De ‘Fly Me to the Moon’-zanger nam tijdens zijn leven bijna 60 studioalbums op. Gedurende zijn zestigjarige carrière waren veel van zijn albums grote hits en werden ze tot een aantal verschillende genres gerekend.
Frank Sinatra’s genre is jazz, swing, traditionele pop en easy listening. Hoewel zijn muziek vandaag de dag zeer bekend is en als oldies nummers wordt beschouwd, was het allesbehalve dat toen het uitkwam. Het was eigenlijk heel revolutionair en hij gebruikte opnamestijlen die tracks met een ander geluid creëerden.
U kunt hieronder meer lezen over hoe Frank Sinatra het gezicht van de popmuziek veranderde en over een van de verschillende manieren waarop hij zijn muziek opnam.
Een zeer beknopte geschiedenis van de popmuziek
Vóór Sinatra was popmuziek iets anders dan wat het nu is. Om de invloed van Frank Sinatra op het populaire muziekgenre te begrijpen, moet je eerst de geschiedenis ervan begrijpen.
opmuziek ontstond al in de jaren 1890, zo’n twintig jaar voordat Sinatra werd geboren. Het ontstond met de uitvinding van een apparaat dat bekend staat als de Gramofoon of Phonograaf, die muziekplaten kon afspelen via een grote trompet bij de mensen thuis.
Dit apparaat was de vroege versie van wat we vandaag de dag een platenspeler noemen. Toen het apparaat populairder werd, werd ook de muziek die erop kon worden afgespeeld populairder.
Hoewel het oorspronkelijke muziekgenre van de fonograaf opera was, omdat dat populair was in de jaren 1800, haalden twee andere genres het al snel in. De twee genres waren vaudeville en ragtime.
Vaudeville is het muziekgenre dat populair was bij burleske shows. Ragtime is een rauwe en hakkelige muziekstijl die de basis legde voor toekomstige genres als jazz en blues.
Het was in deze periode dat muzikanten in deze genres zich niet bezighielden met opvallen, in plaats daarvan probeerden ze zoveel mogelijk muziek te maken die aansloot bij de smaak van hun consumenten.
Toen met de hausse van de roaring twenties en de basis legden voor de populaire muziek die we vandaag de dag kennen, kwam het begin van de moderne popmuziek op. Dat kwam doordat de radio-omroep werd uitgevonden.
Sinatra’s vooruitziende blik met radio
Met de radio kwam de mogelijkheid om muziek aan een nog groter publiek te laten horen en in 1926 werd de term popmuziek bedacht om muziek te beschrijven die populair was. Toen Sinatra groot werd, zag hij het belang in van zendtijd op de radio, omdat het zijn platenverkoop ten goede kwam, dus sloot hij deals met stations.
Door deze actie kwam zijn muziek in de voorhoede van het popgenre.
Hij zag ook de mogelijkheid om oude hits opnieuw op te nemen in zijn crooning stijl van zingen. Door zijn unieke zangstijl bracht hij iets naar de popmuziek dat er voorheen niet was: variatie.
Deze variatie als aantrekkingskracht op de massa is ook te zien aan zijn andere manier van opnemen van zijn muziek.
U kunt Frank Sinatra’s versie van het door Gershwin gecomponeerde nummer ‘I’ve Got a Crush On You’ beluisteren in de onderstaande video.
Hoe Sinatra opnam
De moderne opnametechnieken komen in de verste verte niet in de buurt van hoe je een nummer op het podium uitgevoerd ziet worden. De instrumentale stukken worden apart van de zang opgenomen en vervolgens wordt alles door een geluidstechnicus aan elkaar gemixt.
Zo werden liedjes in Sinatra’s tijd ook opgenomen, maar hij was het niet eens met die manier van opnemen. In plaats daarvan koos hij ervoor om alles in één keer en in dezelfde kamer op te nemen.
In 1956 was Frank Sinatra de eerste artiest die ooit opnamen maakte in het beroemde Capitol Records-gebouw in het centrum van Los Angeles. Dit is het gebouw dat een enorme cilinder is en bekend staat als het hart van L.A.
De eerste opname die hij maakte was van hem terwijl hij een orkest dirigeerde voor zijn album getiteld Frank Sinatra Conducts Tone Poem of Color. Een maand later was Sinatra echter weer in het gebouw om zijn album Close to You op te nemen.
Voor Close to You stond hij met zijn microfoon opgesteld in dezelfde ruimte als het orkest en zong hij mee met hun spel. Het was zo anders dan de manier waarop iedereen opnam en het gaf hem dat unieke geluid dat hem zo populair maakte.
Dit had voor een deel te maken met het feit dat Capitol Records een nieuwe state of the art opname-apparatuur had. Door het gebruik van magneetband kon Sinatra met de band meezingen zonder zich zorgen te hoeven maken dat zijn zang werd overstemd.
De techniek hielp echt om zijn geluid op de radio’s te versterken en maakte hem nog meer een popsensatie, als dat al mogelijk was.