Tuh-MAY-toh czy Tuh-MAH-to? Wymowa nie ma znaczenia, jeśli chodzi o ten bajecznie pożywny owoc znany jako warzywo. Trudno uwierzyć, że tak powszechnie stosowane źródło pożywienia było kiedyś uważane za śmiertelnie trujące. Dostępne przez cały rok w postaci świeżej i konserwowanej, nie brakuje zastosowań dla tego wszechstronnego „warzywa”.
Historia pomidora
Francuski botanik Tournefort nadał pomidorowi łacińską nazwę botaniczną Lycopersicon esculentum. Oznacza ona „wilczą brzoskwinię” – brzoskwinię, ponieważ była okrągła i soczysta, a wilczą, ponieważ błędnie uważano ją za trującą. Botanik omyłkowo wziął pomidora za wilczą brzoskwinię, o której wspominał Galen w swoich pismach z III wieku, czyli truciznę w smacznym opakowaniu, która służyła do niszczenia wilków.
Angielskie słowo pomidor pochodzi od hiszpańskiego słowa tomate, pochodnego słowa Nahuatl (język aztecki), tomatl. Po raz pierwszy pojawiło się w druku w 1595 roku. Członek śmiertelnie niebezpiecznej rodziny psiankowatych, pomidory były błędnie uważane za trujące (chociaż liście są trujące) przez Europejczyków, którzy byli podejrzliwi wobec ich jasnych, błyszczących owoców. Rodzime wersje były małe, jak pomidorki cherry, i najprawdopodobniej żółte, a nie czerwone.
Pomidor pochodzi z zachodniej części Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. W 1519 r. Cortez odkrył pomidory rosnące w ogrodach Montezumy i przywiózł ich nasiona do Europy, gdzie sadzono je jako ciekawostki dekoracyjne, ale nie spożywano.
Prawdopodobnie pierwsza odmiana, która dotarła do Europy, miała żółty kolor, ponieważ w Hiszpanii i we Włoszech znane były jako pomi d’oro, czyli żółte jabłka. Włochy jako pierwsze przyjęły i uprawiały pomidory poza Ameryką Południową.
Francuzi nazywali pomidory pommes d’amour, czyli jabłkami miłości, ponieważ uważali, że mają one stymulujące właściwości afrodyzjakalne.
Powstanie skondensowanej zupy pomidorowej
W 1897 roku, potentat zupy Joseph Campbell wyszedł ze skondensowaną zupą pomidorową, posunięciem, które ustawiło firmę na drodze do bogactwa, jak również dalej przyciągnęło pomidora do ogółu społeczeństwa.
Campbell może zrobić pomidorowej zupie popularnej, ale pierwszy przepis przypisuje się Maria Parloa czyj 1872 książka The Appledore Cook Book opisuje jej pomidorowego chowder.
Wysoka zawartość kwasów w pomidorze czyni go doskonałym kandydatem do puszkowania, co jest jednym z głównych powodów, dla których do końca XIX wieku pomidor był puszkowany częściej niż jakikolwiek inny owoc lub warzywo.