Heading

Benedict Arnold werd geboren op 14 januari 1741 in Norwich, Connecticut. Arnold was een van een aantal Benedict Arnolds waaronder zijn vader en zijn overgrootvader, een vroege gouverneur van Rhode Island. Arnolds moeder was Hannah Waterman King, een rijke weduwe, voor haar huwelijk met de oudere Arnold. De familie floreerde totdat enkele slechte zakendeals financiële problemen veroorzaakten. Arnolds vader zocht troost in de plaatselijke taveernen. Arnold ging naar school in Canterbury. Daar stierven twee zusters en een broer aan de Gele Koorts.

Zonder geld werd Benedict Arnold van school gehaald. Door het ontbreken van de structuur van het formele onderwijs, en het lakse ouderlijk toezicht, kwam de jonge Benedict vaak in de problemen. Zijn moeder vond uiteindelijk hulp bij familie: de neven Daniel en Joshua Lathrop namen Arnold in dienst als leerling in hun grote en succesvolle apothekerszaak. Hij ging een paar keer uit de leer om in het leger te gaan tijdens de Frans-Indiaanse Oorlog, maar bleef nog jaren in dienst van zijn neven.

Arnolds moeder stierf in 1759, zijn vader twee jaar later. Na zijn leertijd reisde Arnold naar Europa om voorraden in te kopen voor zijn eigen apotheek die hij in New Haven vestigde. Het enige overlevende lid van zijn directe familie was Hannah, zijn zuster, en zij werd zijn assistente. Zijn zakelijke activiteiten mondden uit in smokkelen … met minachting voor de douanewetten van de Kroon.

In 1767 trouwde Arnold met Margaret Mansfield. Zij kregen drie zonen. Voordat de oorlog officieel uitbrak, werd Arnold kapitein in de tweede compagnie gouverneurswachten. Toen bekend werd dat de slagen bij Lexington en Concord hadden plaatsgevonden, stond Arnold te popelen om in actie te komen en in Cambridge vroeg hij toestemming aan het Massachusetts Committee of Safety om een campagne te leiden en Ft. Ticonderoga te veroveren.

Ethan Allen en zijn Green Mountain Boys waren even gretig om zo’n prijs te veroveren en de twee groepen ontmoetten elkaar bij Bennington. Arnold was verbaasd en een beetje boos omdat Ethan Allen er niet om gaf dat Arnold toestemming had van het Comité van Veiligheid en Arnold kon Allen niet overhalen om het commando over te dragen. Arnold moest toegeven aan het begeleiden van Allen en zijn ruige, ruwe en tuimelende strijders. Op 10 mei 1775 verrasten zij het Britse garnizoen en de Green Mountain Boys vierden feest door de rumvoorraad van de Britten binnen te dringen en zich helemaal klem te zuipen. Ze negeerden Benedict Arnold vrijwel volledig, behalve wanneer ze hem plaagden en beschimpten. Arnold kreeg ruzie met kolonel James Easton, die de missive met de bekendmaking van de overwinning van de inname aan Massachusetts moest bezorgen. In zijn regimentsmemorandumboek schreef Arnold:

Ik nam de vrijheid om zijn hoofd te breken, en op zijn weigering om als een heer te tekenen, terwijl hij een kleerhanger aan zijn zijde had en een kist met geladen pistolen in zijn zak. Ik gaf hem een flinke schop en beval hem onmiddellijk de Point te verlaten.

Arnold en Allen waren het eigenlijk over weinig eens … behalve over de essentiële noodzaak van een invasie in Canada. Easton keerde terug van zijn missie naar Massachusetts terwijl Arnold en Allen de Canadese invasie planden. Easton had zijn best gedaan om Arnolds deelname aan de inname van Ticonderoga te dwarsbomen en de twee kregen opnieuw ruzie. De opvliegende Arnold had al snel wat meer mensen om mee te vechten: De gouverneur van Connecticut, Jonathan Trumbull, benoemde kolonel Benjamin Hinman tot bevelhebber van het fort. Ethan Allen deed afstand van zijn commando. Arnold deed dat niet en dreigde in plaats daarvan twee schepen onder zijn bevel rechtstreeks naar een nabijgelegen Britse buitenpost te varen en ze daar over te geven. Hinman nam daarop de verraderlijke soldaten van Arnold in dienst, nam het bevel over zijn schepen over, en ontbond zijn commando. Volledig beledigd ging Arnold naar Albany en stuurde daar een verklaring over de situatie bij Ticonderoga naar het Continentale Congres.

Arnold zat midden in de politieke machinaties van Connecticut en Massachusetts, die beiden streefden naar de glorie die gepaard zou gaan met de inname van de Britse voorraden bij Fort Ticonderoga. Toen Massachusetts zich neerlegde bij het overwicht van Connecticut in het gebied, voelde Arnold zich zeker in de steek gelaten.

Arnolds vrouw stierf in juni 1775. Nadat hij zelf was bezweken aan jicht, reisde Arnold naar Cambridge om zijn rekeningen te vereffenen met het Massachusetts Committee of Safety. Hij kreeg slechts een klein deel van zijn onkosten vergoed, bij lange na niet zijn totale rekening. Gepikeerd overhandigde hij de rekeningen aan Silas Deane, die ze op zijn beurt voorlegde aan het Continentale Congres, en hij kreeg uiteindelijk het saldo van de rekening teruggestort.

Naar pagina 2