Coronavirus geeft opnieuw vorm aan de toekomst van college football (yep, we hebben het over herschikking van conferenties)

Covid-19 heeft het voetbalseizoen 2020 doordrenkt met een ongekende chaos, waarbij sommige conferenties worden uitgedaagd, andere worden omgelegd en vertakkingen over het hele spectrum worden ingepakt.

De pandemie zal een ravage aanrichten in de budgetten, de werving beïnvloeden, de NFL Draft-dynamiek veranderen en de FBS-roosters voor de komende jaren beïnvloeden.

Andere implicaties zijn slechts vaag waarneembaar – achtergrondgeluid voor de grootste knal van de sport.

Lange waarnemers, bijvoorbeeld, vragen zich af of de pandemie een nieuwe golf van conferentie herschikking zou kunnen ontketenen.

De timing suggereert zeker die mogelijkheid:

Het ecosysteem van de sport heeft een verstorende gebeurtenis ervaren als de Big Ten, Pac-12, Big 12 en SEC zich voorbereiden op het onderhandelen over nieuwe mediarechten overeenkomsten in de eerste helft van het decennium.

Maar de Hotline gelooft niet dat herschikking op komst is.

We zijn ervan overtuigd dat die al gaande is – alleen niet in de vorm die we gewend zijn te verwachten.

Deze iteratie van herschikking is meer reactief dan pro-actief, meer subtiel dan openlijk.

Het is een tektonische verschuiving die eerder wordt aangedreven door pandemische druk dan door veranderingen in het medialandschap.

En in het hart van de herijking staat natuurlijk de Big 12.

De conferentie die tien jaar geleden wankelde… die werd overvallen (Colorado en Nebraska) en bijna werd weggevaagd… die nog maar tien leden heeft en geen eigen televisienetwerk…

De conferentie die voor altijd onderworpen lijkt aan de economische en egomaniakale grillen van slechts één universiteit.

In de afgelopen zes weken is de Big 12 naar rechts gekanteld – naar het zuidoosten.

De drie nog bestaande machtsconferenties zijn niet “aan elkaar vastgeklonken”, zei Big 12-commissaris Bob Bowlsby onlangs. Maar het is duidelijk dat ze elkaars handen vasthouden, zich ingraven en hun schouders onder de storm zetten.

“Ik denk, de-facto, dat we er samen in zitten,” voegde Bowlsby eraan toe. “We zullen regelmatig met elkaar blijven praten.”

En daarmee verschuift het zwaartepunt van de sport verder naar het oosten en dieper naar het zuiden.

Wat als die saamhorigheid de eerste, subtiele stap is in de volgende ronde van herschikking – de stap die pas achteraf duidelijk wordt?

Voor alle duidelijkheid: we suggereren niet dat er een fysieke fusie van de drie conferenties op komst is of dat het eindspel resulteert in superconferenties met 16 teams.

Deze versie van de herschikking is minder een fysieke herstructurering van de sport en meer een psychologische, prioriteitsgedreven verschuiving.

Het is een gedeelde passie (voor football) die samengaat met vergelijkbare niveaus van risicotolerantie (voor Covid-19), aangevuld met groeiend inter-conference comfort (voor de voorzitters).

Dat is een brouwsel met staying power.

Misschien leidt het ertoe dat de drie conferenties meer op één lijn komen te zitten als het gaat om NCAA-wetgeving.

Misschien leidt het tot een schema-alliantie tussen de drie, waarbij elk team twee of drie wedstrijden per seizoen speelt tegen soortgenoten van de anderen.

Misschien is het zo simpel als een jaarlijkse triple-header begin september die de zuurstofvoorraad van de sport opzuigt tijdens een showcase-weekend.

Of misschien leidt het tot Notre Dame permanent lid van de ACC in het voetbal, het versterken van die competitie, terwijl het ondermijnen van de Big Ten.

Misschien is het een drie-conferentie consortium dat de derde tier, digitale of multimedia rechten van elke school maximaliseert.

Misschien is het een enorme branding-campagne die de deugden van het zuidelijke voetbal aanprijst.

Zeker, dat voelt allemaal als een grote, misschien ongeloofwaardige sprong vanuit de huidige stand van zaken.

Maar combineer de huidige uitdagingen van Covid-19 met de dreigende realiteit van onderhandelingen over mediarechten en de waarschijnlijkheid van College Football Playoff-uitbreiding – combineer het allemaal in deze periode van vijf jaar, en een ingrijpende verandering van een soort lijkt onvermijdelijk.

“Het wordt een wereld waarin iedereen meer waarde wil creëren,” legde een bron uit de sector uit.

Waarom zouden we niet kunnen uitkomen op een vorm van herschikking, met een diepere afstemming tussen de ACC, SEC en Big 12.

De dichtstbevolkte staten in dat enorme stuk land, Texas en Florida, zijn al thuisland voor twee van de drie conferenties.

Wat de uitkomst van deze subtiele zuidelijke coalescence ook is, het is geen goed nieuws voor de Big Ten en nog slechter nieuws voor de Pac-12.

De Big Ten heeft moeite om rekruten van eigen bodem uit het zuiden te houden, en de kans op het vertragen van die stroom lijkt minder waarschijnlijk.

Maar de Big Ten, met zijn bevolkingsaantal en fan-affiniteit, heeft de middelen om stand te houden.

De Pac-12 niet, althans zonder een gedenkwaardige verandering in toekomstige inkomstenstromen.

Afgezien van de uitdagingen op de korte termijn, kijkend naar de toekomst, zou het belangrijkste gevolg van de verstoring van de Covid wel eens een groter isolement kunnen zijn ten opzichte van haar Power Five collega’s.

Al jaren wordt er gespeculeerd over een convergentie van de meest westelijke conferenties in de sport.

Of de moedige Big 12 probeert de kwetsbare Pac-12 te overvallen.

Of de Pac-12 doet nog een aanval op de topprogramma’s van de Big 12.

Of, zoals de Hotline suggereerde, dat de conferences een strategische alliantie zouden vormen om elk tv-venster van 12.00 tot 22.30 uur te vullen.

Die mogelijkheid lijkt veel verder weg dan twee maanden geleden, net als de noodzaak voor de Big 12 om een beroep te doen op de Pac-12 voor welke reden dan ook.

Het heeft alle toekomstige partners op een rijtje – 28 zelfs (en misschien wel 29) – ook al beseffen maar weinigen dat op dit moment en is er nog niemand over begonnen.

Steun de Hotline: Verschillende Hotline artikelen zullen gratis blijven elke maand (net als de nieuwsbrief), maar voor toegang tot alle inhoud, moet u zich abonneren. Ik heb een tarief van $ 1 per week voor een heel jaar of – introductie aanbieding alert! – slechts 99 cent voor de eerste maand, met de mogelijkheid om op elk moment op te zeggen. Klik hier. En bedankt voor uw loyaliteit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *