plaats. Meestal bij complexere rums. Vaak weet ik niet goed hoe ik bepaalde smaken of aroma’s moet omschrijven. Ralfy is iemand die me daar zeker bij kan helpen. Hij heeft echt een prachtige manier om zijn recensies te schrijven en zijn punten over te brengen.
De neus van deze rum is vrij licht en schoon. Het is bijna Bajan-achtig. Hij heeft een mooie lichtzoete vanilletoets en een algemeen zoet profiel, dat weliswaar niet intens is, maar wel uitnodigend. Hij ruikt zoals rum hoort te ruiken, met net genoeg zoetheid om te suggereren dat er nauwelijks sprake is van enige vorm van versnijding. Dit in tegenstelling tot sommige Venezolaanse rums die we zouden kunnen noemen……
Een slokje van de rum onthult de oude spirit die erin zit. Kruidige noten en een eiken 
smaak zijn zeer aangenaam en niet overheersend. De alcohol burn vaak geassocieerd met de pittige tinteling op de tong is anoniem. De rum is veel lichter en minder fruitig dan bijvoorbeeld Pampero’s Aniversario. Het lijkt meer op een meer gerijpte en beter ontwikkelde versie van hun Anejo. De zoetheid van de neus is aanwezig in de nipervaring. Het is een licht gesuikerde, bijna honingzoete smaak. Het is geen fruitig soort zoetheid. De 1796 is gerijpt in Limousin eiken vaten die vaak worden gebruikt om wijn en cognac te verouderen, Limousin ligt niet verrassend in Frankrijk. Dit verklaart voor een deel het algemene profiel van deze rum.
Persoonlijk zie ik geen noodzaak om deze rum met iets te mengen. Ik heb voldoende rum die ik kan mixen om longdrinks te maken. Ik heb ook een behoorlijke voorraad rums die ik “puur” kan drinken, zoals wij Engelsen zeggen. Hier in het noordoosten van Engeland wordt de term “raw” ook vaak gebruikt. Dat komt vooral door het feit dat wij alles drinken waar alcohol in zit…….met of zonder mixer.
Dit is een zeer gemakkelijke, makkelijk drinkbare sipping rum. Het ligt echter aan de mixkunst hoe gemakkelijk hij naar beneden gaat. De rum heeft een behoorlijke complexiteit, maar is zo goed uitgebalanceerd en gemengd dat hij je niet uitdaagt zoals sommige rums kunnen. Hij besluipt je en fluistert in je oor hoe goed hij is.
Zeker een van de betere “rums” in mijn kast.
