Verhoging GPA- en MCAT-vereisten bij toelatingen voor medische faculteiten verhindert diversiteit

De David Geffen School of Medicine wordt beschouwd als een van de meest diverse medische faculteiten van het land.

Niet voor lang meer.

De medische faculteit vanUCLA heeft de GPA- en MCAT-vereisten voor wiskunde en natuurwetenschappen verhoogd naar respectievelijk 3,4 en 512. Deze beleidswijziging zal ingaan bij de toelatingsevaluaties van 2019.

Dit besluit is omstreden. Terwijl bestuurders beweren dat de nieuwe cutoffs alleen de aanvraagprocedure vereenvoudigen en de kans verkleinen dat gekwalificeerde studenten aan andere scholen worden verloren, zien anderen dit als het uitsluiten van kansarme aanvragers.

Volgens Kaplan is een MCAT-score van 512 slechts twee punten verwijderd van een plaats in de top 10 procent van alle tests. Volgens de Association of American Medical Colleges ligt een wetenschappelijke GPA van 3,4 in feite iets onder het gemiddelde van 3,47 voor 2018-2019 Amerikaanse kandidaten voor een medische opleiding. Dit is belangrijk omdat GPA’s en MCAT-scores nauw verbonden zijn met sociaaleconomische achtergrond – meer welvarende studenten hebben historisch gezien hogere cijfers en testscores gehad.

Daarom zou een verhoging van de cutoff-scores kunnen voorkomen dat een grote meerderheid van achtergestelde studenten in aanmerking komt voor toelating door UCLA.

De medische faculteit van UCLA staat in het U.S. News & World Report op de achtste plaats van het land op het gebied van onderzoek, een status die strenge toelatingsrichtlijnen verdient en vereist. En hoewel de verdiensten van kandidaten in de eerste plaats gebaseerd zouden kunnen worden op hun GPA’s en MCAT scores omwille van tijd en middelen, is het verhogen van de toch al torenhoge normen van de medische school op deze gebieden gevaarlijk. Het verhogen van de cutoff-vereisten zou reeds achtergestelde studenten nog meer buitensluiten en toekomstige school of medicine-klassen homogeniseren – een resultaat dat onverenigbaar is met de kernwaarden van de universiteit van diversiteit en inclusie.

“Wij (van het toelatingsbureau) erkennen dat een gebrek aan kansen tijdens de vormingsjaren een negatieve invloed kan hebben op de prestaties op gestandaardiseerde tests,” zei Phil Hampton, een woordvoerder van UCLA Health en de school voor geneeskunde, in een verklaring per e-mail.

De verhoging van de cutoff-scores door de administratie lijkt hier echter mee in strijd te zijn.

In reactie op de cutoff-wijzigingen hebben studenten van de school voor geneeskunde het Student DGSOM Admissions Policy Proposal (voorstel voor toelatingsbeleid voor studenten) opgesteld. Het document legt uit, gebruikmakend van AAMC-gegevens, dat aanvragers die financiële steun ontvangen of van wie de ouders een opleiding hebben genoten die lager is dan een bachelordiploma – twee indicatoren van een lagere sociaaleconomische achtergrond – gemiddeld lagere MCAT-scores en GPA’s hebben dan hun meer bevoorrechte tegenhangers. In feite zou alleen de top 5 procent van deze sociaaleconomisch achtergestelde studenten zelfs maar in aanmerking komen met de nieuwe toelatingsdrempels.

Studenten zijn ook van mening dat de administratie niet effectief rekening houdt met alle aanvragen van kansarme studenten. De medische faculteit heeft professioneel opgeleide screeners van derden in dienst die de sollicitaties lezen. Maar volgens het beleidsvoorstel van de studenten zijn deze screeners niet toegerust om de sollicitaties goed te ontleden.

Abhinaya Narayanan, een studente geneeskunde, zei dat ze het meest verontrust is door het gebrek aan transparantie over de kwalificaties en ervaringen van de screeners van de sollicitaties van de school.

“We hebben geen details gekregen over de mate waarin deze screeners doorleefde ervaringen hebben of specifiek zijn opgeleid en getraind om de obstakels te begrijpen waarmee achterstandsstudenten te maken hebben gehad,” zei Narayanan.

Het probleem is dat de wegen die studenten afleggen naar de medische faculteit verre van hetzelfde zijn. Welgestelde studenten kunnen onderweg veel voordelen hebben – zoals privé-leraren, dure voorbereidende lessen of toegang tot mentoren – die hun tegenhangers uit kansarme milieus niet hebben. Het is onvermijdelijk dat deze verschillen tot uiting komen in hun GPA’s en MCAT-scores.

De medische faculteit moet terugkeren naar de vorige cutoff-scores om de diversiteit van haar studentenpopulatie te vergroten, of op zijn minst te behouden. De weg naar de medische faculteit is onvergeeflijk, vooral voor sociaaleconomisch minder bevoorrechte studenten. Een verhoging van de scoringsdrempel werpt daar alleen maar meer obstakels voor op.

Screeners moeten ook afkomstig zijn uit kansarme milieus of een uitgebreide training hebben in het werken met studenten uit kansarme gemeenschappen. Dit, volgens het studentenbeleidsvoorstel, zou screeners beter uitrusten om de aanvragen van deze studenten te analyseren, omdat ze beter zouden begrijpen waar ze op moeten letten en hoe deze specifieke ervaringen de testscores en GPA’s die ze zien, kunnen beïnvloeden.

Sommigen zouden kunnen aanvoeren dat de verandering in de aanvraagscores een noodzakelijke manier is om de lat voor inkomende medische studenten hoger te leggen. Per slot van rekening moeten GPA’s en MCAT-scores worden meegewogen in de sollicitatieprocedure – elk jaar heeft de school voor geneeskunde ruwweg 14.000 sollicitanten, waarvan er slechts 175 worden geaccepteerd. Het toelatingspersoneel kan het zich eenvoudigweg niet veroorloven om elke aanvraag nauwgezet te onderzoeken; er moeten een aantal harde kwalificaties zijn waaraan een kandidaat, als hij niet voldoet, wordt uitgesloten van verdere overweging.

Maar wanneer deze harde normen komen in de vorm van stellaire MCAT-scores en GPA’s, blijft een grote demografie van studenten onvermijdelijk achter. Dit komt omdat, hoewel deze cijfers voor een deel de bekwaamheid van een student kwantificeren, ze ook grotendeels een weerspiegeling zijn van de middelen die ze hadden om te slagen.

Een gevarieerde klas is cruciaal: het bevordert het leren buiten het klaslokaal en zorgt voor een breed scala aan achtergronden en ideeën. Bovendien vereist het verlenen van hoogwaardige patiëntenzorg inzicht in de ervaringen van de vele gemeenschappen van het land. De populatie van aankomende artsen moet een afspiegeling zijn van de populatie die zij hopen te dienen.

UCLA’s school of medicine wordt beschouwd als een van de meest diverse medische scholen in het land. Hoewel het behoud van het prestige van de universiteit van het grootste belang is, mag dat niet ten koste gaan van de homogenisering van de beste artsen van het land.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *