Heading

Toddler driftbuien kan frustrerend zijn voor ouders, vooral als ze gebeuren in het openbaar. In dit artikel lees je de wetenschap achter driftbuien bij 2-jarigen en hoe je ermee omgaat, zodat je kinderen niet steeds opnieuw driftbuien krijgen.

Wat is een driftbui

Een driftbui is een intense storm van emoties, zoals boosheid, verlies, teleurstelling en diepe frustratie.

Bij peuters kan deze emotionele uitbarsting leiden tot huilen, donderen, gilbuien, stampen, slaan, vallen, schoppen, bijten, dingen gooien, hoofd stoten of adem inhouden1.

Wat zijn de twee soorten driftbuien bij peuters

Er zijn twee soorten driftbuien – emotionele inzinkingen en niet-emotionele driftbuien, ook wel bekend als een Kleine Nero driftbui.

Opvliegingen en driftbuien gaan niet altijd over het proberen te controleren of manipuleren van de ouders. Een emotionele meltdown gebeurt wanneer het emotionele deel van de hersenen (limbisch) overprikkeld raakt en de controle overneemt van het denkende deel van de hersenen (pre-frontale cortex).

Jonge peuters (2-3 jaar) zijn niet in staat te redeneren of te manipuleren. Ze hebben de neiging emotionele peuter meltdowns te hebben als ze overstuur zijn.

Bij oudere kinderen (>3,5 yo), kan het een gemengde zaak zijn. Oudere kinderen zijn nog niet bedreven in het beheersen van emoties. Daarom kunnen ze ook emotionele inzinkingen hebben.

Soms, als een ouder in het verleden heeft toegegeven aan de eisen van het kind, leert het kind dan om woede-uitbarstingen te associëren met krijgen wat het wil. De driftbuien van Nero zijn het gevolg van dat aanleren.

Hoewel een kind kan beginnen met een niet-emotionele driftbui, maar eindigen in een emotionele inzinking als het uit de hand loopt.

Waarom heeft een 2-jarige peuter vreselijke driftbuien

Jonge kinderen beginnen meestal met driftbuien rond de leeftijd van twee jaar. Deze peuterperiode wordt vaak de Verschrikkelijke Twee genoemd.

Toddler driftbuien zijn natuurlijk gedrag. Deze emotionele peuteraanvallen zijn het gevolg van onvervulde behoeften of verlangens. Ze komen vaker voor bij peuters omdat ze dan beginnen te leren dat ze van hun ouders gescheiden zijn en onafhankelijkheid willen, maar dat niet kunnen.

Baby’s komen op deze wereld zonder enige kennis van zaken. Ze hebben geen enkel begrip van hoe dingen werken.

Hun hersenen zijn nog in ontwikkeling. Dus hun vermogen om nieuwe dingen te begrijpen en te leren is zeer beperkt. Een kind dat driftbuien heeft, is een van de weinige middelen die het heeft om aandacht van volwassenen te krijgen.

Een driftbui gooiende peuter is geen verwend nest.

Hun leven lijkt misschien comfortabel. Natuurlijk zou ik elke nacht 13 uur willen slapen, alleen maar spelen en niet werken, alle maaltijden klaarmaken en een bad nemen terwijl ik met een badeendje speel. (ok, misschien niet het badgedeelte).

Maar peuters kunnen soms van binnen door een hel gaan zonder dat we het weten.

Tweejarigen zijn peuters. Ze hebben net geleerd hoe ze moeten lopen. Ze willen de wereld verkennen, overal komen en alles aanraken. Ze hebben net ontdekt hoe ze gereedschap moeten gebruiken, maar ze hebben de motoriek nog niet ver genoeg ontwikkeld om de resultaten te krijgen die ze willen.

