Heading

Wróć do Listy Pomników

Zobacz wszystkie pomniki w Parkach NYC, jak również tymczasowe instalacje sztuki publicznej na naszej Mapie Sztuki Publicznej NYC i Przewodniku.

Historia

Jarzący się brąz tego posągu na wychodni skalnej w pobliżu East Drive przy 67th Street odzwierciedla kochające poklepywanie niezliczonych dzieci i dorosłych, którzy przypominają sobie historię bohaterskiego psa. W styczniu 1925 roku w mieście Nome na Alasce wybuchła epidemia błonicy. W tym czasie Nome liczyło 1429 mieszkańców, a w odległym Anchorage było wystarczająco dużo surowicy antytoksycznej, aby wyleczyć około 300 osób narażonych na tę chorobę. Z Anchorage do Nenany, stacji położonej najbliżej Nome, kursowała linia kolejowa o długości 325 mil, ale przez siedem miesięcy w roku Nome było skute lodem. Dwa samoloty z otwartą kabiną na Alasce nie były bezpieczne przy mroźnej i wietrznej pogodzie.

Sztafeta maszerów i ich psich zaprzęgów była jedynym sposobem na dostarczenie owiniętej w futro dwudziestokilogramowej paczki z surowicą do chorej społeczności oddalonej o 674 mile od Nenany. Trasa przebiegała starym szlakiem Iditarod Trail używanym przez kierowców poczty z Anchorage do Nome (obecnie trasa mistrzostw psich zaprzęgów). 20 zespołów składających się z ponad 200 psów pokonywało zamarznięty teren z prędkością około sześciu mil na godzinę, w warunkach zamieci śnieżnej, przy temperaturze 50 stopni poniżej zera. Międzynarodowa publiczność słuchała przez radio i czytała w swoich gazetach o wyścigu do Nome. Ostatni maszer, Gunnar Kasson, i jego zespół prowadzony przez Balto, czarno-białego alaskańskiego malamuta, pokonali zamarzniętą tundrę w zaledwie pięć dni i siedem godzin – był to rekordowy czas na świecie. W ciągu kilku dni po przybyciu serum epidemia, która pochłonęła pięć istnień ludzkich, została zakończona.

Gunnar Kasson opisał później reporterom tę niesamowitą podróż: „Nie mogłem zobaczyć szlaku. Wiele razy nie widziałem nawet moich psów, tak oślepiający był wichura. Dałem Balto, mojemu psu przewodnikowi, głowę i zaufałem mu. Ani razu się nie zawahał. To Balto prowadził. To jego zasługa.” Balto przetrwał podróż i wraz z resztą psiego zespołu odbył tournée po Stanach Zjednoczonych. 17 grudnia 1925 roku, 10 miesięcy po przybyciu do Nome, Balto był obecny podczas odsłonięcia tego pomnika z brązu w Central Parku. Balto zmarł w 1933 roku w Cleveland w stanie Ohio, gdzie jego wypchane ciało jest wystawione w Muzeum Historii Naturalnej w Cleveland.

Prywatne datki zebrane pod auspicjami Miejskiego Towarzystwa Artystycznego pokryły większość kosztów tej rzeźby. Urodzony na Brooklynie rzeźbiarz Frederick George Richard Roth (1872-1944) otrzymał zlecenie na wykonanie posągu, który w 1925 roku otrzymał nagrodę Speyer Prize przyznawaną przez National Academy of Design. Niska płaskorzeźba przedstawia psi zaprzęg walczący z zamiecią i opatrzona jest napisem dedykującym posąg wszystkim psom zaprzęgowym, które pomogły uratować życie tak wielu ludziom. Od momentu odsłonięcia rzeźba stała się ulubieńcem młodych gości parku, z których wielu przyjeżdża z daleka i z daleka, aby usiąść na psim bohaterze sławionym w kilku książkach, a także w filmie animowanym Stevena Spielberga, Balto (1995).

Szczegóły baletu

Proszę zauważyć, że pole NAZWA zawiera podstawowe oznaczenie, jak również alternatywne nazwysoften w powszechnym lub popularnym użyciu. Pole DEDICATED odnosi się do najnowszej dedykacji, najczęściej, ale niekoniecznie do pierwotnej daty dedykacji. Jeśli pomnik nie miał formalnej dedykacji, rok na liście odzwierciedla datę instalacji.

W celu uzyskania dalszych informacji, prosimy o kontakt z Art & Antiquities pod numerem (212) 360-8163