Nigel Tomm’s ‘The Blah Story’-boeken
Conceptuele verfilming van ‘The Catcher in the Rye,geregisseerd door Nigel Tomm serveert ons 75 minuten van pure blue screen, niets meer, niets minder.
New York, NY (PRWEB) 10 juni 2008
Na verfilmingen van J.D. Salinger’s ‘The Catcher in the Rye’ en S. Beckett’s ‘Wachten op Godot,’ publiceert schrijver/kunstenaar/regisseur Nigel Tomm de langste zin in de literatuur die het langste gepubliceerde woord bevat. De zin staat in vier delen van Nigel Tomm’s roman ‘The Blah Story,’ dat wil zeggen, de zin beslaat de delen 16, 17, 18 en 19, terwijl ‘The Blah Story, Volume 19’ bijna geheel in beslag wordt genomen door één woord dat alle tot nu toe bekende langste woorden (behalve chemische namen) bevat.
De zin bevat 2.403.109 woorden, 15.403.732 tekens (met spaties) of 3.248 bladzijden. ‘The Blah Story, Volume 19′ dat 812 pagina’s lang is bevat slechts 11 woorden, waarvan er één ‘somewhenot…dingown’ bestaat uit 3.609.750 letters het betekent de huidige dag of datum tussen echt en denkbaar vandaag.
Het woord bevat alle tot nu toe bekende langste woorden waarvan de langste zijn: lopado…pterygon (183 letters; het is een fictief gerecht dat wordt genoemd in Aristophanes’ komedie ‘Assemblywomen’), Bababa…nuk (101 letters; bedacht door J. Joyce in ‘Finnegans Wake’), Taumatawha…tanatahu (85 letters; het is een plaatsnaam), pneumo…iosis (45 letters; het is een longziekte, dit is ook het langste woord in een groot woordenboek), antidisestablishmentarianism en andere.
Het woord van 3,6M letters wordt bedacht door verschillende woorden bij elkaar op te tellen die eindigen en beginnen met dezelfde letter, d.w.z., de eerste 34 letters somewhenotodayoundressomecological zijn ontstaan uit de woorden somewhen+(n)ot+(t)oday+(y)ou+(u)ndress+(s)ome+(e)cological.
Vóór ‘The Blah Story, Volume 19,’ behoorde het langste bedachte woord toe aan Nigel Tomm, zijn boek ‘The Blah Story, Volume 10’ bevat 2.087.214-letterwoorden die zoiets betekenen als ‘een meisje’ of ‘een teef’; dit woord is niet opgenomen in het 3,6M-letterwoord. Tot dan toe werd de langste gepubliceerde zin in het Engels geschreven door Nigel Tomm, wiens boek ‘The Blah Story, Volume 4’ een zin bevat van 469.375 woorden (732 pagina’s).
De langste zin in de Engelse literatuur is te vinden in James Joyce’s ‘Ulysses’, die 4.391 woorden bevat. Deze werd in 2001 echter overtroffen door Jonathan Coe’s boek ‘The Rotter’s Club’, dat een zin van 13.955 woorden bevat. Er is ook een Poolse roman “Poorten van het paradijs”, geschreven door Jerzy Andrzejewski, en gepubliceerd in 1960, met een zin van ongeveer 40.000 woorden. Ook is er een Tsjechische roman die bestaat uit één lange zin (128 pagina’s lang) ‘Danslessen voor gevorderden’ van Bohumil Hrabal.
In ‘The Blah Story’ ontwikkelt Nigel Tomm niet alleen abstracte literatuur of algoritmische literatuurgenres, maar introduceert hij ook literaire faseverschuiving, d.w.z. het laten herhalen van bijna identieke zinnen met een iets verschillende lengte die langzaam uit fase gaan met elkaar. Nigel Tomm’s literaire phase-shifting minimalisme wordt op duizelingwekkende wijze onderhoudend gemaakt in ‘The Blah Story,’ dat op overtuigende wijze meeslepende texturen maakt van herhaalde zinnen in de roman. Heel ‘The Blah Story’ is vooral gebaseerd op een gestage puls, stasis en langzame transformatie, en vaak herhaling van zinnen of andere tekstuele eenheden zoals alinea’s, zinnen, en woorden (met overmatig gebruik van het woord ‘blah’).
Nigel Tomm is ook bekend als filmregisseur. Zijn vijf verfilmingen: ‘The Catcher in the Rye,’ ‘Waiting for Godot,’ ‘Hamlet,’ ‘The Brothers Karamazov’ en ‘Oedipus Rex’ verkennen en slopen het nieuwe absurdisme (ook neo dada) genre.
In de filmbeschrijving op Amazon.com staat: “Conceptuele verfilming van ‘The Catcher in the Rye,’ geregisseerd door Nigel Tomm serveert ons 75 minuten van puur blauw scherm, niets meer, niets minder.” In Beckett’s ‘Waiting for Godot’ verfilming serveert Nigel Tomm ons 72 minuten puur groen scherm, terwijl Shakespeare’s ‘Hamlet’ 63 minuten puur wit scherm is, Sophocles’ ‘Oedipus Rex’ 71 minuten puur rood scherm is en Dostojevski’s ‘De Gebroeders Karamazov’ 73 minuten puur magenta scherm is, zoals gewoonlijk, niets meer, niets minder.
Nigel Tomm staat er ook om bekend dat hij in zijn boeken een genre van literaire remix (ook wel literatuurremix of remixed literature genoemd) heeft ontwikkeld: ‘Shakespeare’s Sonnets Remixed’ (2006), ‘Shakespeare’s Hamlet Remixed’ (2007) en ‘Shakespeare’s Romeo and Juliet Remixed’ (2007).