Ze kijken naar hun ouders voor veiligheid (iets verkennen wat ze nog nooit hebben gezien is eng), troost (ik ben zo verdrietig dat ik dat krukje niet kon optillen), hulp (een beetje hulp bij het pakken van die schaar, alsjeblieft?) en het delen van vreugde (kijk, op de kinderstoel staan, geen handen!).

Maar in plaats van lof krijgen ze alleen maar ouders die zonder reden “nee”, “stop” en “stout” tegen hen roepen. WTH? Zou jij ook niet van streek zijn?

Om het nog erger te maken, als peuters van streek zijn, voelen ze sterke emoties die ze nog niet hebben leren beheersen.

Baby’s worden geboren met een relatief rijp stressreactiesysteem (huilen) om te overleven, maar ze worden niet geboren met emotionele regulatiecapaciteiten.

Het gebrek aan woordenschat om zich uit te drukken, draagt ook bij aan hun woede en frustratie.

Woede-uitbarstingen worden dan hun uitlaatklep en hun woorden.

Wanneer kinderen emotionele woede-uitbarstingen hebben, vertellen ze ons dat ze diep in hun emotionele pijn zitten en dat ze het niet alleen aankunnen.

Met andere woorden: ze hebben onze hulp nodig.

Waarom hebben sommige oudere kinderen ook driftbuien van de Verschrikkelijke Twee

Verschrikkelijke Twee beschrijft de ervaring dat de meeste peuters op tweejarige leeftijd beginnen met driftbuien.

Maar zoals de meeste mijlpalen in de ontwikkeling, bereikt elk kind dat stadium in een ander tempo. Een baby kan al driftbuien krijgen als hij 18 maanden oud is, terwijl een ander kind daar pas mee kan beginnen als hij 3 jaar oud is.

Temper tantrums komen vaak voor bij kinderen in de leeftijd van 18 maanden tot 4 jaar2. Deze driftbuien kunnen dus tot na het tweede levensjaar van het kind aanhouden.

Het is niet ongebruikelijk dat een kind van 4 jaar ook driftbuien heeft, vooral als het niet de juiste emotionele regulatievaardigheden heeft aangeleerd gekregen.

Wat er in de peuter omgaat – De wetenschap van driftbuien

Wanneer een peuter wordt overmand door stress, zoals woede, wordt een klein alarm (amygdala) in zijn emotionele brein (ook wel limbisch of lager brein genoemd) geactiveerd.

Als dit gebeurt, komen er stresshormonen vrij die door het lichaam van de peuter stromen en de emoties worden intens.

Deze hormonale storm veroorzaakt angst en emotionele pijn die in fysieke pijn uitmondt.

Om sterke emoties onder controle te krijgen, moet een kind eerst het denkende deel van de hersenen (prefrontale cortex) ontwikkelen en vervolgens de verbindingen tussen het denkende brein en het emotionele brein.

Het denkende brein is echter het laatste deel van de hersenen dat zich ontwikkelt en het is pas halverwege de twintig volledig volgroeid. Daarom kunnen zelfs oudere kinderen moeite hebben hun emoties onder controle te houden.

Waarom ouders voorzichtig moeten omgaan met driftbuien bij peuters

Bij de geboorte hebben baby’s miljarden hersencellen (neuronen), maar niet veel hersencelverbindingen (synapsen).

Het netwerk van verbindingen wordt gevormd door levenservaringen3.

Temperante driftbuien behoren tot de meest cruciale levenservaringen bij het vormen van de hersenen4.

Het kunnen reguleren van emoties tijdens temperamentvolle driftbuien maakt het mogelijk de juiste hersencelverbindingen te vormen.

Deze neurale paden zijn essentieel voor het kind om later in het leven met stress om te gaan en assertief te zijn5.

Als een kind niet de kans krijgt om deze regulerende vaardigheden te leren, bijvoorbeeld als driftbuien worden beantwoord met boosheid of straf, kan het kind opgroeien zonder goed met stress om te kunnen gaan of assertief te zijn.

Het kind kan ook worstelen met internaliserende problemen (bijv. depressie, angststoornis) of externaliserende problemen hebben (bijv. agressie, drugs-/alcoholmisbruik).

Emotiedysregulatie kan ook invloed hebben op de toekomstige sociale competentie en op schoolprestaties6,7.

Maar als er voorzichtig mee wordt omgegaan, kunnen driftbuien een onschatbare levensles worden in emotieregulatie, waarvan is aangetoond dat ze verband houden met veerkracht bij kinderen, sociale competentie, schoolsucces en zelfs populariteit8.

Dus onthoud dat driftbuien niet alleen een normaal onderdeel zijn van de ontwikkeling van kinderen, maar dat ze zelfs wenselijk zijn om de emotionele ontwikkeling van peuters te helpen.

T driftbuien zijn wenselijk?

Ja, dat lees je goed.

Het omgaan met een driftbui van een peuter gaat niet over het stoppen ervan. Het gaat erom de peuter te helpen de driftbuien te kalmeren.

Het helpen van peuters bij het reguleren van hun emoties tijdens driftbuien is een van de belangrijkste taken in de opvoeding tijdens de ontwikkeling van de kindertijd9-11.

Hoe om te gaan met peuter driftbuien – 7 bewezen stappen

Om te gaan met peuter driftbuien, zijn hier 7 stappen volgens de wetenschap:

1. Gebruik eenvoudige keuzes of afleiding om peuter driftbuien te voorkomen
   Wanneer zich een driftbui begint te vormen, kunnen ouders deze soms snel verlichten door het probleem in kwestie aan te pakken.
   Bijv. als een kind niet wil eten, in plaats van haar te dwingen te eten, wat meer emoties teweeg zal brengen, kan de ouder haar vragen eerst het vlees of de groente te kiezen.
   Wanneer vragen met eenvoudige keuzes worden voorgelegd, wordt het denkende brein van het kind geactiveerd.
   Door toegang te krijgen tot het hogere brein van het kind, kunnen ouders het helpen de controle te behouden voordat het emotionele brein het overneemt12,13.
   Afleiding is een andere manier om het logische brein te prikkelen.
   Afleiding, zoals de peuter een ander speeltje geven (maar niet het originele dat ze wilde) of een raar liedje zingen, kan de aandacht van het kind afleiden en zijn nieuwsgierigheid opwekken. ieuwsgierigheid wekt de belangstelling van het logische brein en zorgt ervoor dat er een chemische stof (dopamine) in de hersenen vrijkomt die een goed gevoel geeft.
   Dit hormoon kan stress verminderen en de belangstelling voor het nieuwe voorwerp of de nieuwe gebeurtenis vergroten.
   Door eenvoudige vragen te stellen, afleiding te zoeken of op een andere manier het kritisch denken van uw kind te stimuleren voordat de emoties zo hoog oplopen dat het de controle verliest, kan een driftbui worden onderdrukt voordat hij begint.
2. Redeneer niet omdat ze niet kunnen horen
   Als de driftbui eenmaal is begonnen, wordt een peuter overspoeld door emoties. Het emotionele brein heeft de controle overgenomen, en je kunt haar denkende brein en verbale functies niet bereiken.
   Dus als een driftbui in volle gang is, is proberen met haar te praten of haar naar haar gevoelens te vragen, tijdverspilling. Je kunt haar alleen maar van streek maken en haar emoties nog meer aanwakkeren.
3. Herstel het emotionele evenwicht en leer zelfregulatie
   De ouders kunnen helpen het hormonale evenwicht in het lichaam van het kind te herstellen door het vast te houden of te knuffelen.
   Het vasthouden of knuffelen kan het kalmerende systeem in zijn lichaam activeren en een andere chemische stof (oxytocine) op gang brengen die zijn emoties kan reguleren.
   Zorg ervoor dat u zelf rustig blijft voordat u dit doet. Als je eigen systeem niet kalm is, kun je hem nog meer stress bezorgen.
   Soms zijn alleen positieve woorden of erkenningen, zoals “Ik weet het”, “Je zult je wel erg overstuur voelen” of “Het spijt me zo dat je pijn hebt” al genoeg om je kind zich veilig en begrepen te laten voelen.
   Het inlevingsvermogen van ouders en het afstemmen op hun gevoelens kunnen niet alleen de emoties van het kind kalmeren, maar ze kunnen ook helpen om die belangrijke paden tussen de logische en emotionele hersenen te bouwen.
   Het is belangrijk om een kind te helpen bij het leren reguleren van zijn emoties.
   Regelmatig oefenen met diepe, bewuste ademhaling kan een kind ook helpen om aandacht te besteden aan zijn eigen emoties. Deze gratis ademhalingskaarten kunnen je op weg helpen.
4. Kalm blijven, positief zijn maar niet toegeven
   Elke ouder kan je vertellen dat peuters nadoen wat volwassenen doen.
   Daaronder valt ook de controle van de volwassene over zijn emoties.
   Als je boos wordt en tegen je peuter begint te schreeuwen als ze een driftbui heeft, doe je voor hoe ze moet reageren als dingen niet gaan zoals zij wil.
   Maar als je kalm blijft, leer je haar hoe ze moeilijkheden en verontrustende situaties het hoofd kan bieden zonder de controle over haar emoties te verliezen.
   Een andere reden waarom je kalm en positief moet blijven, is dat emoties, vooral negatieve, besmettelijk zijn.
   Boos of negatief zijn zal de stress bij je kind alleen maar doen toenemen.
   Positief zijn betekent echter niet dat je moet toegeven. Je kunt hun frustratie op een positieve manier erkennen, maar wel je grenzen bewaren.
   Je kunt zeggen: “Ik zie dat je erg boos en gefrustreerd bent. Het spijt me. Maar je mag niet snoepen vlak voor het eten”.
   Af en toe toegeven is bijzonder slecht, omdat periodieke bekrachtiging het gedrag van je peuter dat je probeert te stoppen als geen ander stimuleert. In plaats van je kind te leren dat het maar een eenmalige uitzondering is, leer je hem dat als hij maar volhoudt, je uiteindelijk zult toegeven.
5. Niet straffen. Een time-out is een laatste redmiddel
   Stel, je lijdt hevige pijn.
   Het is zo erg dat je op de grond valt en kronkelt.
   Wil je dat je dierbaren je straffen, bij je weglopen of je alleen in een kamer opsluiten?
   Soms beginnen driftbuien als een middel om iets te krijgen wat het kind wil.
   Maar als er niets aan wordt gedaan, kan het escaleren in een sterke hormonale storm waar een jong kind niet zelf mee om kan gaan.
   Wanneer dat gebeurt, wordt het een echt geval van oncontroleerbare angst en pijn.
   Straf, time-out of isolatie zullen die pijn verergeren.
   Hersenscans tonen aan dat de pijn van sociaal isolement hetzelfde neurale gebied activeert als fysieke pijn.
   Denk hier eens over na, als je intense emotionele pijn hebt, zal het toebrengen van fysieke pijn je dan helpen je beter te voelen?
   Nee, dat zal het niet. Het zal voelen als een extra belediging voor de verwonding.
   Het is hetzelfde met je peuter.
   Daarnaast zal het je kind leren dat hij er niet op kan vertrouwen dat je hem helpt of zijn verdriet begrijpt als hij pijn heeft en je nodig heeft.
   Als een kind al vroeg leert dat het uiten van grote gevoelens zal resulteren in ouderlijke woede of straf, kan hij zijn toevlucht nemen tot meegaandheid of opstandig zijn.
   Hoe dan ook, het kind krijgt niet de kans om de juiste hersenverbindingen te vormen om met sterke emoties om te gaan.
   Als hij later geconfronteerd wordt met frustraties, kan hij moeite hebben om assertief te zijn of woede-uitbarstingen te krijgen.
   Soms, als een peuter in nood negatieve of geen reacties krijgt van zijn ouders, kan hij stoppen met huilen.
   Maar dat wil niet zeggen dat hij niet meer in nood is.
   Studies hebben aangetoond dat jonge kinderen in nood nog steeds een hoog stress hormonaal niveau in hun lichaam kunnen hebben, ondanks dat ze kalm lijken.
   In sommige gevallen kan deze dissociatie tussen gedrag en fysiologische reacties leiden tot emotionele of mentale gezondheidsproblemen op latere leeftijd.
   Time-out moet worden gebruikt als laatste redmiddel.
   Het mag alleen worden gebruikt als er een veilige plek is, het kind iemand opzettelijk pijn heeft gedaan, zoals bijten of slaan, en hij niet al overspoeld is door emoties.
   En het mag niet bestraffend zijn en moet op een vriendelijke en vastberaden manier worden gedaan (zie positief opvoeden).
6. Leer woordenschat en taalvaardigheid zodat ze zich goed kunnen uitdrukken
   Wanneer het stof is neergedaald, wanneer je kind grondig is gedeëscaleerd van de intense emotionele toestand, kun je met haar doornemen wat er is gebeurd.
   Leer haar wat ze de volgende keer kan zeggen als ze iets wil.
   Leer haar communicatieve vaardigheden. Leer uw kind hoe ze woorden kan gebruiken, in plaats van dingen te gooien, om haar gevoelens te uiten.
   Het vertellen van wat er is gebeurd kan haar ook helpen om die belangrijke neurale verbindingen te maken om in de toekomst met emotionele situaties om te gaan13,15.
   U kunt haar zelfs vertellen hoe u zich voelt als ze een driftbui heeft.
   Hiermee laat je haar zien dat het niet erg is om gevoelens te hebben en dat gevoelens onder controle gehouden kunnen worden.
   Je leert haar ook hoe haar acties anderen kunnen beïnvloeden en wat empathie is.
7. Voorkom driftbuien voordat ze zich voordoen
   Er zijn dingen die ouders kunnen doen om driftbuien te voorkomen.
   Let op HALT:
   H – Honger
   A – Boosheid
   L – Eenzaam
   T – Vermoeidheid
   Kinderen krijgen sneller driftbuien als ze honger hebben of moe zijn.
   Als deze fysieke factoren aanwezig zijn, is er maar een prikkel nodig om alles in gang te zetten.
   Stel daarom een schema op van slapen-eten-rusten om deze driftbuien te voorkomen.
   Verveling, stress, boosheid, frustratie of teleurstelling zijn ook veelvoorkomende driftbuien.
   Voorkom driftbuien vanaf het begin.
   Als je weet dat je kind boos zal worden als het iets niet krijgt, zorg dan van tevoren voor alternatieven of afleiding.
   Het is veel gemakkelijker om toegang te krijgen tot hun logische denkvermogen om driftbuien te voorkomen dan om ze te blussen als ze eenmaal beginnen.

