Bat Spirit Animal Totem – Bestaat er een monsterachtiger wezen? Vleermuizen zijn in al onze verhaaltradities het symbool van het monster. En de Vleermuis Spirit Dier Totem kan om deze reden een beetje eng zijn. Maar wat is een monster eigenlijk? Een monster is een ononderzochte kracht in onszelf die ons achtervolgt en ons met angst vervult totdat we datgene onder ogen zien wat we niet onder ogen willen zien. Bat Medicine leert ons om over te stappen van het kind naar de volwassene, van de afhankelijke naar de onafhankelijke, en om verantwoordelijkheid te nemen voor het proces van leren en het verbeteren van onze levensomstandigheden. Niemand in de wereld kan ons een gevoel van vertrouwen of zekerheid geven. Dit zijn staten van weten die we voor onszelf verkrijgen door onze aandacht te verleggen van ‘uiterlijkheden’ naar de kwaliteit van elke ervaring.
De Vleermuis Spirit Dier Totem is het sjamaan-maker medicijn. Het bezit het vermogen om angsten te overwinnen voor de openlijke, in-your-face enge dingen in het leven en om voorbij de waterspuwers te duwen aan de poorten van helderheid. Bat is de spirituele gids die een persoon ontdoet van een oude, beperkende persoonlijkheid en hem in staat stelt om in een groter, wijzer zelf te stappen. Het zou een tijd van ongemak kunnen voorspellen, maar de les hier is, voel de angst en doe het toch. Vleermuizen zien met geluid. Ze echoloceren door geluidsgolven in de lucht uit te zenden, die naar buiten gaan en weerkaatsen tegen vaste voorwerpen. Dit maakt hen tot zeer gevoelige wezens die volledig zelfvoorzienend zijn in totale duisternis. Hun ogen geven minimale helderheid.
Dit is een tijd om voorbij te kijken aan wat je ziet en je te richten op wat je voelt. Samen met zijn lichtminnende tegenpool, de Kolibrie, is Vleermuis een leraar van trillingen. Waar Kolibrie een tijd is van visuele harmonie met innerlijke gewaarwordingen, (wat je ziet is precies wat het lijkt) houdt Vleermuis Medicijn de duisternis van de grot in haar leringen en suggereert dat er een obstakel kan zijn in de weg van het horen of zien van de waarheid op dit moment. En vaak is dat obstakel onze eigen angst. Duisternis is gewoon een onbekende. Het kan tijd zijn om door de duisternis te reizen en te leren hoe je verschillende zintuigen kunt gebruiken. Luister voorbij de schijn, dring door het beangstigende heen en spreek toon tegen toon met jezelf en anderen, niet woorden tegen woorden. De energie van een boodschap zit zelden in de letterlijke woorden en vaak in de gebruikte toon. Als we ons alleen richten op de woorden van een situatie in plaats van op hoe ze zijn uitgesproken, verhullen we ons diepere gevoel van weten. Als iemand iets zegt, maar je voelt dat het tegenovergestelde waar is, luister dan naar die waarneming en onderneem actie vanuit dat weten.
Als kind willen we hartstochtelijk opgroeien en autonomie verwerven, ons eigen eten kunnen koken, onze eigen auto besturen en onze eigen alcohol drinken… Als dat mythische moment van volwassenheid dan toch aanbreekt, (vaak als een soort mistige dampige nevel in de nacht), wil een groot deel van ons vaak weer terug naar verzorgd worden. Veel van onze volwassen vriendschappen worden beperkende contracten van het zorgen voor aspecten van elkaar die niet volwassen willen worden en geen verantwoordelijkheid willen nemen voor wat van ons alleen is om te doen in het leven.
Relaties met andere mensen zijn altijd een weerspiegeling van onze relatie met onszelf. Hoe mensen je behandelen is een indicatie van hoe je jezelf behandelt en hoe je het verdient om behandeld te worden. Iemand de schuld geven van je ongelukkig zijn is niet een stap in je volwassen vermogen om jezelf te voorzien van de dingen die je nodig hebt in het leven. Het is het handhaven van een kindertijd afhankelijkheid van een externe autoriteit om u te geven wat je nodig hebt. Volwassenheid is het vermogen om emotioneel realistisch te zijn over wat een ander fysiek en emotioneel voor je kan doen. De kindertijd eindigt wanneer het lichaam volgroeid is. Maar psychologisch kan het je hele leven doorlopen tot op hoge leeftijd als je niet zelf een of andere bewuste ritus van volwassenheid initieert. Deze rite kan op elke leeftijd plaatsvinden- 16? 20? 30? 60? Power Animal Medicines houden zich helemaal niet bezig met leeftijd of tijd, alleen met realisatie.
Dus, hoe voer ik een ‘volwassenheidsritueel’ uit? Maak er een voor jezelf. Verzin het zelf. Wat denk je dat de ‘officiële’ mensen deden? Ze verzonnen het. Stap in je eigen autoriteit om de kracht van je gekozen handelingen te bekrachtigen. Nodig mensen uit om te helpen, of voer het helemaal alleen uit, zoals jij voelt dat goed voor je is. Het is het vragen dat het ritueel en de rite is, het reiken naar een duidelijk omschreven verandering. Je ceremonie en rite kunnen zo uitgebreid of zo eenvoudig zijn als je verbeelding je ingeeft. Richt een heilige ruimte in (bouw een vuur, een Medicijnwiel, een kaarsencirkel), reis naar een heilige ruimte, of verklaar eenvoudig deze affirmatie van waar je bent:
“Ik wil mijn kinderangsten en misvattingen loslaten en in mijn krachten en gaven stappen als een uniek, creatief, vreugdevol volwassen wezen.”
De Vleermuis is een nachtwezen dat echolocaliseert als een manier van zien. Deze eigenschap kan betekenen dat de kwestie waar het om gaat niet door je gebruikelijke zintuigen kan worden begrepen en dat je misschien nieuwe stijlen van luistervaardigheid moet ontwikkelen.
Als de Vleermuis Spirit Animal Totem in je leven is verschenen, is het tijd om naar je emoties te luisteren op een trillingsniveau, hoe eng ze ook mogen aanvoelen. Volg de monsters voorbij de illusie van het oppervlak, want ze leren je hoe je in persoonlijke empowerment kunt stappen. Uiteindelijk is het een onbewust emotioneel patroon (een erfenis uit de kindertijd) dat ons reactionair houdt en niet in staat om in een volwassen kalmte te stappen.
En de moeilijkste emotie om verantwoordelijkheid voor te nemen is woede. Het is een plotselinge, snel opkomende, overweldigende gebeurtenis die ons machteloos lijkt te maken om weerstand te bieden. Bat vraagt, waarom zouden we ons verzetten? Volg de woede, laat het je brengen waar het je brengen wil. Gevoelens zijn als rivieren. Als je ze volgt in al hun snelheid en kracht, ruimen ze je verwarring op en voeren ze je naar een nieuwe plek. Ga de lelijke monstergevoelens niet uit de weg in een poging om ‘goed’ of ‘veilig’ te blijven.’
Alle woede verbergt een heel specifieke persoonlijke angst die je niet onder ogen ziet.
Dit idee is het waard om te herhalen: Boosheid is een vermijdingsmechanisme voor het voelen van angst. Bat Medicine vraagt je om woede te veranderen in een alarmsysteem. Het is tijd om uit te zoeken wat er achter die firewall van woede zit? Ga bij jezelf zitten tot je een antwoord krijgt. Houd de ruimte om je angst te lokaliseren. Geef in eenzaamheid ruimte aan wat waar is en volg die waarheid. Als je gaat zitten en luistert naar je gedachten en gevoelens, zeg je tegen jezelf dat je het waard bent om naar te luisteren. Als je niet naar jezelf luistert, hoe kun je dan verwachten dat iemand anders naar je luistert of zich door jou gehoord voelt?
Journaling is de meest effectieve manier om je eigen emotionele begeleidingssysteem te worden. Spreek minstens een keer per week met jezelf. Haal je gedachten uit de stilte van je geest en stel jezelf vragen. Legaliseer alle vragen als de moeite waard om te horen. Als je een wanhopige toestand hebt bereikt van woede, van angst, van iets van iemand nodig hebben, heb dan moed! Wijsheid komt op. Bat Medicine zegt, zet pen op papier. Het is tijd om te leren hoe je jezelf kunt geven wat je een ander vraagt jou te geven.