Osteoartritis is de meest voorkomende gewrichtsaandoening
Osteoartritis of degeneratieve artritis treft miljoenen mensen in de Verenigde Staten. De uiteinden van uw botten worden beschermd door kraakbeen, maar dit kraakbeen heeft de neiging om na verloop van tijd af te slijten, wat leidt tot artrose symptomen. Oorzaken van artrose zijn, naast het ouder worden, letsel, obesitas, erfelijkheid en spierzwakte. De symptomen kunnen variëren van lichte pijnen en pijn, vermindering van de bewegingsvrijheid, een knarsend geluid wanneer u het betreffende gewricht gebruikt en, in ernstige gevallen, het onvermogen om effectief te bewegen (rond te lopen). Artrose kan elk gewricht in het menselijk lichaam aantasten, maar veel voorkomende gebieden zijn de wervelkolom, heupen, armen, schouders, onderrug, nek en knieën. Helaas is er geen genezing voor artrose en heeft het de neiging om na verloop van tijd te verslechteren. De behandeling bestaat vaak uit fysiotherapie, pijnmedicatie, cortisone injecties en gewrichtsvervanging. De meeste patiënten zullen hun huisarts bezoeken om de eerste symptomen te melden en vervolgens een gespecialiseerde behandeling krijgen van een reumatoloog of orthopedisch chirurg. Artrose heeft symptomen die vergelijkbaar zijn met reumatoïde artritis en andere aandoeningen zoals rugpijn, degeneratieve discusziekte, spinale stenose en andere spinale stoornissen. Het grootste verschil tussen artrose en reumatoïde artritis is de onderliggende oorzaak van de aandoeningen. Artrose is simpelweg een verslechtering van het kraakbeen waardoor botafwijkingen ontstaan die pijn en andere beperkingen veroorzaken. Reumatoïde artritis daarentegen is een auto-immuunaandoening waarbij uw eigen immuunsysteem uw gewrichten aanvalt en ontstekingen veroorzaakt met de bijbehorende symptomen van pijn en onbeweeglijkheid.
Wil de Sociale Zekerheid mijn invaliditeitsclaim op grond van artrose goedkeuren?
Niets is gemakkelijk als het gaat om invaliditeit bij de Sociale Zekerheid. Elke claim moet goed worden voorgelegd aan de Sociale Zekerheid om te worden goedgekeurd. U moet de voordelen van professionele arbeidsongeschiktheidsvertegenwoordiging overwegen om ervoor te zorgen dat uw claim de grootste kans op goedkeuring heeft. Advocaten en niet-advocaten die gespecialiseerd zijn op dit gebied kunnen het verschil maken tussen afgewezen worden – en goedgekeurd worden. Om te bepalen of u voldoet aan hun definitie van invaliditeit, baseert de Sociale Zekerheid zich op een complexe formule die de ernst van uw symptomen, de doeltreffendheid van de behandelingsopties, de sterkte van uw medisch bewijsmateriaal, uw leeftijd, uw opleidingsniveau en het soort werk dat u hebt gedaan, beoordeelt. Om goedgekeurd te worden, moet uw artrose goed onderbouwd zijn met medisch bewijsmateriaal. Hoe meer medische behandeling u krijgt, hoe geloofwaardiger uw claim zal zijn. Als u beweert ernstige pijn te hebben, maar uw MRI’s laten niets zien, zal het moeilijk zijn om uw claim te bewijzen. En als u geen MRI’s (of andere beeldvormende resultaten) heeft, zal het ook moeilijk worden.
Hoe bepaalt SSA of mijn artrose invaliderend is?
Social Security maakt gebruik van een opeenvolgend evaluatieproces in 5 stappen om te bepalen of u in aanmerking komt voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering onder de SSDI en/of SSI programma’s. In elke fase van een arbeidsongeschiktheidsclaim is er een adjudicator, of beslisser. In de fases van de eerste aanvraag en heroverweging is de beslisser een Disability Determination Service (DDS). Examiner in overleg met een DDS-arts. In de hoorzittingsfase is de beslissingnemer de administratieve rechter die vaak een medisch deskundige (ME) raadpleegt. De volgende evaluatie wordt door de beoordelaar in elke fase gebruikt.
Stap 1: Niet-medische criteria. Eerst en vooral mag u niet meer werken dan wat de Sociale Zekerheid een Substantial, Gainful Activity (SGA) niveau noemt. In principe mag u niet meer verdienen dan $1.090 op een bruto (pre-tax) maandbasis. De SGA-regel is het belangrijkste niet-medische criterium, maar er zijn nog andere niet-medische criteria waaraan ook moet worden voldaan opdat de aanvraag kan overgaan tot een volledige medische beoordeling in stap 2. Hoe ernstig en invaliderend uw artrose ook is, als u niet voldoet aan de niet-medische criteria, gaat uw aanvraag niet door naar Stap 2; in plaats daarvan krijgt u een technische afwijzing, die weinig kans maakt om met succes in beroep te gaan.
Stap 2: Ernstige invaliditeit. De vraag bij Stap 2 is eenvoudig: “Zijn uw omstandigheden ernstig?” Om deze vraag te beantwoorden, wordt al het medische bewijs verzameld. Als u een advocaat of niet-advocaat hebt, moet hij of zij nauw bij dit proces worden betrokken. De arbiter kan u ook vragen om vragenlijsten over dagelijkse activiteiten en beroepsactiviteiten in te vullen, die u de gelegenheid bieden om aan te geven hoe uw symptomen uw vermogen om normaal te functioneren hebben beïnvloed. De beoordelaar kan ook een consultatief onderzoek (Consultative Examination (CE)) plannen met een arts die door DDS is gecontracteerd om namens hem medische evaluaties uit te voeren. Zodra al het bewijsmateriaal verzameld is, bekijkt de adjudicator de informatie en beslist of je symptomen al dan niet ernstig zijn. Om als ernstig beschouwd te worden, moeten de symptomen uw vermogen beperken om elementaire werk-achtige activiteiten uit te voeren. Ernst kan vele vormen aannemen, waaronder fysieke beperkingen, zoals beperkt vermogen om te lopen, staan, tillen, duwen, dingen dragen, enz. Ernst kan ook inhouden dat u niet kunt spreken, horen, zien, concentreren, basisinstructies opvolgen, met collega’s overweg kunt, enz. Als wordt vastgesteld dat uw symptomen niet ernstig zijn, zal uw claim bij stap 3 worden afgewezen en heeft u de mogelijkheid om tegen deze afwijzing in beroep te gaan. Als echter wordt vastgesteld dat de aandoeningen ernstig zijn, gaat uw claim door naar Stap 3 voor verdere analyse.
Stap 3: Medische Lijst. Bij Stap 3 gaat het om de vraag of uw artrose voldoet aan of gelijk is aan een medische “Listing”. De Sociale Zekerheid heeft het menselijk lichaam en geest onderverdeeld in 14 verschillende categorieën van beperkingen, de zogenaamde “Listing of Impairments”. Osteoartritis claims worden geëvalueerd onder Listing 1.03 Major Dysfunction of a Joint, welke een subset is van Listing 1.00 Musculoskeletal System impairments. Invaliditeit volgens lijst 1.03 vereist minstens één van deze aandoeningen: een ontwrichting, verkorting van een spier of gewricht, verstijving of onbeweeglijkheid van een gewricht, instabiliteit, chronische gewrichtspijn en -stijfheid met bewegingsbeperking, andere abnormale beweging van het (de) aangetaste gewricht(en), vernauwing van de gewrichtsruimte of vernietiging van het bot. Bij elk van deze aandoeningen moet er ook sprake zijn van een probleem met een heup, knie of enkel waardoor u niet normaal kunt lopen, of een schouder, elleboog, pols of hand waardoor u uw arm of hand niet kunt bewegen, of een voorwerp niet kunt oppakken of vasthouden.
Als uw artrose voornamelijk in uw ruggengraat zit, zal uw claim worden beoordeeld onder Lijst 1.04 Aandoeningen van de wervelkolom. Invaliditeit onder deze lijst vereist ten minste een van de volgende: een hernia, pijn in de wervelkolom die uitstraalt over het hele lichaam, zenuwcompressie, artrose, degeneratieve discusziekte, artritis in de spinale gewrichten of een gebroken wervel, resulterend in compressie van ofwel een zenuwwortel ofwel het ruggenmerg. Elk van deze aandoeningen moet ook compressie van de zenuwwortel en pijn, bewegingsbeperking van de wervelkolom, motorisch verlies in verband met spierzwakte, sensorisch of reflexverlies, en een positieve test van het optrekken van het rechte been veroorzaken; of lumbale spinale stenose, pijn in de wervelkolom die meer dan eens per twee uur een verandering van houding of positie veroorzaakt, of compressie van de lagere (lumbale) wervelkolom die chronische pijn veroorzaakt en effectief lopen verhindert.
Ten slotte kan artrose worden geëvalueerd onder Lijst 14.09 Inflammatoire artritis, een van de meest complexe lijsten voor de Sociale Zekerheid om te evalueren.
De diagnose en evaluatie van deze beperkingen moet worden ondersteund door medische dossiers van een behandelend arts, waaronder röntgenfoto’s, CT-scans, MRI’s, myelogrammen en botscans. Als de arbiter uw medische dossiers beoordeelt en vaststelt dat u voldoet aan een medische lijst, wordt u in stap 3 arbeidsongeschikt bevonden en komt u in aanmerking voor arbeidsongeschiktheidsuitkeringen. Als u echter niet voldoet aan een medische lijst, gaat de claim door naar Stap 4 voor verdere analyse.
Stap 4: Werk in het verleden. Het doel van Stap 4 is te bepalen of u in staat bent om werk te doen dat u eerder hebt gedaan. Om te bepalen waartoe u in staat bent, ontwikkelt de arbiter uw Restfunctionele Capaciteit (RFC). Uw RFC identificeert wat uw lichaam en geest nog kunnen doen na overweging van al uw medische symptomen, inclusief mentale en fysieke. De beoordelaar zal een schatting maken van uw vermogen om functies uit te voeren als zitten, staan, lopen, tillen, dragen, duwen, trekken, reiken, hanteren, bukken, hurken, onthouden, begrijpen, enz. Je RFC kan enkele van de volgende beperkingen bevatten: niet in staat om langer dan 4 uur van een 8-urige werkdag te staan en te lopen, niet in staat om langer dan 2 uur te zitten, niet in staat om meer dan 10 pond te tillen en te dragen, niet in staat om touwen of ladders te beklimmen, etc.
Als de arbiter je RFC heeft ontwikkeld, zal hij/zij een lijst maken van je Past Relevant Work (PRW), dat is elke baan die je hebt gehad gedurende de 15 jaar direct voorafgaand aan de Alleged Begin Date (AOD) van je handicap. In het algemeen, als er een baan is die je hebt gehad binnen 15 jaar na je AOD waarin je bijna full-time hebt gewerkt voor een periode van tenminste een paar maanden, zal die baan waarschijnlijk worden beschouwd als Past Relevant Work – en je medische dossier zal moeten aantonen dat je deze baan niet meer kunt uitoefenen.
Na het afronden van je lijst van Past Relevant Work, moet de arbiter het nu classificeren. Het soort werk dat u in het verleden hebt gedaan, zal worden ingedeeld op inspanningsniveau en vaardigheidsniveau. Bijvoorbeeld, een verpleegster werkt op middelmatig inspanningsniveau en de positie wordt als geschoold beschouwd, terwijl een bewaker werkt op licht inspanningsniveau en de positie als halfgeschoold wordt beschouwd. Zodra al uw PRW is geclassificeerd, moet de arbiter vervolgens bepalen of u functioneel in staat bent om al uw vroegere werk te doen. Als de beoordelaar vaststelt dat u nog steeds de functies kunt uitvoeren die u in uw vroegere werk nodig had, wordt u niet arbeidsongeschikt bevonden en afgewezen. U hebt dan de mogelijkheid om tegen deze afwijzing in beroep te gaan. Als u echter uw vroegere werk niet kunt uitvoeren, gaat de analyse verder met stap 5. Bijvoorbeeld, als de aandoening van de ruggengraat van een bewaker hem of haar verhindert te staan en te lopen zoals vereist is voor banen op het lichte inspanningsniveau, dan zou hij of zij niet in staat zijn om bewakingswerk te verrichten als gevolg van de beperkingen die in de RFC zijn gevonden en zou de claim doorgaan naar Stap 5.
Stap 5: Ander werk. Bij stap 5 wordt nagegaan of u ander werk kunt verrichten, zelfs als u dat in het verleden niet hebt gedaan. De beoordelaar gebruikt dezelfde Resterende Functionele Capaciteit (RFC) als ontwikkeld in stap 4, en kijkt ook naar uw leeftijd, opleiding en werkervaring.
Om te beginnen classificeert de Sociale Zekerheid uw opleidingsniveau als volgt:
-Iliteraat (of niet in staat om in het Engels te communiceren)
-Marginaal (over het algemeen 6e klas of minder)
-Limitatief (over het algemeen 7e tot en met 11e klas)
-Hogeschool (en hoger)
Het opleidingsniveau is belangrijk omdat het van invloed is op het vaardigheidsniveau van verschillende banen die u mogelijk zou kunnen uitvoeren. Bijvoorbeeld, als je een Marginale opleiding hebt, dan ben je beperkt tot het uitvoeren van Ongeschoold werk, maar als je een middelbare schoolopleiding hebt, dan wordt van je verwacht dat je zowel Halfgeschoold als Geschoold werk kunt uitvoeren.
De beoordelaar zal vervolgens je werkervaring in ogenschouw nemen, in het bijzonder de vaardigheden en bekwaamheden die je hebt verworven door je vroegere werk. Het feit dat u nu bij stap 5 bent, betekent dat de arbiter bij stap 4 heeft vastgesteld dat u uw vroegere werk niet langer kunt uitvoeren. De arbiter zal echter in overweging nemen of de vaardigheden en bekwaamheden die je bij je vroegere werk hebt verworven, naar een andere baan kunnen worden overgebracht. Bijvoorbeeld, een verpleegster die haar werk deed op het gemiddelde inspanningsniveau en die haar vroegere werk niet meer kan doen als gevolg van artrose, kan vaardigheden hebben verworven die kunnen worden overgebracht naar een functie als medisch assistent, die zij zou kunnen uitoefenen op het lichte inspanningsniveau.
Ten slotte zal de beoordelaar de laatste factor, leeftijd, in overweging nemen. De Sociale Zekerheid beoordeelt volwassenen in verschillende leeftijdscategorieën:
Jongere (leeftijden 18-49)
Nauwelijks gevorderde leeftijd (leeftijden 50-54)
Vergevorderde leeftijd (leeftijden 55-59)
Nauwelijks pensioengerechtigde leeftijd (leeftijden 60+)
Terwijl jongere individuen de last hebben om te bewijzen dat zij niet in staat zijn om welk werk dan ook te verrichten, is de last minder zwaar in de meer gevorderde leeftijdscategorieën. De Sociale Zekerheid noemt dit de Medisch Beroepsmatige Richtlijnen, of de “Grid Rules”, omdat de belangrijkste factoren in een rooster staan met als laatste kolom de vaststelling of men invalide of niet invalide is. Het komt erop neer dat hoe ouder, lager opgeleid en hoe minder overdraagbare vaardigheden je in je vroegere werk hebt verworven, hoe groter de kans is dat je arbeidsongeschikt wordt bevonden. Het is moeilijk om claims goedgekeurd te krijgen voor wervelkolomaandoeningen als je een jonger individu bent, omdat de beoordelaar vaak zal concluderen dat je in staat bent om zittend of zittend werk te doen, zoals telemarketing of montagewerk.
Als de beoordelaar bepaalt dat je ander soort werk kunt doen, gebaseerd op je leeftijd, opleiding en eerdere werkervaring, word je niet arbeidsongeschikt bevonden en afgewezen. U hebt de mogelijkheid om tegen deze afwijzing in beroep te gaan. Als de beoordelaar echter bepaalt dat u geen ander werk kunt doen, wordt u arbeidsongeschikt bevonden en goedgekeurd voor arbeidsongeschiktheidsuitkeringen in stap 5.