Wat is een Levenstestament?
Een levenstestament – ook wel bekend als advance directive – is een juridisch document waarin staat welke medische zorg iemand wel of niet wil als hij of zij niet in staat is zijn of haar wensen kenbaar te maken.
In het geval van een bewusteloze persoon die lijdt aan een terminale ziekte of een levensbedreigende verwonding, raadplegen artsen en ziekenhuizen het levenstestament om te bepalen of de patiënt wel of geen levensondersteunende behandeling wil, zoals beademing of sondevoeding. Bij ontstentenis van een levenstestament worden beslissingen over medische zorg de verantwoordelijkheid van de echtgenoot, familieleden of andere derden. Het kan zijn dat deze personen niet op de hoogte zijn van de wensen van de patiënt, of dat zij de ongeschreven, mondelinge richtlijnen van de patiënt niet willen volgen.
Begrip van een levenstestament
Living wills en advance directives komen alleen in beeld als iemand wordt geconfronteerd met een levensbedreigende aandoening en niet in staat is om zijn wensen voor behandeling kenbaar te maken. Artsen raadplegen de wilsverklaringen niet voor standaard medische zorg waarbij geen sprake is van levensbedreigende situaties. Elke staat voorziet in het opstellen van een levenstestament, hoewel sommige staten het document een medische richtlijn of een volmacht voor gezondheidszorg noemen. In sommige staten kunt u een gedetailleerd, op maat gemaakt levenstestament opstellen, terwijl u in andere staten een gestandaardiseerd formulier moet invullen.
Wat staat er in een levenstestament?
Een levenstestament behandelt veel van de medische procedures die in levensbedreigende situaties gebruikelijk zijn, zoals reanimatie door middel van elektrische schokken, beademing en dialyse. Men kan kiezen om sommige van deze procedures toe te staan of geen van hen. Men kan ook aangeven of men na de dood organen en weefsels wil doneren. Zelfs als de patiënt levensondersteunende zorg weigert, kan hij of zij de wens uitspreken om pijnmedicatie te ontvangen gedurende de laatste uren.
In de meeste staten kan men de wilsverklaring uitbreiden tot situaties waarin er geen hersenactiviteit is of waarin artsen verwachten dat de patiënt voor de rest van zijn of haar leven bewusteloos zal blijven, zelfs als er geen sprake is van een terminale ziekte of levensbedreigend letsel. Omdat deze situaties zich bij iedereen op elke leeftijd kunnen voordoen, is het een goed idee voor alle volwassenen om een levenstestament te hebben.
Wat is het verschil tussen een zorgmachtiging en een levenstestament?
Naast het levenstestament kan iemand een zorgmachtigde aanwijzen die beslissingen mag nemen als hij of zij zelf niet in staat is om die keuzes te maken. In sommige staten wordt deze persoon een volmacht voor gezondheidszorg genoemd. Levende testamenten hebben betrekking op veel medische beslissingen, maar een volmacht voor gezondheidszorg kan met de arts overleggen over andere kwesties die zich kunnen voordoen. Bij het verlies van een dierbare zijn families het vaak niet eens over de behandeling, dus het hebben van een volmacht voor gezondheidszorg vermindert de verwarring over iemands laatste wensen. Men moet de wensen met de gevolmachtigde bespreken voordat men deze persoon benoemt en men moet er zeker van zijn dat de gevolmachtigde bereid is zijn wensen uit te voeren.