Discussie
Het antwoord is C: allergische contactdermatitis. “Taillebanddermatitis”, ook bekend als “gebleekt rubbersyndroom”, is een veel voorkomende vorm van allergische contactdermatitis, met een aparte voorgeschiedenis en etiologie. Hoewel veel patiënten allergisch zijn voor verschillende bestanddelen van rubber en elastiek op kleding zoals ondergoed, zijn patiënten met deze aandoening meestal niet allergisch voor het elastiek van het ondergoed zelf, maar eerder voor elastiek dat herhaaldelijk gewassen is met vloeibaar bleekmiddel. Na herhaaldelijk bleken wordt het elastiek veel allergeen, mogelijk als gevolg van de grotere beschikbaarheid van carbamaten in de gebleekte kleding.1 Krachtige topische of systemische corticosteroïden zullen de dermatitis zeer snel verlichten, maar de getroffen persoon moet al het gebleekte ondergoed weggooien en nieuwe onderkleding kopen die nooit gebleekt mag worden.1
Als de uitslag aanhoudt, moet de patiënt patchtests ondergaan om na te gaan of er sprake is van een allergische contactdermatitis voor een ander alomtegenwoordig elastisch bestanddeel. Ad hoc-patchtests kunnen gemakkelijk worden uitgevoerd bij een patiënt die verdacht wordt van een allergische contactdermatitis door een vierkant van 1 cm van gebleekte elastiek (bv. van de tailleband van het ondergoed) af te knippen en dit gedurende 48 uur droog en afgesloten op de bovenarm of de rug te plakken. Een eczemateuze eruptie binnen 96 uur na het aanbrengen van de patch bevestigt de diagnose. Een meer formele patchtest kan worden uitgevoerd met een gemakkelijk te gebruiken patchtest-batterij zoals Tru-test.2
Terwijl tinea corporis op elke plaats op het lichaam kan voorkomen, zou het niet zo focaal en symmetrisch blijven in de tijd als de eruptie die hier is afgebeeld. Elke rode, schilferige huiduitslag moet worden onderzocht met kaliumhydroxide om een schimmel etiologie uit te sluiten voordat een corticosteroïd wordt voorgeschreven. Irriterende contactdermatitis is een mogelijkheid, aangezien 80 procent van alle contactdermatitis eerder irriterend dan allergisch van aard is. Een zorgvuldige anamnese van topisch medicatiegebruik en waspraktijken moet helpen een louter irriterende oorzaak uit te sluiten. Atopische dermatitis (atopisch eczeem) kan ook grote gebieden met rode, schilferige, jeukende huid veroorzaken. Omdat vocht en occlusie deze vorm van eczeem meestal verbeteren, zou de lies de minst getroffen zone zijn, eerder dan de enige betrokken zone. Het zou uiterst onwaarschijnlijk zijn dat de ziekte van Bowen (plaveiselcelcarcinoom in situ) zo’n groot gebied zou aantasten en zo’n symmetrisch patroon zou veroorzaken.