In augustus 2003 meldde zich een prepuberaal meisje van 8 jaar met een plotselinge, niet-irriterende, reukloze, zware, groene vaginale afscheiding die zich ’s nachts had ontwikkeld. Ze was ongeveer 24 uur eerder in Sydney aangekomen met een internationale vlucht na een overzeese vakantie met haar moeder en twee adolescente broers en zussen. Het gezin was 72 uur onderweg geweest van Rome naar Sydney via Moskou.
Het kind werd in eerste instantie naar de huisarts gebracht en daar werd een zware groei van Neisseriagonorrhoeae geïsoleerd. Het organisme was resistent tegen zowel penicilline als ciprofloxacine. Een week later, na een eerste antibioticakuur, werd het kind doorverwezen naar de auteur voor beoordeling van mogelijk seksueel misbruik en verdere behandeling van de N gonorrhoeae-infectie.
Voordat het gezin aan boord ging van een vlucht naar Moskou had het 3 dagen in een hotel doorgebracht, sightseeing gedaan en de voorafgaande 2 dagen bij familie doorgebracht. Gedurende de 8 dagen voor aankomst in Sydney had de moeder ongewoon nauw contact met het kind, had zij een slaapkamer met haar gedeeld en had zij haar bijna voortdurend vergezeld. Het gedrag en de houding van het kind waren niet veranderd en zowel het kind als de broers en zussen vertoonden geen symptomen. Toen haar moeder het kind ondervroeg, ontkende zij ten stelligste dat er in het verleden sprake was geweest van genitaal contact.
De vluchten van en naar Moskou bleken vol te zitten en er waren geen vrije plaatsen. Zowel de moeder als het kind verklaarden dat er tijdens beide vluchten rijen stonden om gebruik te maken van de toiletten en dat de “toiletten aan het eind van de vluchten erg vies waren.”
De moeder verklaarde dat wanneer het kind gebruik maakte van een openbaar toilet, het kind de zitting altijd met toiletpapier afveegde voordat het het toilet gebruikte. Het kind bevestigde dit. Ze zei dat haar vingers af en toe vuil werden bij het afvegen van de bril.
Genitaal onderzoek van het kind toonde geen significante roodheid van de introïtus of lichamelijke afwijkingen. Ze had een intact ringvormig maagdenvlies; de afwezigheid van genitaal letsel is echter niet relevant voor het stellen van een diagnose die seksueel misbruik uitsluit.1
Als onderdeel van het routine-onderzoek werd de zaak gemeld aan het New South Wales Department of Community Services en alle gezinsleden werden getest op N gonorrhoeae en waren negatief.
Het is belangrijk dat alle gevallen van N gonorrhoeae bij kinderen volledig worden onderzocht op seksueel misbruik, en worden gemeld aan de relevante kinderbeschermingsinstanties. Het lijdt geen twijfel dat bijna alle vaginale gonokokkeninfecties bij prepuberale kinderen seksueel overdraagbaar zijn,2 en dit kan ook de infecties omvatten die voorheen als niet-seksueel werden gerapporteerd.3 Het is echter ook aanvaard dat gevallen van niet-seksuele overdracht van N gonorrhoeae bij kinderen voorkomen,4 maar bewijs boven alle twijfel kan zeer moeilijk wetenschappelijk te documenteren zijn.
Op grond van de houding van het kind, berichten over toenemende percentages gonorroe in de landen van het voormalige Sovjetblok,5 de incubatietijd voor symptomatische N gonorroe, de anamnese van de moeder en haar ongewoon nauwlettend toezicht op het kind, alsmede het bekende gedrag van het kind in openbare toiletten, is de auteur van mening dat het kind de infectie hoogstwaarschijnlijk heeft opgelopen via auto-inoculatie tijdens het gebruik van een gemengd toilet in een overvol vliegtuig.