Als de deal is uitgewerkt, zullen het openbaar ministerie en de verdediging een hoorzitting organiseren en de rechter informeren over de overeenkomst. Ervan uitgaande dat de rechter de overeenkomst accepteert of wijzigingen voorstelt die voor beide partijen bevredigend zijn, zal de rechter het pleidooi voor schuldig of niet schuldig in een openbare rechtszitting aanhoren, zodat het onderdeel wordt van het proces-verbaal. Daarna zal de gedaagde worden veroordeeld, hetzij op hetzelfde moment (wat gebruikelijk is in sommige minder ernstige zaken) of op een latere zitting. (Voor meer informatie over pleidooi onderhandelingen in een strafzaak, zie onze sectie over Plea Bargains).
In hechtenis gedetineerde verdachten kunnen snel nadat de overeenkomst is bereikt naar de rechtbank worden gebracht voor een speciale hoorzitting waarin de rechter het pleidooi afneemt. Anders zal de pleidooi (en soms de veroordeling) tijdens de volgende geplande zitting plaatsvinden.
De beoordeling door de rechter
In de praktijk gaan veel rechters akkoord met een pleidooi, zolang de overeengekomen straf maar binnen de marges valt van wat zij redelijk achten. Meestal betekent dit dat wordt nagegaan of, gezien de ernst van het misdrijf en het strafblad van de verdachte, de straf passend lijkt in het licht van andere straffen die de rechter heeft uitgesproken.
Er zijn echter enkele andere variabelen die een rol kunnen spelen. Sommige rechters kunnen (terecht of onterecht) in hun berekening meenemen of zij zich de verdachte herinneren van een eerdere verschijning in hun rechtszaal en hoe zij en leden van de gemeenschap denken (vooral als de rechter zich herkiesbaar stelt) over de misdaden in kwestie. Soms kan zelfs de vraag of de rechter in een goede bui wakker is geworden of een zware ochtend heeft gehad, van invloed zijn op de beslissingen die die dag worden genomen.
Zorg ervoor dat de gedaagde begrijpt welke rechten hij opgeeft: “Knowing and Intelligent” Waivers
Zelfs als de deal eerlijk lijkt, betrekken rechters gedaagden meestal in een rechtszaal “colloquy,” of verbale uitwisseling, om er zeker van te zijn dat gedaagden de overtredingen hebben begaan waarvoor zij schuldig pleiten. (Maar zie schuldig pleiten terwijl je zegt dat je onschuldig bent.)
In federale rechtbanken moeten verdachten die schuldig of onschuldig willen pleiten, onder ede getuigen over feiten die hun schuld aantonen. Bovendien moeten rechters, alvorens schuldbekentenissen te accepteren, zich ervan vergewissen dat de beklaagde zich bewust is van de rechten die hij opgeeft door schuldig te pleiten. Om een “bewuste en verstandige” schuldbekentenis te kunnen doen, moeten verdachten:
- het gedrag toegeven dat door de wet strafbaar is gesteld
- de aanklacht tegen hen toegeven en begrijpen
- de gevolgen van de schuldbekentenis kennen (zowel de straf zoals die nu is uitgesproken als de mogelijke straffen die zouden kunnen worden uitgesproken als de verdachte een proces zou krijgen), en
- weten en begrijpen van welke rechten zij afzien (opgeven) door schuldig te pleiten, waaronder (1) het recht op een advocaat indien zij niet vertegenwoordigd zijn, (2) het recht op een juryrechtspraak, (3) het recht om zichzelf niet te beschuldigen, en (4) het recht om hun beschuldigers te confronteren en aan een kruisverhoor te onderwerpen.
Deverdenten moeten ook weten dat zij, indien zij geen Amerikaans staatsburger zijn, het risico lopen te worden uitgezet wanneer zij voor een misdrijf worden veroordeeld. Verdachten zijn bevoegd om af te zien van een raadsman en schuldig te pleiten zolang zij in staat zijn de procedure te begrijpen (Godinez v. Moran, U.S. Sup. Ct. 1993).
In sommige rechtbanken wordt verdachten die schuldig pleiten gevraagd een formulier in te vullen of te ondertekenen waarin zij afstand doen van hun rechten.
Ondervraging door de rechter
In de regel stelt de rechter de verdachte een vrij lange lijst vragen om te bepalen of het pleidooi welbewust en weloverwogen is. De gedaagden volgen gewoonlijk het advies van hun advocaat op om de appelkar van de pleidooi onderhandelingen niet te verstoren door rustig “ja” te antwoorden op alle vragen van de rechter.
Aannemende dat de antwoorden van de gedaagden bevredigend zijn, accepteren rechters meestal de deal. In sommige gevallen kan een rechter overleggen met het slachtoffer van het misdrijf, een reclasseringsambtenaar vragen een presentierapport op te stellen, en luisteren naar argumenten van zowel de verdediging als de aanklager alvorens een vonnis te vellen.
Pleiten die niet bewust en intelligent zijn
Als een gedaagde een pleidooi zonder raadsman heeft gehouden en uit een later onderzoek van het dossier niet blijkt dat hij een bewust en intelligent pleidooi heeft gehouden, kan die gedaagde redenen hebben om te vragen dat de veroordeling van zijn strafblad wordt geschrapt, of in ieder geval niet meer in aanmerking wordt genomen in een toekomstige procedure. Het schrappen van eerdere veroordelingen kan belangrijk zijn omdat delinquenten bij elke recidive zwaarder worden veroordeeld. Maar zelfs als een gedaagde geen raadsman had of van een raadsman afzag voordat hij schuldig pleitte, kan de veroordeling later worden gebruikt om toekomstige straffen zwaarder te maken, tenzij de gedaagde in de gevangenis zat nadat het pleidooi was gehouden (Nichols v. U.S., U.S. Sup. Ct. 1994).
Dit artikel is een uittreksel uit The Criminal Law Handbook, door Paul Bergman, J.D., en Sara J. Berman, J.D.