De waarheid is dat we allemaal insuline gebruiken. Iedere man, vrouw, kind, chimpansee, zeeotter, en zelfs vissen. Insuline is een fundamenteel element dat alle schepsels op de planeet delen. Insuline is het hormoon dat suiker vanuit het bloed in de cellen brengt. Een analogie die vaak wordt gegeven is om elke cel in je lichaam voor te stellen als een klein huis met een gesloten deur. Insuline is de sleutel die de deur opent, zodat de pizzabezorger kan komen.
Dus bij mensen zonder diabetes stuurt de alvleesklier, als de cel een pizza bestelt, de bezorger op pad met een set sleutels voor de voordeur van de cel. (Zet het idee dat de pizzabezorger sleutels van je huis heeft even opzij, dat is meer dan een beetje griezelig). De bezorger arriveert op de stoep van de cel, doet de deur van het slot en levert de pizza af.
Nu heeft ons immuunsysteem bij Type 1 Diabetici, zoals ikzelf, alle cellen in de alvleesklier die insuline maken, gedood. Dus hebben we een pizzaketen zonder chauffeurs. We gaan letterlijk dood als we niet injecteren. Je kunt injecties vergelijken met een pizzaketen die een uitzendbureau inschakelt om chauffeurs in te huren.
Diabetes type 2 is iets anders. Heel veel chauffeurs, maar het zijn idioten die steeds met de verkeerde sleutels de pizzeria verlaten. Ze kunnen de deuren van de cellen niet openen, de cellen worden hongerig en boos en bellen de alvleesklier en zeggen “hey, we hebben een uur geleden een pizza besteld en de #@$% chauffeur is nog niet op komen dagen!” En de alvleesklier zegt dan, hé, we hebben die vent gestuurd… we weten niet wat er gebeurd is, maar we sturen zo snel mogelijk een andere chauffeur.
Wat er in T-2’s gebeurt, heet insulineresistentie. Het lichaam maakt een tijd lang heel veel insuline aan, maar het werkt gewoon niet goed. Om deze resistentie te bestrijden, produceert het lichaam te veel insuline en uiteindelijk brandt al dit overwerk de alvleesklier uit. Zolang het lichaam dit kan volhouden, weten de meeste mensen niet dat ze diabetes hebben. Er wordt geschat dat de meeste T-2’s op het moment van de diagnose nog maar 10% van hun insulineproductiecapaciteit over hebben. 14 jaar na de diagnose kan het effectief verdwenen zijn. Als het eenmaal op is, moet het worden vervangen om de suikerspiegel veilig te houden. En dat betekent injecties. Conclusie: de meeste diabetici zullen uiteindelijk insuline nodig hebben. Dat is de aard van de ziekte, niet een fout van de persoon zelf.
Laatste opmerking: vrouwen met zwangerschapsdiabetes krijgen vaak insuline om het simpele feit dat het een natuurlijk hormoon is, en het dus veilig is voor haar baby om het in te nemen.