Door Ron Roy
Schrijvend voor de NVFC
Als ik terugkijk op mijn carrière bij de vrijwillige brandweer, ben ik verbaasd over de dingen die ik heb gedaan, de mensen die ik heb ontmoet, de opleidingen die ik heb gevolgd en alles wat ik heb kunnen teruggeven. We trainen om efficiënt te zijn in de dienst die we aan onze gemeenschappen verlenen en om onszelf te beschermen zodat we onze burgers in onze gemeenschappen veilig kunnen beschermen. Wij zijn een all-hazards response unit en een all-service provider voor onze buren en bewoners binnen ons responsgebied.
Wanneer ik als brandweerman door de V.S. reis, heb ik de mogelijkheid en het genoegen om die dienst uit te breiden, waar ik ook ben. Ik zeg altijd “alsjeblieft” en “dank je” of open de deur voor iedereen die een gebouw binnenkomt of verlaat. Ieder van ons heeft de mogelijkheid om elke dag zijn houding te kiezen. Ik kies er altijd voor om elke dag met een positieve instelling te beginnen. Ik beoordeel mijn situatie altijd als of ik er iets aan kan doen of niet. Ik kan het weer niet veranderen als het regent of sneeuwt, maar ik kan er wel voor kiezen om iemand te helpen die een extra hand kan gebruiken.
Wat voor houding koester je?
De vrijwillige brandweer en het publiek: The 785 Club
Btain a Positive Attitude
Attitudes and Fire Service Perceptions
Wandelde je onlangs door Home Depot, dan was er een kerel die in zijn eentje multiplexplaten van 4×8 voet op een karretje probeerde te laden. Hij had moeite met het laden en liep van de ene naar de andere kant om ze op zijn kar te krijgen. Ik stopte en zei: “Laat me je daarmee helpen.” De heer was erg dankbaar en in een mum van tijd waren we klaar met het laden van zijn kar. Ik had door kunnen lopen, maar ik koos ervoor zijn dag te verlichten door een klein beetje van mijn tijd te geven om te helpen.
In het hele land rekenen onze gemeenschappen op de vrijwillige brandweerdienst om er op hun slechtste dag te zijn. Wij, de vrijwillige brandweerdienst, zijn er trots op er te zijn voor onze burgers in een poging om te reageren op hun behoeften om een betere uitkomst te bieden. Het is niet alleen een brandweer reactie; het is een EMS oproep omdat een geliefde in nood is, of een kind is verloren, of zelfs een ondergelopen kelder. De brandweer is er om te helpen, hoe we ook kunnen.
Dus waarom doen we wat we doen? Het gaat om onze gemeenschappen en de plaatsen waar we hebben gekozen om te wonen en onze gezinnen op te voeden. We moeten ons bekommeren om alle mensen om ons heen en hun behoeften onderkennen. Wanneer ze gezondheidsproblemen hebben, hun gazon maaien, hun sneeuw schuiven of hun vuilnis buiten zetten. Wij zijn het levenssap dat van deze gemeenschap een gemeenschap maakt. We moeten allemaal iets van onze tijd en talenten ter beschikking stellen om van onze gemeenschap een betere plaats te maken. Ergens, ergens, zal u of een dierbare de diensten nodig hebben die door leden van de gemeenschap worden geleverd.
Dankendag 2018 was de band van de Universiteit van Washington betrokken bij een busongeluk op zo’n 150 mijl afstand terwijl ze op weg waren naar de Apple Cup-voetbalwedstrijd in Pullman, Washington. De lokale brandweer, grotendeels vrijwilligers, reageerde en behandelde de gewonden en coördineerde vervolgens onderdak voor de ijskoude temperaturen in de plaatselijke school. De leden van de gemeenschap kwamen in actie om alle betrokkenen van voedsel en troost te voorzien. Ze verwachtten er niets voor terug omdat dit het juiste was om te doen. Er was niemand anders die in staat was deze dienst te verlenen. Dat is wat een gemeenschap is – bewoners die samenkomen omdat ze geven om de mensen die hun pad kruisen. Deden ze het omdat het hun werk was? Nee, ze deden het omdat ze erom gaven. De gemeenschap is het portret van wie ze zijn. Zij zijn trots op de dingen die zij doen en hoe anderen hen zien. Die trots is een waardevol goed waar de gemeenschap geen prijs op kan zetten. Het gaat om persoonlijke beloning van hen die er veel om geven.
