Het scheren van de hoofdhuid staat bekend als tonsuur en wordt door de geschiedenis heen met veel verschillende religies in verband gebracht. Eén theorie gaat ervan uit dat het terug te voeren is op de discipelen van Jezus, die de kunst van het tonsuren op hun eigen haar beoefenden, wat monniken willen imiteren. Een ander idee over monniken als discipelen van God is de oude gewoonte om de hoofden van mannelijke slaven te kaalscheren. Mannelijke monniken scheerden hun hoofd op dezelfde manier om hun status als “slaaf van Christus” aan te geven. De smalle haarkroon roept ook beelden op van de kroon van tronen die op Christus werd geplaatst tijdens zijn kruisiging.
Soms ook wel aangeduid als de ‘monastieke kroon’, is het kapsel symbool geworden voor religieuze toewijding en de verwerping van wereldse bezittingen. Omdat haar van oudsher wordt geassocieerd met seksualiteit en erotiek, bevestigt het kapsel ook de gelofte van celibaat die monniken afleggen. De tonsuur was zo belangrijk in de monastieke traditie dat het niet onderhouden van het kapsel werd beschouwd als het opgeven van de rol van monnik zelf. Sommige monniken konden zelfs hun kloosterlijke status verliezen als ze het kapsel niet handhaafden.
Vind de antwoorden op tonnen historische vragen door u vandaag nog te abonneren op All About History.