Telefoongeschiedenis: Alles over feestlijnen

Norman Rockwell’s The Party Wire (1919)

Stel je voor dat je de telefoon opneemt om een vriend te bellen en je hoort de stem van iemand anders aan de lijn. Je moet wachten tot zij klaar zijn met bellen voordat jij kunt bellen.

Ja, je moet wachten om te kunnen bellen.

En ja, je hebt zojuist hun hele gesprek gehoord.

Heden ten dage denken we nauwelijks twee keer na over de privacy en het gemak van het bellen met een mobiele telefoon, maar er was een tijd waarin mobiele telefoons nog niet bestonden (gasp!) en telefoonlijnen, ook wel bekend als party wires, werden gedeeld door lokale gemeenschappen.

Om een voorbeeld te zien van hoe dit werkt, kijk naar de eerste paar minuten van Party Wire, een film uit 1935 over een kleine stad party wire met een heleboel roddels:

Party lines waren zeer gebruikelijk in de jaren 1930 en 1940 in landelijke gebieden. Het voordeel van een feestlijn was dat elke verbinding een aantal kilometers moest lopen om de afgelegen huizen te bereiken, zodat een groter aantal huizen toegang had tot telefoondiensten met gebruikmaking van een kleiner aantal draden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren partijverbindingen de enige manier waarop abonnees van lokale woningen lokale telefoondiensten konden verkrijgen.

Van 2 huishoudens die een lijn deelden tot 10 of meer huishoudens, had je je eigen “selectieve belsignaal” voor je gesprekken:

Het basisschema voor de partijlijn was de 2-weg partijlijn. In dit systeem ging een telefoon alleen over voor zijn eigen gesprekken. Als de telefoon werd opgenomen terwijl de andere persoon de lijn gebruikte, dan kon men deelnemen aan het gesprek, maar je zou niet weten wanneer de telefoon van de andere persoon overging. Er was de 4-weg feestlijn. De belsignalen waren specifiek gecodeerd voor verschillende bellers. Dit betekende dat men hun codes van belsignalen moest onthouden. Bijvoorbeeld, de code voor je eigen gesprek zou een enkele ring zijn en een voor de andere gebelde partijen zou een dubbele ring zijn. De 10-weg of zelfs de 8-weg lijnen waren gebruikelijk in de voorstedelijke landelijke gebieden. Deze soorten lijnen gebruikten meestal meerdere soorten gecodeerde ringen. Bijvoorbeeld, voor partij één kon de ring een enkele lange ring zijn. Voor partij twee kunnen dat twee korte belsignalen zijn. Voor partij drie kan het een lange en een korte ring zijn. Voor partij vier kunnen het korte lange en korte ringen zijn. Het lijkt tegenwoordig ongelooflijk dat de 10-weg partijlijn ooit heeft kunnen bestaan.

Met zoveel mensen die toegang hadden tot een lijn, kun je je de gekte alleen maar voorstellen. Volgens Wikipedia:

  • In december 1942 werd de strategie van de Universiteit van Tennessee in een American footballwedstrijd tegen de Universiteit van Mississippi onthuld aan de coach van de tegenpartij, omdat een telefoon op de bank van het Ole Miss-team per ongeluk was aangesloten op dezelfde party line.
  • In mei 1952 werd een vermeende bookmakerij in St. Petersburg, Florida, na een maand opgedoekt in een gehuurde winkelruimte met gebruikmaking van een partylijntelefoon.
  • In juni 1968 werd de veroordeling van drie mannen uit Winter Park, Florida, wegens bookmaking ongedaan gemaakt, omdat de politie in een gehuurd huis op dezelfde lijn als de verdachten een partylijn had gebruikt om hun communicatie op onwettige wijze te onderscheppen.

Er waren specifieke Party Line-“suggesties” gepubliceerd door telefoonaanbieders. En als iemand zich niet aan de regels hield, kon dat worden gemeld bij de klantenservice, zoals ondeugende kinderen die hun eigen nummer belden en ophingen, waardoor alle telefoons op het netwerk overgingen. Veel van de bewoners van het systeem (soms een half dozijn of meer) zouden de telefoon tegelijkertijd opnemen en zeer verbijsterd zijn.

In geval van nood, om hulp in te roepen, zou je moeten wachten tot iemand op de partijlijn zijn gesprek verbrak. Veel rechtbanken eisten echter dat een persoon die een gesprek voerde op een feestlijn, het gesprek onmiddellijk beëindigde als een andere partij de lijn nodig had voor een noodgeval.

Partylijnen gingen door tot ver in de jaren ’70, maar de technologie werd beschouwd als “een slachtoffer van de vooruitgang”, maar de laatste feestlijn werd pas in 1991 uitgefaseerd in Woodbury, Connecticut. En, Illinois State University beëindigde zijn laatste party line in 1990.

Wij hier bij NumberBarn houden van een goede party, maar wij leveren geen party lines. U krijgt uw eigen lijn in plaats daarvan. Hoe is dat? Wij kunnen u helpen met het porteren, parkeren of doorschakelen van een nummer!

Wij zijn NumberBarn, wij nemen telefoonnummers zeer serieus. Maar, we houden ook van een beetje plezier. Ga voor meer informatie over ons naar NumberBarn.com en volg ons op Facebook, Instagram en Twitter.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *