Voor deze aflevering van Field Judging wilde ik het eens over een andere boeg gooien dan onze gebruikelijke “Hoeveel scoort het?”. Wat dacht je van “Hoeveel weegt het?”
Er zijn maar weinig dingen die onder westerse jagers zo snel tot een ruzie leiden als de vraag hoeveel vlees ze van een dier hebben gehaald. Er wordt met getallen gegooid van mythische proporties, en er kan meer dan wat gegniffeld worden ten koste van een verteller die zich een beetje laat meeslepen.
Ik heb dit de laatste tijd in tal van discussies op sociale media voorbij zien komen en ik moet toegeven dat ik zelf ook meer dan eens heb zitten gniffelen.
Ik heb dit 12 jaar geleden al eens verteld in mijn boek Idaho’s Greatest Elk, maar het lijkt me tijd om het nog eens uit de doeken te doen als opfrisser voor ons oudere publiek en als spoedcursus voor onze jongere.
Een gemiddeld achtervoet – meer dan goed in te pakken voor de meeste westerse jagers.
Deze studie werd oorspronkelijk in 1973 in Wyoming uitgevoerd in een poging om deze vraag definitief te beantwoorden. De studie (R.A. Field, F.C. Smith, and W.G. Hepworth.1973b. Het karkas van de eland. Bull.594. Univ. Wyoming Ag. Exp. Sta., Laramie. 6 pp.) zeer zorgvuldig een vers gedode elandstier gewogen in elk stadium, van op de grond vóór elke bewerking, tot en met de deelstukken voor de detailhandel.
Uit dit onderzoek kunnen enkele eenvoudige vuistregels worden afgeleid. Ten eerste is het in het veld opgemaakte gewicht ruwweg tweederde van het totale lichaamsgewicht. Ten tweede bedroeg het schoongemaakte schoongemaakte gewicht (huid, voorpoten, kop verwijderd) iets meer dan 50% van het levend gewicht. Derhalve kan men het gevilde, in het veld opgemaakte karkas ruwweg verdubbelen om een zeer goede schatting van het levend gewicht te krijgen. Ten derde zou het levend gewicht overeenkomen met ruwweg driemaal het gewicht van het verwerkte vlees, ervan uitgaande dat er weinig tot geen oogstschade is. Voor 500 pond vlees zou dus ruwweg een eland van 1500 pond nodig zijn.
Het enige dat voor de meeste jagers wellicht niet van toepassing is, is dat zij de laatste sneden “met botten” hebben gedaan. Dat betekent dat het percentage van 35% naar iets minder – zeg 30-33% – zou kunnen worden verlaagd.
Om de percentages en aantallen uit de studie te halen, zou men alle redelijkerwijs eetbare delen moeten verwijderen, zoals de auteur hier heeft gedaan.
Zoals u kunt zien, leverde een grote eland van 770 pond, wat een volwassen stier in de Rockies zou zijn die groter is dan gemiddeld, ongeveer 270 pond vlees op. U kunt meer toevoegen voor Roosevelt elanden met een grotere lichaamsbouw aan de kust en aftrekken voor een halfrijpe raghorn, maar deze goed gedocumenteerde officiële studie is een goede basis voor de realiteit van wat u kunt verwachten wanneer u uw dozen bevroren vlees bij uw vleesverwerker ophaalt of wanneer u thuis helemaal klaar bent.
Gewichtsconversies voor een 770-lb. Eland
|
Bestanddeel |
Gewicht (in ponden) |
Verhouding van levend levend gewicht |
|
levend gewicht |
||
|
Geblondeerd gewicht |
||
| Veld-gekleed gewicht
(geen ingewanden of voorpoten) |
||
|
Schoon gekleed gewicht (geen kop of huid) |
||
|
Detailversnijdingen (met bot) |