Een beetje Nero driftbuien (Niet-Emotionele driftbuien)

Er zijn momenten waarop een peuter zich gedraagt als een Kleine Nero.

Hij wil iets en hij houdt niet op met schreeuwen en schoppen tot hij het krijgt.

Wanneer een kind in deze machtsstrijd verkeert, wordt hij niet overspoeld door hormonen en intense emoties.

Dat kun je zien aan het gebrek aan pijnlijke uitdrukkingen op zijn gezicht en lichaam.

Bij dit soort driftbuien weten de meeste ouders dat ze niet kunnen toegeven, anders leren ze hun kleintje om driftbuien te gebruiken om te krijgen wat hij wil.

Sommigen pleiten voor het negeren van het kind.

Maar denk er eens over na.

Hoe zou jij je voelen als je boos bent maar niemand aandacht aan je schenkt?

Je voelt je meer overstuur!

Voor een peuter is dat als brandstof op het vuur gooien.

Als ze oud genoeg is om te redeneren, snapt ze misschien dat het niet werkt en stopt ze met de driftbui.

Maar als ze te jong of te overstuur is om dat te doen, kan het haar recht in een emotionele storm duwen.

In plaats van te negeren, kan het erkennen van zijn verlangens en het spiegelen van zijn emotie alles zijn wat nodig is om hem te kalmeren en ontvankelijk te maken voor de opgelegde grenzen.

Hier is een voorbeeld.

Als je kind schreeuwt: “Dit wil ik!”.

Je kunt zijn uitdrukking spiegelen en zachtjes tegen hem terugroepen: “Ik weet dat je dit echt wilt. Je wilt dit echt heel graag!”

Wat je hier doet, is je afstemmen op zijn gevoelens.

Emotionele afstemming vertelt je kind dat je het snapt, dat je snapt dat hij overstuur is.

Wanneer je kind zich begrepen voelt, heb je zijn aandacht en het rationele denken dat daarmee gepaard gaat.

Het is de helft van de strijd gewonnen.

De andere helft is om hem rustig de reden te laten weten, zoals “Maar het spijt me. Je mag gewoon geen ijsje voor het eten.”

Zijn driftbuien normaal

Draaiende driftbuien bij baby’s en peuters zijn heel gewoon2.

Ze zijn de meest voorkomende gedragsproblemen bij kinderen die door ouders worden gemeld.

Uit een onderzoek van de Universiteit van Wisconsin bij 1219 gezinnen bleek dat 87% van de kinderen met 18-24 maanden driftbuien had vertoond.

Toen ze 30-36 maanden oud waren, was dat 91%.

De prevalentie daalde vervolgens tot 59% bij 42-48 maanden.

Dus, u bent niet de enige.

Uw kind is niet slecht.

U bent geen slechte ouder.

Waarom lijkt mijn kind moeilijker dan anderen?

Waarom hebben maar sommige peuters driftbuien?

Het is mogelijk dat uw kind een aantal aangeboren temperamentskenmerken heeft die in de moeilijke categorie vallen.

Maar dat is niet de schuld van het kind dat het met zo’n temperament geboren is.

Wat goed werkt voor makkelijke kinderen, werkt misschien niet voor de moeilijke kinderen.

Het kan bijvoorbeeld zijn dat eenvoudige keuzes en afleiding niet genoeg zijn om de logische hersens van die kinderen te activeren. U moet meer doen om het emotionele evenwicht van uw kind te herstellen en meer tijd besteden aan het leren hoe ze hun gevoelens met woorden kunnen uitdrukken.

Met geduld en doorzettingsvermogen kunnen zelfs moeilijke kinderen leren hun logische en emotionele brein te integreren en ophouden driftbuien als uitlaatklep te gebruiken.

Wanneer beginnen driftbuien

Draaiende driftbuien bij peuters beginnen meestal als ze 12 tot 18 maanden oud zijn, wanneer peuters mobiel beginnen te worden, maar nog niet de taalvaardigheid hebben om hun behoeften te uiten.

Op welke leeftijd moet een kind stoppen met driftbuien

De meeste driftbuien eindigen rond de leeftijd van 4 jaar als het kind emotionele regulatievaardigheden heeft ontwikkeld. Helaas is dat niet voor alle kinderen weggelegd. Zelfs volwassenen kunnen driftbuien of explosieve episodes hebben als ze als kind geen omgangsvaardigheden hebben geleerd.

Wat moet ik doen als de driftbuien van mijn 3-jarige erger worden

De driftbuien van een 3-jarige kunnen erger worden als het kind niet de juiste emotionele regulatievaardigheden heeft geleerd, als het kind heeft geleerd driftbuien te gebruiken om te krijgen wat het wil, of als het kind beide heeft.

