Vraag: “Wat is de oorsprong van het vredesteken?”
Antwoord: Het logo dat algemeen wordt herkend als het “vredesteken” begon in de jaren vijftig als het logo voor de Campagne voor Nucleaire Ontwapening (CND). Volgens de CND werd het in 1958 ontworpen door een Engelse kunstenaar/ontwerper genaamd Gerald Holtom, die was afgestudeerd aan het Royal College of Arts. Holtom, een dienstweigeraar die tijdens de Tweede Wereldoorlog liever op een boerderij in Norfolk werkte dan aan het conflict deel te nemen, verwerkte de handvlagsymbolen (semaforen) voor N en D in zijn logo, waarbij de N staat voor “nuclear” en de D voor “disarmament”. Bij semafoor wordt de letter N gevormd door een persoon die twee vlaggen in een omgekeerde V vasthoudt, en de letter D door een vlag recht omhoog en de andere recht omlaag te houden. Door de oriëntatie van deze twee letters over elkaar heen te leggen, ontstonden de balken van het vredesteken.
Holtom legde zijn ontwerp voor aan functionarissen van het Peace News kantoor in Londen en aan het Direct Action Committee Against Nuclear War. Het DAC was al bezig met het plannen van de eerste grote anti-nucleaire mars van Londen naar Aldermaston, waar Britse kernwapens werden gemaakt. Bertrand Russell, een organisator van deze mars, koos het symbool uit om op buttons en spandoeken voor de mars te zetten. Het “vredesteken” verscheen voor het eerst in het openbaar in Groot-Brittannië tijdens die mars in het paasweekend van 1958. Holtom was oorspronkelijk van plan het kruissymbool in een cirkel als logo voor de mars te gebruiken, maar verschillende geestelijken die hij over het idee raadpleegde, waren niet enthousiast over het gebruik van het kruis op een protestbanner. Holtom beschouwde de neerwaartse V ook als een symbool van de wanhoop die hij voelde vanwege de nucleaire proliferatie.
Het symbool werd naar de Verenigde Staten gebracht door Bayard Rustin, een burgerrechtendemonstrant uit de VS die had deelgenomen aan de mars in Aldermaston. Het vredesteken werd voor het eerst gebruikt in de Verenigde Staten later in hetzelfde jaar toen een pacifistische demonstrant, Albert Bigelow, met zijn kleine bootje in de buurt van een geplande Amerikaanse nucleaire testlocatie voer terwijl hij het CND-vaandel droeg. Het vredesteken werd later gebruikt in marsen voor burgerrechten en verscheen bij demonstraties tegen de oorlog van Vietnam. Tot op de dag van vandaag wordt het vredesteken in kleding en sieraden gebruikt als modeaccessoire.
De oorsprong van het symbool is duidelijk gedocumenteerd in brieven, interviews en de originele schetsen van het symbool, die nu worden tentoongesteld in het Vredesmuseum in Bradford, Groot-Brittannië. Er zijn beweringen dat het symbool communistische, occulte of antichristelijke betekenissen en afleidingen zou hebben, maar die beweringen blijven ongefundeerd en zijn meestal niet te vinden in gerenommeerde bronnen.
Of vrede kan worden bereikt door ontwapening is het onderwerp van voortdurende discussies, maar het verlangen naar vrede is universeel. We leven in een wereld van onrust – en een wereld die tragisch genoeg naar vrede zoekt via een verscheidenheid aan vruchteloze wegen. De ware vrede wordt gevonden in Jezus Christus, de Vredevorst, die ons vrede met God brengt (Romeinen 5:1) en die uiteindelijk een koninkrijk van vrede op aarde zal stichten (Jesaja 11:1-10).