Ujścia rzek z klinem solnym
Ujście rzek z klinem solnym charakteryzuje się minimalnym mieszaniem, a słona woda tworzy klin, najgrubszy na krańcu od strony morza, zwężający się do bardzo cienkiej warstwy na krańcu od strony lądu. Penetracja tego klina zmienia się w zależności od przepływu rzeki. Podczas powodzi klin będzie się cofał, a podczas niskich przepływów będzie się rozszerzał dalej w górę rzeki. Klasycznym przykładem jest ujście rzeki Missisipi w Stanach Zjednoczonych. Mieszanie na granicy między wodą słodką i słoną powoduje, że warstwa powierzchniowa porywa słoną wodę i staje się bardziej zasolona w miarę przemieszczania się w kierunku morza. Aby skompensować porywaną słoną wodę, następuje powolny ruch słonej wody w górę estuarium na głębokości. Ponieważ wody denne są bogate w składniki odżywcze pochodzące z rozkładających się szczątków roślin i zwierząt, ta cyrkulacja ma wpływ na pompowanie składników odżywczych do estuarium i stymulowanie produkcji biologicznej.
Cząstki organiczne i nieorganiczne niesione przez rzeki mają tendencję do kłaczkowania (łączenia się w masę) i osadzania się, gdy napotykają słoną wodę. Zapadają się z warstwy słodkiej wody do klina solnego i są przenoszone w górę rzeki. Kiedy materia organiczna ulega rozkładowi, dodaje jeszcze więcej składników odżywczych do estuarium. Materia nieorganiczna osadza się na dnie i stanowi wzbogacony osad dla roślin kwitnących przystosowanych do słonej wody. Pomiędzy pływami, w warunkach tropikalnych kwitną lasy namorzynowe, a w warunkach umiarkowanych i subarktycznych tworzą się słone bagna. Poniżej odpływu trawy morskie tworzą gęste łany na mulistym podłożu. W tych częściach estuarium, gdzie ruch wody jest wystarczająco intensywny, aby usunąć osady, pozostawiając kamieniste lub skaliste dno, zakorzenione rośliny są zastępowane przez wodorosty. Posiadają one specjalną strukturę zwaną holdfast, która przytwierdza się do każdej twardej powierzchni. Fitoplankton unoszący się swobodnie w wodzie korzysta z wysokiego poziomu składników odżywczych, zwłaszcza w pobliżu ujścia rzeki, i szybko rośnie, dostarczając pożywienia mikroskopijnym zwierzętom w słupie wody, zooplanktonowi. Ponieważ społeczność ta jest przenoszona w dół rzeki przez wody powierzchniowe, martwe organizmy i odchody zwierząt opadają na dno i dostają się do klina solnego, skąd są przenoszone z powrotem do ujścia rzeki. Rozkładając się, dodają one do wody jeszcze więcej składników odżywczych.