Er zijn verschillende mogelijkheden dat sommige kinderen niet de juiste emotionele regulatievaardigheden kunnen leren.

Een gebrek aan een positieve omgeving of rolmodel is een veel voorkomende oorzaak. Emotieregulatie is geen vaardigheid waarmee we worden geboren. Een mens kan niet leren om “zelf te kalmeren” door alleen gelaten te worden tijdens peuter driftbuien om te huilen. Het is van cruciaal belang dat ouders de bovenstaande strategieën volgen om kinderen emotionele regulatievaardigheden aan te leren.

Een andere oorzaak kan zijn dat het kind een meer reactief zenuwstelsel heeft dat moeilijker te kalmeren is, zoals sommige kinderen met ADHD of Autisme. Als u vermoedt dat uw kind speciale aandoeningen heeft, raadpleeg dan de kinderarts om er zeker van te zijn dat u de juiste informatie en hulp krijgt.

Opvoeders moeten ook consequent grenzen stellen om te voorkomen dat de driftbuien van een 3-jarige verergeren.

Het ouderschap is hard werken. Soms komen we in de verleiding om “voor deze ene keer” toe te geven, zodat we verder kunnen met ons leven. Weersta die verleiding, want dan gaat je kind driftbuien alleen maar associëren met krijgen wat het wil, wat leidt tot nog meer driftbuien op de lange duur.

Hoe de driftbuien van een kind in het openbaar te stoppen

Het stoppen van de driftbuien van een kind in het openbaar, zoals tijdens het boodschappen doen of in de speelgoedwinkel, vereist geen speciale behandeling die verschilt van de bovenstaande strategieën. Het doel van het omgaan met driftbuien bij peuters is om kinderen te helpen emotionele regulatievaardigheden te ontwikkelen. Om dat te doen, moeten we goede rolmodellen zijn in het reguleren van onszelf.

Wanneer we weten dat we het beste doen voor de ontwikkeling van onze kinderen, is er eigenlijk niets waar we ons voor hoeven te schamen. Als anderen last hebben van de commotie, verplaats ik het kind naar een andere plek en help hem verder om tot rust te komen. Als iemand veroordelende opmerkingen maakt, glimlach ik meestal en blijf ik doen wat ik weet dat het beste voor mijn kind is.

Is het negeren van driftbuien bij peuters een goede strategie?

Wanneer kinderen echte, niet-emotionele driftbuien hebben om te krijgen wat ze willen, kan negeren een goede reactie zijn.

Hoewel het voor de meeste ouders moeilijk is om objectief vast te stellen of een kind een niet-emotionele driftbui heeft of een emotionele.

Veel overwerkte en uitgeputte ouders worden overmand door hun eigen emoties wanneer ze geconfronteerd worden met de driftbuien van hun kinderen. Deze emoties beïnvloeden vaak ons beoordelingsvermogen en geven ons het gevoel gemanipuleerd te worden, zelfs als het kind niet manipuleert. Het vergt een zeer kalme en heldere ouder om te beslissen of een kind echt een kleine Nero driftbui heeft.

Daarnaast leert negeren alleen dat het gedrag van het kind ongewenst is. Het leert niet wat het kind zou moeten doen.

Het negeren van driftbuien bij peuters heeft dus zijn tijd en plaats, maar zou niet de beste methode moeten zijn.

driftbuien bij peuters: Wanneer moet u zich zorgen maken

American Academy of Pediatrics raadt u aan uw kinderarts of huisarts te bellen als16:

• Temper tantrums worden erger na de leeftijd van 4
• Uw kind verwondt zichzelf of anderen, of vernielt eigendommen tijdens driftbuien
• Uw kind houdt zijn of haar adem in tijdens driftbuien, vooral als hij of zij flauwvalt
• Uw kind heeft ook nachtmerries, omkering van de zindelijkheidstraining, hoofdpijn, buikpijn, angst, weigert te eten of naar bed te gaan, of zich aan je vastklampt

Meer peuter driftbuien hulp

Als je op zoek bent naar extra tips en een echt stappenplan, dan is onze Calm The Tantrums een geweldige plek om te beginnen.

