De Köppen-klimaatclassificatie is ontwikkeld op basis van de empirische relatie tussen klimaat en vegetatie. Dit type klimaatclassificatie biedt een efficiënte manier om klimatologische omstandigheden die door meerdere variabelen en hun seizoensgebondenheid worden gedefinieerd, met één enkele metriek te beschrijven. In vergelijking met een aanpak op basis van één variabele kan de Köppen-classificatie een nieuwe dimensie toevoegen aan de beschrijving van klimaatvariatie. Voorts wordt algemeen aanvaard dat de met de Köppen-classificatie geïdentificeerde klimaatcombinaties ecologisch relevant zijn. De classificatie is dan ook op grote schaal gebruikt om de geografische spreiding van het gemiddelde klimaat op lange termijn en de daarmee samenhangende ecosysteemomstandigheden in kaart te brengen. De laatste jaren is er ook steeds meer belangstelling voor het gebruik van de classificatie om veranderingen in het klimaat en potentiële veranderingen in de vegetatie in de loop van de tijd vast te stellen. Deze succesvolle toepassingen wijzen op het potentieel van het gebruik van de Köppen-classificatie als diagnostisch instrument om veranderingen in de klimatologische toestand over verschillende tijdschalen te volgen. In dit werk is gebruik gemaakt van een wereldwijde dataset van temperatuur- en neerslagwaarnemingen om variaties en veranderingen van het klimaat over de periode 1901-2010 aan het licht te brengen, waarmee de kracht van de Köppen-classificatie is aangetoond bij het beschrijven van niet alleen klimaatverandering, maar ook klimaatvariabiliteit op verschillende tijdschalen. Geconcludeerd wordt dat de belangrijkste verandering in de periode 1901-2010 een duidelijke areale toename van het droge klimaat (B) is, die sinds de jaren tachtig gepaard gaat met een aanzienlijke areale afname van het polaire klimaat (E). De gebieden van ruimtelijk stabiele klimaatregio’s voor interjaarlijkse en interdecadale variaties worden ook geïdentificeerd, wat praktische en theoretische implicaties heeft.