Jouw lichaam verteert en absorbeert monosachariden en disachariden op verschillende manieren.
Aangezien monosachariden al in hun eenvoudigste vorm aanwezig zijn, hoeven ze niet te worden afgebroken voordat je lichaam ze kan gebruiken. Ze worden direct in de bloedbaan opgenomen, voornamelijk in de dunne darm (4).
Disachariden, zoals sacharose, moeten daarentegen worden afgebroken tot enkelvoudige suikers voordat ze kunnen worden opgenomen.
Als de suikers eenmaal in hun eenvoudigste vorm zijn, worden ze op een andere manier gemetaboliseerd.
Glucoseopname en -gebruik
Glucose wordt direct via de dunne darm opgenomen in de bloedbaan, die het naar de cellen aflevert (4, 5).
Het verhoogt de bloedsuikerspiegel sneller dan andere suikers, waardoor de afgifte van insuline wordt gestimuleerd (6).
Insuline is nodig om glucose in uw cellen te krijgen (7).
Eenmaal in uw cellen wordt glucose ofwel onmiddellijk gebruikt om energie te produceren, ofwel omgezet in glycogeen dat in uw spieren of lever wordt opgeslagen voor toekomstig gebruik (8, 9).
Uw lichaam regelt uw bloedsuikerspiegel nauwgezet. Wanneer deze te laag wordt, wordt glycogeen afgebroken tot glucose en komt het vrij in je bloed om te worden gebruikt voor energie (9).
Als glucose niet beschikbaar is, kan je lever dit type suiker maken uit andere brandstofbronnen (9).
Opname en gebruik van fructose
Net als glucose wordt fructose rechtstreeks vanuit de dunne darm in je bloedbaan opgenomen (4, 5).
Het verhoogt de bloedsuikerspiegel geleidelijker dan glucose en lijkt de insulinespiegel niet onmiddellijk te beïnvloeden (6, 10).
Hoewel fructose je bloedsuikerspiegel niet onmiddellijk verhoogt, kan het op de lange termijn meer negatieve effecten hebben.
Uw lever moet fructose omzetten in glucose voordat uw lichaam het kan gebruiken voor energie.
Het eten van grote hoeveelheden fructose op een calorierijk dieet kan het triglyceridengehalte in het bloed verhogen (11).
Extra fructose-inname kan ook het risico op het metabool syndroom en niet-alcoholische vette leverziekte verhogen (12).
Suikeropname en -gebruik
Sucrose is een disacharide en moet dus worden afgebroken voordat het lichaam het kan gebruiken.
Enzymen in de mond breken sucrose gedeeltelijk af in glucose en fructose. Het grootste deel van de vertering van suiker gebeurt echter in de dunne darm (4).
Het enzym sucrase, dat wordt gemaakt door het slijmvlies van je dunne darm, splitst sucrose in glucose en fructose. Deze worden vervolgens in je bloedbaan opgenomen, zoals hierboven beschreven (4).
De aanwezigheid van glucose verhoogt de hoeveelheid fructose die wordt opgenomen en stimuleert ook de afgifte van insuline. Dit betekent dat er meer fructose wordt gebruikt om vet aan te maken, vergeleken met wanneer dit type suiker alleen wordt gegeten (13).
Het samen eten van fructose en glucose kan dus schadelijker zijn voor je gezondheid dan wanneer je ze apart eet. Dit kan verklaren waarom toegevoegde suikers zoals high-fructose corn syrup in verband worden gebracht met verschillende gezondheidsproblemen.
Samenvatting
Glucose en fructose worden direct in je bloedbaan opgenomen, terwijl sucrose eerst moet worden afgebroken. Glucose wordt gebruikt voor energie of opgeslagen als glycogeen. Fructose wordt omgezet in glucose of opgeslagen als vet.