Hierin vind je de stappen die je nodig hebt om peuter driftbuien te kalmeren, ze zelfregulatie te leren en hun hersenontwikkeling te bevorderen.

In deze peuter driftbuien gids, vind je de top drie manieren om een inzinking te voorkomen, de strategieën voor ouders om kalm te blijven, en de beste manier om met slaan om te gaan.

Als je eenmaal de strategieën kent om driftbuien te kalmeren, zullen verschrikkelijke-tweeën niet langer verschrikkelijk zijn.

1. Goed genoeg FL. Anger In Young Children. The University of Minnesota Press; 1931.

2. Potegal M, Davidson R. Temper tantrums in young children: 1. Behavioral composition. J Dev Behav Pediatr. 2003;24(3):140-147. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12806225

3. Greenough WT, Black JE, Wallace CS. Ervaring en hersenontwikkeling. Kinderontwikkeling. Published online June 1987:539. doi:10.2307/1130197

4. Porges SW, Furman SA. The early development of the autonomic nervous system provides a neural platform for social behaviour: a polyvagal perspective. Inf Child Develop. Published online April 22, 2010:106-118. doi:10.1002/icd.688

5. Gunnar MR. Kwaliteit van vroege zorg en buffering van neuro-endocriene stressreacties: Potential Effects on the Developing Human Brain. Preventieve geneeskunde. Published online March 1998:208-211. doi:10.1006/pmed.1998.0276

6. Denham SA, Blair KA, DeMulder E, et al. Preschool Emotional Competence: Weg naar sociale competentie? Child Development. Published online February 2003:238-256. doi:10.1111/1467-8624.00533

7. Spinrad TL, Eisenberg N, Cumberland A, et al. Verband tussen emotie-gerelateerde regulatie en de sociale competentie van kinderen: Een longitudinale studie. Emotie. Published online 2006:498-510. doi:10.1037/1528-3542.6.3.498

8. Trentacosta C, Shaw D. Emotional Self-Regulation, Peer Rejection, and Antisocial Behavior: Developmental Associations from Early Childhood to Early Adolescence. J Appl Dev Psychol. 2009;30(3):356-365. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161105

9. Morris AS, Silk JS, Steinberg L, Myers SS, Robinson LR. The Role of the Family Context in the Development of Emotion Regulation. Sociale Ontwikkeling. Published online May 2007:361-388. doi:10.1111/j.1467-9507.2007.00389.x

10. Schore A. Attachment and the regulation of the right brain. Attach Hum Dev. 2000;2(1):23-47. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11707891

11. Denham SA, Mitchell-Copeland J, Strandberg K, Auerbach S, Blair K. Motivation and Emotion. Published online 1997:65-86. doi:10.1023/a:1024426431247

12. Derryberry D, Tucker DM. Neurale mechanismen van emotie. Tijdschrift voor Consulting en Klinische Psychologie. Published online 1992:329-338. doi:10.1037/0022-006x.60.3.329

13. Hariri A, Bookheimer S, Mazziotta J. Modulating emotional responses: effects of a neocortical network on the limbic system. Neuroreport. 2000;11(1):43-48. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10683827

14. Eisenberger NI. De neurale bases van sociale pijn. Psychosomatische Geneeskunde. Published online 2012:126-135. doi:10.1097/psy.0b013e3182464dd1

15. Tucker D, Luu P, Pribram K. Social and emotional self-regulation. Ann N Y Acad Sci. 1995;769:213-239. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8595027

16. N/a N. Temper tantrums. Medline Plus. Gepubliceerd 2016. https://medlineplus.gov/ency/article/001922.htm