Pełne zrozumienie roli głównej bańki węchowej ssaków w przetwarzaniu sensorycznym pozostało nieuchwytne pomimo wielu szczegółowych badań nad jej anatomią i fizjologią. Kilka najnowszych dowodów, rozpatrywanych w kontekście wcześniejszej wiedzy, dostarczyło nowych spostrzeżeń na temat bulwarowych mechanizmów kodowania węchowego. Komórki wyjściowe bańki węchowej otrzymują zlokalizowane wejście nerwu węchowego i wejście międzyneuronalne poprzez synapsy dendrodendrytyczne na różnych zestawach dendrytów. Przestrzenne rozmieszczenie kontaktów komórek ziarnistych na dendrytach podstawnych komórek wyjściowych sugeruje, że pomiędzy sąsiadującymi komórkami wyjściowymi mogą zachodzić boczne interakcje hamujące. Wej¶cie z aksonów komórek receptorów węchowych do bańki również jest uporz±dkowane przestrzennie, ale nie stanowi dokładnej mapy powierzchni receptorów. Ostatnie badania z użyciem przeciwciał i lektyn sugeruj±, że różne grupy aksonów z podobnych chemicznie komórek receptorowych zbieraj± się w pewnych kłębuszkach, nawet je¶li aksony te pochodz± z komórek, które nie s± przylegaj±ce do siebie w błonie ¶luzowej. Badania elektrofizjologiczne zaczęły badać udział przestrzennie zorganizowanych obwodów w przetwarzaniu węchowym. Na przykład, stopień, w jakim sąsiadujące komórki wyjściowe reagują podobnie na stymulację zapachową, zależy od odległości między nimi, przy czym te bardziej oddalone od siebie wykazują odpowiedzi komplementarne. Ponadto, pojedyncza komórka wyjściowa może wykazywać 2 lub więcej różnych czasowych wzorców odpowiedzi, gdy prezentowane są różne zapachy. Nagrania wewnątrzkomórkowe wskazują, że odpowiedzi te są kształtowane przez IPSPs. Stymulacja elektryczna podczas takich nagrań pokazuje, że niektóre komórki mitralne są pobudzane przez wejścia nerwowe blisko ich kępek kłębuszkowych, podczas gdy są one hamowane przez wejścia nerwowe do innych części cebulki. Wreszcie, zapisy z komórek ziarnistych i peryglomerularnych wskazuj± na ich potencjał w mediowaniu komponentów odpowiedzi zapachowych komórek wyj¶ciowych. Powyższe rozważania sugeruj±, że bańka węchowa dokonuje przestrzennej analizy informacji pochodz±cej z komórek receptorowych. Chociaż przestrzenna organizacja bańki węchowej prawdopodobnie nie jest wiernie reprezentowana w projekcjach do kory węchowej, projekcje do kory węchowej nie są przypadkowe. Fakt, że czynniki przestrzenne istnieją na każdym z tych poziomów systemu węchowego musi być brany pod uwagę przy tworzeniu modeli centralnego przetwarzania węchowego.