Vrijwilligers zijn het zout der aarde. De effecten van de voordelen die de mannen en vrouwen van de brandweer aan hun gemeenschappen geven, vertonen veel overeenkomsten met zout. Zout is een van de vijf universeel aanvaarde basissmaken die onze smaakpapillen stimuleren en waarnemen: zoet, zout, zuur, bitter en umami. Zout geeft smaak, conserveert voedsel en geeft bakwaren meer karakter. Historisch gezien was zout een zeer kostbaar goed dat verhandeld kon worden. Sommige voorwerpen waarvoor het werd verhandeld waren goud, ivoor, huiden, kolanoten, peper en suiker. Deze goederen werden als zo waardevol beschouwd dat ze altijd werden meegenomen en beschikbaar waren voor de handel.
De vrijwillige brandweermannen en -vrouwen zijn net zo waardevol. Dezelfde vrijwillige brandweermannen en -vrouwen geven vorm aan de gemeenschappen waarin zij dienen en zorgen voor het uiterlijk en de uitstraling van hun gemeenschap. Wanneer deze vrijwilligers de kerstverlichting voor de stad helpen installeren en de kerstman leveren voor de openingsceremonies van de kerstvieringen, zorgen deze diensten voor de smaak waar de stad om bekend staat. Wanneer leden van de vrijwillige brandweer alle vlaggen op het kerkhof en in Main Street plaatsen om onze veteranen te eren en vervolgens met de beste apparatuur die ze hebben, deelnemen aan de Veteranendagparade, geven ze de inwoners de smaak van die gemeenschap door. Wanneer deze toegewijde mannen en vrouwen dag en nacht, op feestdagen of niet, noodhulp verlenen aan hun buren en familieleden in hun gemeenschap, en nog steeds in die gemeenschap werken om hun gezin te onderhouden, is dat het karakter dat het unieke karakter bepaalt van de gemeenschappen die wij onze thuis noemen.
Als een van die vrijwilligers erken ik de waarde die ieder van ons aan onze gemeenschap geeft, maar het is moeilijk voor vrijwillige brandweerlieden om zichzelf te promoten voor wat zij doen. Zeker, het publiek ziet niet alles wat de vrijwillige brandweerlieden doen voor onze gemeenschappen. Wij werken voor onze gemeenschappen met het beste wat we te bieden hebben. De leden van onze gemeenschappen zien niet alles wat we doen omdat het meeste achter de schermen gebeurt. We gaan naar oefeningen om onze vaardigheden te verbeteren en te onderhouden, controleren of de vrachtwagens in topconditie zijn, onderhouden de stations, plannen onze persoonlijke activiteiten rond de kalender voor gemeenschapsevenementen, trainen voor de volgende noodsituatie, plannen de begroting, vragen subsidies aan, en onderhouden en werken aan het verbeteren van de verzekeringsratings van de gemeenschap. We zijn er zelfs zodat de Cub Scouttroop naar het station kan komen en onze uitrusting kan uitproberen om een gevoel te krijgen voor wat we doen.
Wanneer je vrijwillige brandweerman bent, ben je het doek van de gemeenschap waarin je leeft. Ik hou van wat ik doe voor mijn gemeenschap. Ik heb de bewoners waar ik woon sinds 1973 gediend als vrijwillige brandweerman. Zelfs als ik kon, zou ik het niet anders willen.
Ron Roy is de afdelingschef voor Douglas County Fire District #2 in East Wenatchee, Washington, een bestuurslid van de Washington State Fire Fighters’ Association, Washington.
ALSO
Het werven van vrijwillige brandweerlieden is niet het probleem!
De Vrijwillige Brandweer Training Crisis-en een Oplossing
Vrijwillige Brandweerkorpsen: Bait-and-Switch en een kwestie van identiteit