Egon Schiele (Duits: ( listen); 12 juni 1890 – 31 oktober 1918) was een Oostenrijkse schilder. Als protegé van Gustav Klimt was Schiele een belangrijk figuratief schilder uit het begin van de 20e eeuw. Zijn werk is bekend om zijn intensiteit en zijn rauwe seksualiteit, en de vele zelfportretten die de kunstenaar maakte, waaronder naakte zelfportretten. De gedraaide lichaamsvormen en de expressieve lijn die Schiele’s schilderijen en tekeningen kenmerken, markeren de kunstenaar als een vroege exponent van het expressionisme.
Schiele werd geboren in 1890 in Tulln, Neder-Oostenrijk. Zijn vader, Adolf Schiele, stationschef van het station Tulln van de Oostenrijkse Staatsspoorwegen, werd in 1851 in Wenen geboren als zoon van Karl Ludwig Schiele, een Duitser uit Ballenstedt en Aloisia Schimak; Egon Schiele’s moeder Marie, née Soukup, werd in 1861 in Český Krumlov (Krumau) geboren als zoon van Johann Franz Soukup, een Tsjechische vader uit Mirkovice, en Aloisia Poferl, een Duits Boheemse moeder uit Český Krumlov. Als kind was Schiele gefascineerd door treinen en bracht hij vele uren door met het tekenen ervan, zozeer zelfs dat zijn vader zich genoodzaakt voelde zijn schetsboeken te vernietigen. Toen hij 11 jaar oud was, verhuisde Schiele naar de nabijgelegen stad Krems (en later naar Klosterneuburg) om naar de middelbare school te gaan. Voor de mensen om hem heen werd Schiele beschouwd als een vreemd kind. Verlegen en terughoudend, deed hij het slecht op school, behalve in atletiek en tekenen, en zat hij meestal in klassen met jongere leerlingen. Hij vertoonde ook incestueuze neigingen ten opzichte van zijn jongere zus Gertrude (die bekend stond als Gerti), en zijn vader, goed op de hoogte van Egon’s gedrag, was eens gedwongen om de deur van een afgesloten kamer waar Egon en Gerti waren in te beuken om te zien wat ze aan het doen waren (om vervolgens te ontdekken dat ze een film aan het ontwikkelen waren). Op zijn zestiende nam hij de twaalfjarige Gerti zonder toestemming mee per trein naar Triëst en bracht met haar de nacht door in een hotelkamer.
Toen Schiele 15 jaar oud was, stierf zijn vader aan syfilis, en werd hij een voogd van zijn oom van moederszijde, Leopold Czihaczek, ook een spoorwegbeambte. Hoewel hij wilde dat Schiele in zijn voetsporen zou treden, en verontrust was over zijn gebrek aan belangstelling voor de academische wereld, onderkende hij Schiele’s talent voor tekenen en gaf hem onenthousiast een leermeester: de kunstenaar Ludwig Karl Strauch. In 1906 meldde Schiele zich aan bij de Kunstgewerbeschule in Wenen, waar Gustav Klimt ooit had gestudeerd. Nog in zijn eerste jaar daar werd Schiele, op aandringen van verschillende faculteitsleden, in 1906 naar de meer traditionele Akademie der Bildenden Künste in Wenen gestuurd. Zijn belangrijkste leraar aan de academie was Christian Griepenkerl, een schilder wiens strikte doctrine en ultraconservatieve stijl Schiele en zijn medestudenten zo frustreerden en ontevreden maakten dat hij drie jaar later vertrok.
In 1907 zocht Schiele Gustav Klimt op, die jongere kunstenaars ruimhartig begeleidde. Klimt was bijzonder geïnteresseerd in de jonge Schiele: hij kocht zijn tekeningen, bood aan ze te ruilen voor zijn eigen tekeningen, regelde modellen voor hem en stelde hem voor aan potentiële opdrachtgevers. Hij introduceerde Schiele ook bij de Wiener Werkstätte, de kunstnijverheidswerkplaats die verbonden was met de Secession. Schiele’s vroegste werken tussen 1907 en 1909 vertonen sterke overeenkomsten met die van Klimt, maar ook invloeden van de Art Nouveau. In 1908 had Schiele zijn eerste tentoonstelling, in Klosterneuburg. Schiele verliet de Academie in 1909, na zijn derde jaar, en richtte de Neukunstgruppe (“Nieuwe Kunst Groep”) op met andere ontevreden studenten. In zijn vroege jaren werd Schiele sterk beïnvloed door Klimt en Kokoschka. Hoewel imitaties van hun stijlen, vooral bij eerstgenoemde, merkbaar zijn in Schiele’s eerste werken, ontwikkelde hij al snel zijn eigen kenmerkende stijl.
Dit is een deel van het Wikipedia-artikel dat wordt gebruikt onder de Creative Commons Naamsvermelding-Gelijk delen 3.0 Ongeportioneerde Licentie (CC-BY-SA). De volledige tekst van het artikel is hier →
Meer …