Heading

Eerst, wat triest nieuws. Dinsdag was er een grote aardbeving in Cebu.

De kinderen en medewerkers van CSC zijn veilig, maar er zijn zoveel mensen in dit voor mij bekende deel van de Filippijnen die hulp nodig hebben bij het herstel en de wederopbouw. Ik stel het zeer op prijs dat u bereid bent om het Children’s Shelter of Cebu te helpen bij de rampenbestrijding.

De foto hierboven is er een die een vriendin van mij gisteren heeft genomen voor het ziekenhuis waar zij arts is in Cebu. Deze mensen hebben medische zorg nodig en weten niet zeker of hun ziekenhuizen hen veilig kunnen opvangen, dus zijn ze verplaatst naar het omliggende gebied BUITEN het ziekenhuis. Dit is slechts één voorbeeld van de chaos in Cebu op dit moment. Het is rauw en het is echt.

DANK U voor uw gedachten, gebeden, en algemene zorg voor dit deel van de wereld en deze kostbare kinderen. Ik heb de afgelopen dagen veel lieve mailtjes gekregen met vragen over de veiligheid van de kinderen, wat me het gevoel geeft dat we elkaar allemaal echt kennen en om dezelfde dingen geven. ♥ Jullie zijn allemaal geweldig. Ik laat mijn gewone receptenpost vandaag staan, wat een beetje raar voelt, maar het is met de hoop dat ik wat licht en vreugde kan schijnen op nog een stukje van dit land, zelfs in het midden van de onrust.

MA-HA. Dat is hoe je de naam uitspreekt van dit zoete Maja lekkere toetje dat het betere neefje is van Jell-O.

Het is eigenlijk helemaal geen Jell-O. Als je een kokospalm buiten hebt staan, dan is maja een vers, romig kokospatroon met kleine vierkantjes bezaaid met zoete maïskorrels, een van de gewassen waar het eiland Cebu bekend om staat.

Zoals veel van de Filippijnse recepten uit het kindertehuis van Cebu die ik hier deel, was dit een van de populairdere menu-items op de verjaardagsfeestjes van de kinderen in het weeshuis het hele jaar door. De tantes moeten echt van die kinderen houden, want ze stonden boven een pot kokosmelk te pruttelen in de heetste keuken van de wereld, terwijl het dikker werd, en dikker, en dikker. En verdikte. Als ik toekeek hoe ze dit maakten, tilde tante E steeds de lepel uit de pot en sloeg hem weer naar beneden om de consistentie van de maja te testen terwijl het van de lepel droop. Het was het soort beweging dat je in trance kon brengen: roeren, schudden. roeren, schudden. roeren, schudden.

Ik heb dit deze zomer in de blokhut met mijn familie gemaakt voor onze Filippijnse feestavond, die toevallig ook de 25e huwelijksverjaardag van mijn ouders was. Mijn broers en zus zijn opgegroeid op de Filippijnen en hebben een paar jaar op CSC gewoond voordat ze zich bij ons gezin voegden. De eerste woorden die mijn broer zei toen hij in de maja beet waren: “Je hebt geen idee hoe lekker dit is als je het vijf jaar niet hebt gehad.”

Op dezelfde lijn van gedachten, kreeg ik gisteren een email van een lezeres dat ze Filipijns eten wilde koken voor haar kinderen die geadopteerd waren uit de Filippijnen, maar haar kinderen zijn te jong om te verwoorden wat voor soort Filipijns eten ze lekker vinden. Ze zei dat deze recepten haar kinderen hielpen om te onthouden en te kunnen beschrijven wat voor soort Filippijns eten ze lekker vinden vanwege alle foto’s, en ik glimlachte als een gek voor de rest van de dag.

Deze recepten zijn altijd bedoeld geweest om bruggen te slaan en deuren te openen, en dat te zien gebeuren, zelfs in mijn eigen familie, is gewoon het allerbeste.

Afdrukken

Receptenkaart powered by