Het verleden in kleur toont het werk van coloriste Marina Amaral, die zwart-witfoto’s met digitaal aangebrachte kleur tot leven brengt.
De vooruitziende maar onderschatte John Quincy Adams was een president van primeurs. Hij was de eerste president die geen founding father was. De eerste zoon van een president die werd gekozen. De eerste die trouwde met een vrouw die buiten de Verenigde Staten geboren was. Hij is ook de eerste president van wie we foto’s hebben bewaard: waaronder deze, genomen in zijn huis in Massachusetts in 1843, lang nadat Adams zijn ambt had neergelegd – zijn presidentschap liep van 1825-29 – en slechts vijf jaar voor zijn dood op de hoge leeftijd van 80 jaar.
De foto is gemaakt door de in Duitsland geboren kunstenaar Philip Haas, die jong naar de Verenigde Staten emigreerde maar naar Parijs reisde om de kunst van de daguerreotypie te leren. Deze opwindende nieuwe technologie, de eerste fotografische techniek die voor het publiek beschikbaar werd gesteld, ontstond in 1839, genoemd naar zijn uitvinder Louis-Jacques-Mandé Daguerre. Het veranderde de manier waarop mensen naar de wereld keken – en naar wereldleiders.
Daguerreotypieportret van John Quincy Adams, ca. eind jaren 1840. (Credit: VCG Wilson/Corbis via Getty Images)
De FOTOGRAF
Daguerreotypieën waren moeilijk te produceren: ze moesten worden gemaakt van verzilverde koperen platen die lang moesten worden belicht, waardoor het beeld onscherp kon worden. Technisch zijn ze ook moeilijk in te kleuren. Alleen al door hun ouderdom bevatten ze meestal veel textuur, krassen en visuele ‘ruis’ over het hele beeld – vaak op vitale plaatsen zoals het gezicht en de handen. Dit alles vereist een evenwichtsoefening, waarbij de colorizer de onvolkomenheden moet verzachten zonder de inhoud van de oorspronkelijke foto aan te tasten.
Adams’ bekendheid betekent dat we de kleuren van zijn haar, ogen en huid op oudere leeftijd heel goed kennen: Een blik op het olieverfportret van George Caleb Bingham dat in de National Portrait Gallery hangt, geeft ons in dat opzicht genoeg informatie. Maar dan komen we terug bij de daguerreotypie, en merken we dat zelfs als we de kleuren kennen die we willen gebruiken, het soms lastig is om ze op de afbeelding te laten ‘plakken’, vooral op de lichtste en donkerste plekken – hier het tapijt, de stoel en de tafel.
Presidents’ DAY
Presidentsafbeeldingen zijn verweven in het weefsel van de Amerikaanse cultuur en samenleving. Aan het begin van de Burgeroorlog werden er Demand Notes (de voorlopers van de federale bankbiljetten) gedrukt met de beeltenis van Abraham Lincoln erop. Mount Rushmore, met reusachtige beelden van Washington, Thomas Jefferson, Teddy Roosevelt en Lincoln, werd voltooid in 1941. Portretten van presidenten en first ladies, zoals die van Barack en Michelle Obama die deze week werden onthuld, zijn groot nieuws, of ze nu op fotopapier of op canvas zijn gemaakt.
Dan is er ook nog Presidents’ Day. Oorspronkelijk gecreëerd in de jaren 1880 als Washington’s Birthday om de geboorte van de eerste president op 22 februari 1732 te herdenken, is het doel ervan in de loop der jaren verbreed. In 1968 besprak het Congres de mogelijkheid om de feestdag een andere naam te geven als eerbetoon aan Lincoln, die op 12 februari 1809 werd geboren. Hoewel dit nooit officieel werd aangenomen, spreken we vandaag over Presidents’ Day – een openbare rustdag om hulde te brengen aan alle 45 opperbevelhebbers: de goede, de slechte en de fotogenieke.