Honden en katten hebben vier speekselklieren, en alle vier kunnen ze worden aangetast door cysten. Deze speekselklier cysten staan bekend als sialocele (of een speeksel mucocele). Het is de meest voorkomende speekselaandoening bij honden en wordt opgemerkt door een zwelling onder de hals of de kaak. Het komt het meest voor bij honden, maar kan soms ook bij katten voorkomen. Sialocele kan bij alle rassen voorkomen, maar een paar rassen lijken er meer vatbaar voor te zijn, waaronder poedels, Duitse herders, teckels en Australische silky terriers.
Definitie
Een sialocele is een cyste gevuld met een verzameling slijmerig speeksel in de weefsels rondom een speekselklier. De meest aangetaste speekselklieren zijn de grote klieren onder de kaak, de mandibulaire speekselklieren genoemd. De sublinguale klieren onder de tong kunnen ook worden aangetast. De cysten kunnen vrij groot worden en tegen het strottenhoofd of de luchtpijp van het dier drukken, waardoor het dier moet hoesten.
Er zijn vier soorten speekselslijmvliezen, variërend van de meest voorkomende tot zeer zeldzame:
- Cervicale mucocele: Dit is de meest voorkomende vorm van mucocele. Deze ontstaat door een ophoping van speeksel in de bovenhals, onder de kaak van de hond, of in het gebied tussen de kaken (het intermandibulaire gebied).
- Sublinguale mucocele (ook wel ranula genoemd): Dit is de vorming van mucocele op de onderste bodem van de mond, in de buurt van de tong. Het komt ook vaak voor.
- Faryngeale mucocele: Dit type mucocele komt veel minder vaak voor. Het is een variatie van de cervicale mucocele, met vochtophoping bijna allemaal in de keel.
- Zygomatic Mucocele: Dit is een zeer zeldzaam type mucocele. Bij dit type is het speeksel afkomstig van de kleine zygomatische speekselklieren. Deze bevinden zich vlak onder het oog.
Symptomen
De ontwikkeling van sialocele is een geleidelijk proces. In de meeste gevallen is er sprake van een zich geleidelijk uitbreidende, zachte, pijnloze massa in de bovenhals of -kaak.Hoewel het zich kan ontwikkelen en geen directe problemen veroorzaakt, kan het leiden tot een aantal symptomen, waaronder:
- Moeilijk eten
- Moeilijk slikken
- Bloeden uit de mucocele
- Moeilijke ademhaling en ademnood
Hoewel deze cysten meestal niet pijnlijk zijn, kunnen ze geïnfecteerd raken, wat pijn en gegeneraliseerde koorts kan veroorzaken.
Oorzaken
De precieze oorzaak van deze cysten is vaak moeilijk vast te stellen. Ze kunnen worden veroorzaakt door trauma aan de klier of de kanalen of door een infectie. Het is mogelijk dat trauma of wurgkragen ook tot ze kunnen leiden. Daarnaast kunnen ze het gevolg zijn van een gezwel dat de kanalen verstopt en een breuk veroorzaakt. Het speeksel en slijm ontsnappen dan in de omliggende weefsels.
Sialocele diagnosticeren
Als u een zwelling onder de snuit of nek van uw huisdier opmerkt, is het belangrijk om hem naar een dierenarts te brengen voor een juiste diagnose en behandeling. De oorzaak kan een sialocele zijn of iets anders, maar in beide gevallen moeten ze zo snel mogelijk worden onderzocht
Bij het diagnosticeren van een sialocele zal de dierenarts waarschijnlijk gebruik maken van naaldaspiratie. Tijdens deze procedure wordt een kleine naald in het knobbeltje gestoken en wordt een monster van cellen en vloeistof verwijderd. Het is een zeer nuttig diagnostisch hulpmiddel voor veel veterinaire situaties, waaronder speekselcysten. Het kenmerkende aspiraat voor sialocele is een heldere en kleverige of draderige vloeistof (speeksel) die getint kan zijn met een beetje bloed. Het is belangrijk om het monster ook microscopisch te bekijken. Dit zal uw dierenarts helpen om andere ziekten, zoals kanker of infectie, uit te sluiten. Het helpt ook onderscheid te maken tussen problemen met een speekselklier en een ander weefsel dat zich in het gebied bevindt, zoals een gezwollen lymfeklier.
Behandeling
chirurgische verwijdering van de beschadigde klier en het kanaal is de behandeling van keuze. Sommige gevallen kunnen worden beheerd door het installeren van drains en het periodiek legen van de cyste. Het gevaar van het simpelweg leegzuigen van de cyste is dat deze vatbaar is voor infectie, waardoor een operatie bemoeilijkt of onmogelijk wordt. Dit zal de gezondheid van het dier verder bemoeilijken, vooral als de symptomen verergeren. Sommige cysten lossen vanzelf op, maar infectie, pijn en ernstige obstructie van de luchtwegen zijn potentiële risico’s als er geen behandeling wordt toegepast. Aangezien er vier verschillende speekselklieren op verschillende plaatsen zijn, moet u met uw dierenarts bespreken wat de beste individuele behandelingsoptie voor de hond is.
Als er een operatie wordt uitgevoerd, kunt u waarschijnlijk enige genezingstijd voor uw hond verwachten. Uw chirurg kan de drain laten zitten om de plek te legen terwijl deze verder geneest. Als er een verband om de operatieplek zit, moet u dit regelmatig verwisselen. Als er geen verband omheen zit, kan het nuttig zijn om een warm kompres op de plek te leggen. Het doel is om het operatiegebied en de huid eromheen schoon te houden, infectie te voorkomen en de afvoer van het vocht in het gebied te bevorderen. Postoperatieve complicaties zijn zeldzaam.