Cerry Laurel, Prunus laurocerasus: Laurier
De laurierkers is een mooie wintergroene struik die schaduw verdraagt en in het voorjaar sierlijke witte, zoetgeurende bloemen geeft. Hij groeit snel en lokt vogels met zijn kersachtige rode vruchten, die na rijping zwart worden. Deze plant kan zeker een aantrekkelijke en nuttige toevoeging aan het landschap zijn, maar voordat u er een uit de kwekerij meeneemt, moet u ook eens kijken naar de minder vertederende kenmerken. Herinnert u zich het vertrouwensvolle meisje in het sprookje Roodkapje dat een wolf ontmoet en wordt opgegeten door een wolf die zich voordoet als haar zieke grootmoeder? De tuinier zou er verstandig aan doen sceptisch te zijn over het schijnbaar goedaardige uiterlijk en gedrag van de laurierkers.
Lees verder voor alles wat u moet weten over deze tamelijk winterharde struik, Prunus laurocerasus.
Eén ding dat je moet weten over de Prunus laurocerasus (die de aangename geur van amandelen verspreidt als de bladeren worden gekneusd), is dat hij waterstofcyanide bevat, een vergif. Als het in grote hoeveelheden wordt ingenomen, kan waterstofcyanide het zenuwstelsel van zuurstof ontdoen en in zeldzame gevallen zelfs de dood veroorzaken. Volgens de website The Poison Garden gebruikten entomologen ooit geplette laurierkersbladeren om insecten te doden zonder zichtbare schade aan te richten. Mensen hebben ziektes gemeld door het inademen van de dampen die vrijkomen bij het snoeien van de takken van de plant. Onwetende chef-koks hebben blijkbaar diners ziek gemaakt door laurierkersbladeren te verwarren met de culinaire smaakmaker laurier, die afkomstig is van een totaal andere plant, Laurus nobilis.
Naast zijn giftigheid is de andere potentieel ongewenste eigenschap van de laurierkers, die inheems is in Zuidwest-Azië en Zuidoost-Europa, een neiging tot invasieve groei. Dit is met name het geval in het noordwesten van de Stille Oceaan, waar het vochtige klimaat goed past bij deze zich gemakkelijk verspreidende heester. De laurierkers dringt door tot in bossen, parken en andere natuurgebieden en vormt daar een dichte begroeiing die inheemse planten kan verdringen.
Als je bereid bent om deze struik onder controle te houden en te voorkomen dat huisdieren en mensen hem opeten (bijvoorbeeld door hem niet op drukbezochte plaatsen in de tuin te planten), voeg Prunus laurocerasus dan gerust toe aan je tuin, waar zijn talent voor krachtige groei, tolerantie voor schaduw en opvallende uiterlijk allerlei landschapsdilemma’s kan oplossen.
Cheat Sheet
- Er zijn ongeveer 40 verschillende cultivars die een ruime keuze bieden voor vele toepassingen, waaronder hagen en schermen, maar ook als bossige bodembedekker.
- Cherry laurel is een zout- en vervuilingstolerante struik.
- Vlinders, bijen en vogels worden aangetrokken door deze plant.
- Prunus laurocerasus verspreidt zich door uitzaaiing vanuit het wortelgestel en door zaden die vaak wijd verspreid worden door vogels die de vruchten eten.
Houd hem in leven
- Plant de laurierkers in vochtige grond die rijk is aan organisch materiaal in USDA-zones 5 tot 9.
- Goede drainage is essentieel voor het overleven van deze plant.
- Hij verdraagt allerlei lichtomstandigheden van volle zon tot gedeeltelijke en zelfs volle schaduw, waarbij hij de voorkeur geeft aan meer zon in koele klimaten en meer schaduw in warmere gebieden.
- Water uw laurierkers voldoende om de grond vochtig te houden, maar niet zompig.
- Snoei deze plant in het late voorjaar of de vroege zomer na de bloei.
De rechte soort van de Prunus laurocerasus heeft de neiging extreem groot te worden (tot 2 meter hoog en 3 meter breed) en kan gemakkelijk een boomachtige vorm krijgen door de lagere takken geleidelijk weg te snoeien naarmate de struik hoger wordt. Tuinliefhebbers die op zoek zijn naar minder massieve planten, kunnen enkele van de vele cultivars onderzoeken die op grote schaal verkrijgbaar zijn.
Hier volgt een lijst van de beste laurierkerssoorten.
‘Otto Luyken’ is vrij compact, wordt drie tot vier meter hoog en heeft een breedte van zes tot acht meter. Het is een goed hanteerbare haag of scherm en is vrijbloeiend, wat betekent dat hij het hele groeiseizoen door bloeit (en niet slechts een paar weken in het voorjaar).
‘Schipkaensis’ is een spreidende heester van 5 tot 10 meter hoog. Hij dankt zijn naam aan de Schipka bergpas in Bulgarije waar hij werd ontdekt. De vorm is rechtopstaand en breed met smalle glanzende bladeren die kleiner zijn dan die van de soort. Hij is bijzonder geschikt als snelgroeiende grote haag.
‘Zabeliana’ of Zabel’s laurierkers is een lage (4 voet hoog met 12 voet spreiding) en traaggroeiende variëteit die in kleine tuinen nuttig is als bodembedekker op schaduwrijke hellingen of langs een beschaduwde muur of schutting. Deze cultivar is vrij winterhard en heeft zeer smalle bladeren. Als u hem als haag wilt gebruiken, raden deskundigen aan hem twee keer per jaar te snoeien (in het vroege voorjaar en dan nog eens in het vroege najaar) om zijn neiging tot horizontale verspreiding onder controle te houden.
Lees meer ontwerp- en verzorgingstips op Cherry Laurels: A Field Guide to Planting, Care & Ontwerp en doe ideeën op voor het planten, kweken en verzorgen van meer van onze favoriete heesters en hagen met onze Shrubs: Een Veldgids. Om te zien hoe volwassen heesters in uw tuin kunnen staan, leest u:
- Landschapsideeën: Kleurrijk met rode kornoelje, 5 manieren
- Azalea’s 101: Een veldgids voor het planten, verzorgen & Ontwerp.
- 10 tuinideeën om te stelen van Instagrammers
- Winter betovering: 9 beste toverhazelaars voor een lichtgevende tuin
- 10 beste tuinontwerpideeën voor 2018
- Rhododendrons 101: een veldgids