Heading

Delen is geven!

De kustplaats Ogunquit, Maine kreeg zijn naam van de Algonquin-indianen en betekent letterlijk: “mooie plaats aan zee.” Met een bevolking van net iets meer dan 900 inwoners kun je Ogunquit gerust charmant noemen. Maar doe het niet te kort. Ogunquit staat in de Top 25 Beaches of the U.S., trots trots op zijn 3,5 mijl zandstrand, ongewoon onder New England’s rotsachtige kusten.

Aan het einde van een schilderachtige rit door de stad ligt het kustplaatsje Perkins Cove. Het lijdt geen twijfel dat een deel van de schoonheid en charme van Ogunquit te danken is aan de rinkelende kreeftenboten en de met riet bedekte gebouwen van deze rond de eeuwwisseling tot stand gekomen vissersgemeenschap. De Cove is een zeer populaire zomerbestemming vol kleine boetiekjes, kunstgaleries en restaurants die lokale zeevruchten serveren, zo vers dat ze letterlijk over straat liepen.

Wandelend door Perkins Cove zie je winkels in elk hoekje en gaatje. Hoewel er vandaag de dag slechts een paar galeries zijn die aardewerk, sieraden en schilderijen verkopen, vertelde een winkelier dat Perkins Cove ooit een bloeiende kunstenaarskolonie was. Kijkers en shoppers vinden genoeg variatie in de winkels om enkele uren bezig te zijn.

Een winkel die een populaire stop lijkt te zijn voor alle bezoekers is Perkins Cove Candies met lokaal gemaakte bonbons en zoutwater taffy. Omdat ik een chocoladefanaat ben, val ik normaal gesproken voor deze lekkernijen, maar mijn ogen werden getrokken naar de muur van bakken met de soorten taffy. Wat indruk op me maakte was niet de regenboog van gedempte kleuren die uit hun waspapier wikkels gluurden, maar bij nadere inspectie, de watermeloen smaak zag er eigenlijk uit als een plakje watermeloen en de sinaasappel, een sinaasappel. De chocoladesnoepjes zijn verkrijgbaar in melk-, pure en witte chocolade. Zorg ervoor dat je je zakgeld bij je hebt, want deze winkel is alleen contant. Zelfs als je geen zoetekauw bent, ga dan naar binnen om je te vergapen aan het uitzicht op de oceaan.

Overal tussen de winkels zijn diverse visrestaurants, waaronder Barnacle Billy’s en Perkins Cove Lobster Shack. The Shack is al sinds 1947 open en is een familiebedrijf. Afgezien van enkele aanpassingen na schade door een winterstorm in 1977, is er weinig aan het gebouw veranderd. Bij het binnenkomen van het restaurant worden de klanten begroet aan de toonbank, waar ze na het plaatsen van hun bestelling worden verzocht plaats te nemen aan één van de lange smalle tafels en banken. Krap op een rustige dag, maar ik kan me voorstellen dat je je mede-diners vrij goed leert kennen tijdens een drukke maaltijd.

Op het oorspronkelijke menu uit 1947 stonden twee dingen – kreeften en steamers, boter was extra. Gelukkig is het menu in de loop der jaren ook verbeterd. Een lunchspecialiteit bestaat uit een broodje kreeft, een kom chowder, frietjes en slaw. Net als de smaak van Maine zelf, biedt de special meer dan genoeg om te delen. Lobster Stew was een ander menu-item dat ik voelde terwijl in Maine ik moest proberen. De stoofpot is rijk aan boter, room en grote stukken kreeftenvlees en gemaakt volgens een oud familierecept.

De hele kreeften worden per gewicht besteld, waarbij de schalen worden gekraakt om ze gemakkelijker te kunnen hanteren. Gooi de vork gerust weg, maar zoals ik van April, de mede-eigenaar, heb geleerd “om te eten als een ‘Mainer’- gebruik je handen”. Omdat het duidelijk was dat ik niet gewend was een hele kreeft te eten, kreeg ik instructies over de juiste volgorde – scharen, staart, en bij grotere kreeften het vlees van de zijpoten en ribben. Mij werd verzekerd dat het “groene spul” heerlijk is, maar ik ben in Disney World voor die regel met het grijze spul gevallen, dus heb ik het maar overgeslagen. Je hoeft je trouwens geen zorgen te maken over ruimte voor het toetje, bij Perkins Cove Lobster Shack verkopen ze dat niet. Daar komt de snoepwinkel om de hoek kijken.

Vangt u liever uw eigen avondeten? Als een actieve vissershaven zijn veel van de boten beschikbaar om te charteren voor diepzeevissen of het binnenhalen van kreeftenvallen voor de echte hands-on ervaring. Andere seizoensgebonden charters zijn zeilen, schilderachtige vuurtoren- en avondcruises.

Of u nu eetlust opwekt of een maaltijd wegwandelt, de Marginal Way is een verhard voetpad dat zich iets meer dan een mijl uitstrekt van Perkins Cove naar het strand van Ogunquit. De Marginal Way is een van de enige openbare paden langs de kustlijn en heeft tal van rotspartijen en bankjes waar je kunt fotograferen, schetsen of stilstaan bij het schilderachtige uitzicht op de rotsachtige kust van Maine.

Hoewel het strand en de Marginal Way het hele jaar open zijn, moet je er rekening mee houden dat honden alleen zijn toegestaan van 1 oktober tot 31 maart. Denk er ook aan als je buiten de zomermaanden op bezoek bent, dat veel van de bedrijven in Perkins Cove seizoensgebonden zijn. 1 mei lijkt de populaire “Open for the Season” datum te zijn.

Foto’s gebruikt met toestemming van Perkins Cove Lobster Shack en J. Ingersoll

Pin dit op uw favoriete Pinterest Travel Boards.

Sharing is caring!

• Share
• Tweet
• Pin