Editor’s Note: “How to Build a Life” is een tweewekelijkse column van Arthur Brooks, waarin hij vragen over zingeving en geluk behandelt.
Ik was vijf jaar oud toen Woodstock plaatsvond. Het enige wat ik me ervan herinner was een hippie op de televisie die zei: “Als het goed voelt, doe het dan.” Gezien de beperkingen van mijn feel-good-ervaringen in die tijd, stelde ik me niet de seksuele revolutie en de drugscultuur voor, maar hippies die veel snoep aten en tot na hun bedtijd opbleven om televisie te kijken.
Ik denk dat er een soortgelijke radicale levensfilosofie in onze cultuur aan het broeien is, en dat die al begon lang voordat de COVID-19-pandemie de wereld binnenstebuiten keerde door angst voor ziekte en economische pijn. Het zou kunnen worden samengevat als “Als het slecht voelt, laat het ophouden.” Van school tot werkplek wordt ons verteld dat gewone negatieve emoties en ervaringen – angst om te falen, of verdriet over een relatiebreuk – moeten worden behandeld of geëlimineerd. Je slecht voelen is slecht.
Lees: A rational case for following your emotions
Dit is een vergissing, net als het motto van Woodstock. Ik geloof niet dat radicaal hedonisme of het uitroeien van slechte gevoelens de weg is naar een goed leven, of, wat dat betreft, erg verstandig is. Voor alle duidelijkheid, ik heb het niet over medische problemen zoals klinische depressie, angst of trauma. Ik heb het over het verdriet en de tegenslagen die inherent zijn aan een normaal leven, en zelfs het “negatieve affect” dat sommige mensen in relatieve overvloed hebben. (Waaronder ik, tussen haakjes: Niemand bestudeert geluk, tenzij ze het ongrijpbaar vinden.)
Mensen hebben op dit moment met meer dan alleen alledaagse slechte gevoelens te maken. Velen hebben banen en geliefden verloren en voelen de verwoesting van deze tragedie die zich maar één keer in hun leven voltrekt. Maar zelfs voor degenen onder ons die dat niet hebben, is de pandemie een bijzonder moeilijke periode in ons leven. Maar we hebben hier een kans om de voordelen van negatieve emoties en ervaringen te beoordelen – en hoe we ze kunnen gebruiken voor persoonlijke verbetering in plaats van te proberen ze weg te duwen.
Meer in deze serie
Laten we beginnen met een vrij voor de hand liggend punt: Negatieve emoties zijn er om ons veilig te houden. De belangrijkste negatieve emoties zijn verdriet, woede, angst en afkeer. We ervaren ze op een onwillekeurige manier als reactie op stimuli uit de omgeving. Je zegt nooit tegen jezelf: Hé, ik denk dat ik nu bang word – je voelt het gewoon en reageert met vechten of vluchten, wat je leven kan redden. Walging waarschuwt ons onwillekeurig voor mogelijke ziekteverwekkers. Natuurlijk kan je systeem hyperactief zijn – je kunt een woedebeheersingsprobleem hebben of overmatig angstig zijn – maar het punt is:
Lees: De strijd van de wetenschap om emoties te definiëren
Negatieve emoties kunnen ons ook effectiever maken in onze dagelijkse activiteiten. In een invloedrijk artikel uit 2009 in het tijdschrift Psychological Review stellen de evolutionaire psychologen Paul W. Andrews en J. Anderson Thomson dat verdriet – en zelfs depressie – in de loop van de evolutie zijn blijven bestaan omdat ze cognitieve voordelen met zich meebrengen. Er zijn aanwijzingen dat droefheid ons beter in staat stelt de realiteit in sociale situaties te beoordelen, omdat we minder geneigd zijn onszelf te vleien of negatieve waarheden te verdoezelen. Droefheid kan ons zelfs productiever maken op het werk door ons beter te concentreren en ons te helpen van fouten te leren. Dit is hoe mislukking, via de resulterende negatieve emoties, kan helpen leiden tot later succes.
Psychologen hebben ontdekt dat veel van de meest betekenisvolle ervaringen in het leven behoorlijk pijnlijk zijn. In een onderzoek uit 2018 vroegen twee psychologen aan de Western Illinois University bijvoorbeeld een grote groep studenten om de positieve en negatieve emoties te rapporteren, evenals de zinvolheid, die ze associeerden met hun opleiding en met hun relaties. De studenten meldden dat deze dingen hen een enorme betekenis gaven, maar dat de kosten hoog waren. Zoals de onderzoekers hun bevindingen samenvatten: “Zingeving gaat gepaard met negatief affect en zorgen over verlies.”
Ten slotte maakt blootstelling aan negatieve emoties ons sterker voor als er een echte crisis is. Uit onderzoek blijkt dat “stress-inentingstraining” – waarbij mensen leren omgaan met woede, angst en bezorgdheid door te worden blootgesteld aan stimuli die deze gevoelens opwekken – effectief is bij het creëren van emotionele veerkracht. Het is gemakkelijk voor te stellen dat pogingen om slechte gevoelens uit het dagelijks leven te elimineren, kunnen leiden tot een soort “emotionele allergie” – dat wanneer moeilijke tijden aanbreken en iemand verdriet of angst voelt die onmogelijk te negeren is, die persoon niet de middelen zal hebben om deze gevoelens onder ogen te zien.
