Esensja sportu
Konkurencja do ostatniego nurkowania
W przeszłości półtora do dwóch i pół obrotu od startu do wejścia było standardem w zawodach na trzymetrowej trampolinie. Jednak współcześni nurkowie wykorzystują sprężystość trampoliny, aby wyskoczyć jeszcze wyżej w powietrze, co pozwala im wykonać trzy i pół do czterech i pół obrotu, a czasami trzy obroty, zanim znajdą się w wodzie.
Ponieważ nurkowie platformowi nie korzystają z żadnego odbicia od deski ani wysokości od startu, muszą wykonać serię małych, szybkich obrotów, zanim wejdą do wody. W związku z tym najwyżej notowani nurkowie w dyscyplinie platformowej są zazwyczaj niżsi i silniejsi, podczas gdy nurkowie w dyscyplinie springboardowej mogą być wyżsi i szczuplejsi.
W obu zawodach springboardowych i platformowych mężczyźni i kobiety starają się uzyskać najwyższy łączny wynik za odpowiednio sześć i pięć nurkowań. Tablica liderów może zmienić się dramatycznie, ponieważ nurek, który prowadzi aż do ostatniego nurkowania, może zostać zepchnięty z pierwszego miejsca.
Platforma podczas Igrzysk w Pekinie w 2008 roku była przykładem tego rodzaju dramatu, kiedy to australijski nurek Matthew Mitcham zajął pierwsze miejsce dopiero po szóstym i ostatnim nurkowaniu, zdobywając najwyższy pojedynczy wynik w historii olimpiady i wypierając chińskiego rywala, który prowadził przez cały czas, ale skończył z niedoskonałym wejściem. Każde nurkowanie może trwać tylko chwilę, ale zawody są emocjonujące do samego końca.