Terwijl ik denk dat deze film veel beter had kunnen zijn, vond ik wel dat deze een aantal hele slimme wendingen had die je, niet per se op het puntje van je stoel houden, maar het ondermijnt de typische horror/suspense conventies. Er is wat misleiding hier als de film leidt u om een ding te geloven dat blijkt te zijn verkeerd in het einde en ik dacht dat was vrij slim. Ik denk dat het grote probleem ligt in het feit dat er niet echt een mysterie is om op te lossen. Ik voorspelde wat er zou gebeuren 20 minuten na de film. Ik wil niet zeggen dat ik de details van het plot had bedacht, ik was me bijvoorbeeld niet bewust van de sociologische boodschap totdat ik het zelf zag, maar de grote lijnen waren precies wat ik had voorspeld. En het probleem is dat in plaats van beide kanten tegen elkaar uit te spelen, zodat je een beetje meer mysterie zou krijgen over wat er werkelijk aan de hand was in deze stad, je de antwoorden bijna te gemakkelijk aangereikt krijgt. Ongeveer de helft van de film draait om het karakter van Julia en haar redenen voor haar daden. Hoewel dit leidt tot enkele van de betere momenten van de film, met Jessica Biel die waarschijnlijk haar beste acteerprestaties levert, is de twist tegelijkertijd een beetje belachelijk en openlijk prekerig. De reden waarom deze kinderen worden opgevangen is dat de organisatie die deze kinderen opneemt hen een betere kans op een leven wil geven, waar hun potentieel niet wordt verspild in een stad die er niet om geeft dat potentieel te koesteren, dus worden ze overgedragen aan mensen die het zich kunnen veroorloven de kinderen alles te geven wat ze willen. Goede scholen, een goed thuis, enz. Het probleem is dat opgroeien met rijke ouders niet noodzakelijk betekent dat je het meeste potentieel hebt als je volwassen bent. Je zult zeker het meeste geld achter je hebben, maar ik denk niet dat dat telt als potentieel. Als je alles krijgt wat je wilt in het leven zonder er ooit voor te hoeven werken, kun je eindigen als een compleet lui en nutteloos mens, zoals de Kardashians. Ik zeg niet dat rijk opgroeien slecht is, maar soms kan het dat wel zijn. Net zoals arm opgroeien iemand ertoe kan aanzetten harder te werken, zodat hij een betere positie in het leven krijgt. Of het kan ertoe leiden dat ze net zo worden als hun ouders en die cyclus van geruïneerd potentieel voortzetten, zoals Julia zei in haar kleine monoloog. Dus de idealen van deze organisatie zijn gebrekkig, waardoor ze veel minder sympathiek zijn dan deze groep die geweldige dingen doet voor deze kinderen en hen een kans geeft op een beter leven. Misschien was dat de bedoeling van de film, niet alles is zo zwart-wit. Maar voor mij was de manier waarop de film werd gepresenteerd bijna alsof Pascal Laugier dit echt geloofde en niet om een moreel complex verhaal met grijstinten te creëren. Maar het is een feit dat deze organisatie meer overkomt als onaannemelijk dan als een organisatie die vecht voor gerechtigheid. Wie zijn zij om te zeggen dat alleen maar omdat een kind opgroeit in een arm gezin, hij of zij uiteindelijk zijn of haar leven zal vergooien? Ze baseren hun hele organisatie op wat-als en niet op werkelijk bewijs. Waar het op neerkomt, is de kwaliteit van de ouders zelf en niet of ze arm zijn of niet. Het is niet omdat iemand rijk is, dat hij een kind kan geven wat het echt nodig heeft: liefde, genegenheid en discipline. En ik denk dat dat het punt is waar de film de plank volledig misslaat. Het argument was compleet eenzijdig. Maar hoe dan ook, ik vond dit een betere film dan ik had verwacht, en het had een aantal echt slimme wendingen en misleiding die je aandacht volledig afleiden van wat er echt gebeurt. Maar, tegelijkertijd, is de film zeker laag in spanning en het is zeker een beetje prekeriger dan het zou moeten zijn. Jessica Biel is echt goed hier, maar de film slaat de plank volledig mis met zijn boodschap.