In het kort, als we een leven willen vol diepe betekenis, ware liefde en emotionele kracht, dan zal dat het risico (en vaak de realiteit) van ongemak, conflicten en verlies met zich meebrengen. Dit betekent dat er verdriet, angst, woede en afkeer zal zijn. Als we negatieve emoties en ervaringen uit ons leven bannen, zullen we armer en zwakker zijn omdat we dat hebben gedaan.
Zelfs als we het geluk hebben catastrofale verliezen te vermijden, is de huidige pandemie voor de meesten van ons een psychologische stresstest. Veel mensen die dit lezen, maken zich zorgen over de toekomst, zijn teleurgesteld over gemiste kansen en hebben andere negatieve gevoelens. En er is minder afleiding van deze gevoelens, wat betekent dat sommigen met negatieve emoties zitten op een manier waaraan ze niet gewend zijn. Om ons te helpen deze momenten om te zetten in een kans voor groei, kunnen we leren van en ons spiegelen aan degenen die ervaren zijn in het omgaan met ongemak: atleten, monniken en ouderen.
1.
Sommige lezers zullen zich fitnesslegende Jack LaLanne herinneren, die 96 jaar oud is geworden en tot het laatst toe actief en gespierd is gebleven. Hij moet van trainen hebben gehouden, toch? Niet dus. In zijn onsterfelijke woorden: “Ik haat lichaamsbeweging.” Dit is misschien een beetje extreem, maar het verraadt een waarheid over fitness die zo fundamenteel is dat het een cliché is geworden: No pain, no gain. En zo kan het ook zijn met angst en teleurstelling. We kunnen accepteren dat het vermijden ervan de snelle weg naar een slechte gezondheid is, en dat het doorworstelen ervan tot vooruitgang kan leiden. In het begin is het pijnlijk. Beetje bij beetje beginnen we deze negatieve gevoelens echter te associëren met de emotionele kracht die ze kunnen brengen.
2. Wees een monnik.
In de oude boeddhistische tekst De Dhammapada wordt de Heer Boeddha geciteerd als zeggend: “Hij die geen enkele gehechtheid heeft voor geest en lichaam, die niet treurt om wat hij niet heeft – hij wordt waarlijk een monnik genoemd.” We kunnen hier allemaal inzicht uit putten. Op dit moment zijn we bijna allemaal gescheiden van mensen, ervaringen en dingen waar we normaal gesproken van genieten. Sommige van deze verliezen – van levens en bestaansmiddelen – moeten we betreuren. Maar door bewuste onthechting kunnen we ons lijden verlichten om het verlies van wereldse dingen die we misschien niet echt nodig hebben. Of het nu gaat om uit eten gaan, reizen of naar de sportschool gaan, dit is een gelegenheid om elk van onze vroegere verplichtingen te onderzoeken. Hoeveel van onze tijd en energie namen ze in beslag? Wat leert deze scheiding ons over onze prioriteiten? Door met deze ongemakkelijke gevoelens te leren leven, kunnen we misschien ons verdriet over onze oude manier van leven loslaten en de quarantaine wat monnikachtiger benaderen.
3. Wees een wijze.
De uitdagingen waar we in deze periode voor staan, kunnen ons een voorsprong geven op een belangrijk element van wijsheid, dat gewoonlijk pas na vele jaren tot ontwikkeling komt. Psychologen hebben aangetoond dat een van de grootste troostpunten van de ouderdom is dat oudere mensen weliswaar net als de rest van ons negatieve emoties hebben, maar daar minder onder lijden. Een van de redenen hiervoor is dat zij hebben geleerd dat negatieve gebeurtenissen weliswaar onvermijdelijk zijn, maar dat negatieve gevoelens vluchtig zijn, tenzij wij ervoor kiezen ons eraan vast te klampen. Zij komen erachter dat zij een voorsprong krijgen op het zich goed voelen, niet door slechte gevoelens te vermijden, maar door er eenvoudigweg voor te kiezen deze slechte gevoelens aan zich voorbij te laten gaan. Dus om een voorsprong op deze voorsprong te krijgen, stel je jezelf voor dat je je over een paar maanden niet slecht voelt over dit moment. Je zult versteld staan hoe goed dit werkt om je perspectief en opluchting te geven in het heden.
Een laatste gedachte: In 2019 werd de komiek Stephen Colbert in een interview door CNN’s Anderson Cooper gevraagd naar een vliegtuigongeluk waarbij Colbert’s vader en twee van zijn broers omkwamen toen hij 10 jaar oud was. Cooper citeerde een eerdere uitspraak van Colbert dat hij had geleerd om “te houden van het ding waarvan ik het meest wenste dat het niet was gebeurd.” Hij vroeg Colbert om deze bijzondere opmerking te verduidelijken. “Het is een geschenk om te bestaan, en met het bestaan komt lijden,” antwoordde Colbert. “Ik zou niet willen dat het gebeurd was … maar als je dankbaar bent voor je leven … dan moet je dankbaar zijn voor alles wat er is. Je kunt niet kiezen waar je dankbaar voor bent.”
Colberts woorden weerklonken diep bij mij, en misschien bij jou ook. Geen normaal mens stapt vrolijk een tragisch verlies tegemoet, noch zoekt hij gewoonlijk zelfs het kleine ongemak op. Maar die dingen vinden ons, steeds weer opnieuw in het leven. Dit is vooral waar vandaag, in het tijdperk van COVID-19. De betekenis van deze pijn, en de voordelen die zij voor ons leven en de samenleving kan brengen, komt van de manier waarop wij verkiezen ermee om te gaan.