Ergens daarbuiten, afgelopen zondag, de laatste dag van een weekend na de zoveelste slappe Valentijnsdag, nestelde een vrouwtje zich in haar favoriete kerkbank, met haar bijbel op schoot en een korte litanie van gebeden om op te sturen naar de Heer bij het altaar. Bovenaan die lijst: een vriendelijke herinnering aan “De Grote Ik Ben” dat ze nog steeds op zoek is naar de ware.
Het is niet zo dat ze zich niet heeft gepositioneerd om te vinden of gevonden te worden. Ze heeft zich ingeschreven voor elke conferentie, lunch en mixer die door het vrijgezellenministerie wordt georganiseerd sinds ze de suggestie deed om er een te lanceren. Ze heeft gebeden, gevast en zich voorbereid. En ze heeft plichtsgetrouw geluisterd naar waarschuwingen van predikanten die haar aanraadden om een man te zoeken met wie ze “gelijkgestemd” is. Ze heeft de intentie om dat te doen. Behalve dat ze, net als velen van ons, niet precies weet wat dat eigenlijk betekent.
“Gelijkgestemd” is een ster in de woordenlijst van kerkelijke terminologie, een van die uitdrukkingen die we actief horen rondgooien wanneer het onderwerp relaties aan de orde is. Maar de definitie ervan is niet gemakkelijk vast te stellen. Hoewel het gereduceerd is tot een christelijke uitdrukking, begon het begrip “gelijkgestemd” als een concept uit 2 Korintiërs 6:14 in de brief van Paulus aan de gemeente. “Maar ergens in de loop der tijd besloot iemand dat hij het over relaties had. Diezelfde persoon creëerde ook een traditie van interpretatie die zegt: ‘dit betekent dat een christen niet mag trouwen met een niet-christen,'” legt Dr. Cheryl Sanders uit, Professor Christelijke Ethiek aan de Howard University School of Divinity.
“De implicatie is dat je samen een soort werk of bediening doet. Als je een ambt uitoefent of een partnerschap aangaat met iemand voor wie dat ambt niets betekent,” zegt ze, en ze voegt eraan toe: “Het zal je niet helpen om het werk te doen. En als die persoon een andere God aanbidt, dan zal het moeilijk worden om harmonie te vinden in het geloof of de bediening in de relatie.
Hoewel dit gedeelte van het Woord niet geworteld was in de geest van amoureuze liefde of huwelijk – in feite, als je verder leest, maakt de oude Paulus duidelijk dat hij van geen van beide onder de indruk was – de concepten van gemeenschap, harmonie, overeenstemming en delen passen goed binnen het opbouwen van een relatie. Dus bleef het een leidraad voor potentiële koppels en een vuistregel voor leiders als Sanders, die ook senior pastor is van de Third Street Church of God in Washington, DC, om te omhelzen dat mensen die van Jezus houden niet moeten paren met bijvoorbeeld een boeddhist, moslim of hindoe.
Rev. Kellie V. Hayes, executive pastor van Hunter Memorial AME Church in Suitland, Md., gelooft niet dat zwarte vrouwen die het vers uit 2 Korintiërs lezen 1) het schrift uit de context van de tijd van het Nieuwe Testament moeten halen en het woordelijk moeten proberen toe te passen op het hier en nu en 2) het moeten gebruiken als een reden om zichzelf te beperken in met wie ze wel en niet samen kunnen zijn. “Als het gaat om zaken van het hart, ben ik gewoon een beetje meer open dan dat,” biedt Hayes aan, die liever 1 Korintiërs 13 gebruikt als een bijbelse richtlijn voor relaties. “Ik ben meer bezorgd over de emotionele gezondheid van de individuen en of ze beiden hebben wat nodig is om de relatie voor hen te laten werken op een manier die hen in staat stelt zich geliefd en geëerd te voelen en in leven en vrij om hun passies na te streven.
In haar ervaring heeft gelijkwaardig samenzijn, zelfs tussen twee christenen, meer te maken met het delen van waarden en principes die kunnen variëren afhankelijk van opvoeding, achtergrond en kerkelijke gezindte. “Voor sommige mensen kan ongelijkgestemd zijn betekenen ‘ik ben christen en jij bent christen, maar ik ben volwassener dan jij’, of ‘ik ben standvastiger’ of ‘ik ben al langer gered’. Zelfs dat kan worden opgevat als ongelijkgerechtigheid,” voegt ze eraan toe.
Dat neemt niet weg dat de dubbelzinnigheid van deze en soortgelijke christelijke slagzinnen de communicatie in de war stuurt. Schrijfster Christine Pembleton, die een relatiecoachingsbedrijf runt onder de naam The Ready to Be a Wife Company, adviseert de vrouwen met wie ze werkt om zich niet vast te pinnen op termen die in de kerk zijn ingebakken. “Je praat over ‘ik wil dat je me het hof maakt’ en hij zegt: ‘kunnen we niet gewoon vriend en vriendin zijn?’ Het is hetzelfde, het is gewoon dat je pastoor je al deze zinnen heeft gegeven die alleen jij en de 12 mensen in je kerk begrijpen,” waarschuwt ze. “Als je de wereld ingaat en je probeert die afspraakjes waar te maken, dan heb je het moeilijk omdat we veel te veel talen hebben.” Ze heeft zelf een beetje ervaring met het uitleven van dit concept.
“Toen mijn man en ik voor het eerst bij elkaar kwamen, dacht mijn vader dat we ongelijk waren omdat ik in de kerk was opgevoed en hij niet. Maar ik zei hem: ‘Mijn man houdt van God en ik voel Gods liefde als ik bij hem ben’,” herinnert Pembleton zich, de dochter van een gewijde predikant. “Ik denk dat gelijkgestemd zijn meer te maken heeft met dezelfde bestemming en dezelfde waarden hebben. Als je vandaag zou sterven, wat zou je dan erg vinden dat je niet hebt bereikt? Ga in op de kern van wat belangrijk voor je is, en als je iemand vindt die dezelfde waarden heeft, dan loop je naadloos in elkaar over.”
Gelijkgestemd zijn, volgens de vernieuwde definitie voor de jaren 2000 en daarna, betekent dezelfde set overtuigingen en waarden delen, ongeacht of onze mama’s en papa’s ons in de kerk hebben opgevoed of niet. Deze pandemie van single sista-hysterie heeft ons zeker meer dan genoeg redenen gegeven om ons single-zijn te analyseren, te onderzoeken en te onderzoeken met dezelfde intensiteit als andere natuurlijke mysteries zoals El Nino en de opwarming van de aarde. We weten maar drie dingen: we willen aanbeden worden, we willen getrouwd zijn en we willen gelukkig zijn. Of christelijke vrouwen al dan niet buiten hun geloof zouden moeten trouwen is voer voor allerlei debatten, net als de kwestie van interraciale relaties en mei-december romances. Uiteindelijk is het moeilijk te geloven dat God zwarte vrouwen als prachtige, krachtige wezens heeft ingepakt om ons zo rigide te beperken bij het vinden van een levenspartner – en ons weer een liefdeloze, eenzame Valentijnsdag te laten beleven.