Heading

Hield ik van The Hobbit? Jazeker. Was de Gollum-sequentie alles waar ik om had kunnen vragen en meer? Dat was het zeker! Hij zong, hij praatte tegen zichzelf, ik was doodsbang en verrukt tegelijk! Maar met een speelduur van 2 uur en 49 minuten (en een geschat totaal van 8 uur voor de trilogie) kun je niet anders dan je ogen laten gaan over de manieren waarop de speelduur ingekort had kunnen worden. En hoewel ik geen filmmaker ben en zeker niet veronderstel meer te weten over welke verhaalelementen moeten worden geschrapt, weet ik wel dat het toevoegen van dingen die niet in het boek staan, je niet zal helpen om onder de drie uur te komen. Ja, soms moet je dingen veranderen van boek naar film. Film is een ander medium, yadda yadda yadda. Maar waar de veranderingen in de originele Lord Of The Rings trilogie te maken hadden met bezuinigingen (geen tijd voor hippies, Tom Bombadil…lo siento Faramir/Eowyn shippers), is Jackson deze keer de andere kant opgegaan. Wat ik wil zeggen is dat hij te gulzig en te diep heeft gegraven. Ik ben geen purist van de Silmarillion, maar hier zijn vijf afwijkingen die me tegen de borst stuitten. Voorzichtig, 75 jaar oude spoilers.

Azog De Verdediger: Hoewel het strikt canon is dat een ork genaamd Azog tegen de dwergen vocht bij Khazad-dûm en dat hij Thorin’s opa doodde, komt deze bleke mother*cker niet voor in The Hobbit. Zelfs niet een klein beetje. Er is geen “grote slechterik” die Bilbo achtervolgt & Co. en als dat wel zo was, had hij er zeker een stuk beter uit kunnen zien.

Een volledig CGI-personage is lastig om voor elkaar te krijgen. Zeker als je niet het voordeel hebt dat Andy Serkis het leven geeft, het gewicht geeft, het echt maakt. Ik wil hem niet beledigen, maar ik weet niet of een hoofdrol in “Spartacus” hem voorbereidde om de juiste mate van dreiging in deze rol te brengen. Denk aan de donderende hoeven van de Ringwraiths. Denk aan de angstaanjagende grom van de Uruk-hai. En denk nu aan deze gewichtloze worm van een schepsel op zijn CGI’d Warg. Teleurstellend. Onnodig.

Veronderstelbaar zullen we zijn bleke, niet-menende gezicht in de tweede of derde film terugzien, als het wat spannender wordt tussen Laketown, dwergen en elfen. Maar gelukkig vermoed ik dat de problemen die ik met Azog heb, niet zullen overslaan naar Smaug. In Cumberbatch vertrouwen we.

Het liefdesverhaal van Galadriel en Gandalf: Wie de wat nu? Ik was net zo blij als iedereen om Cate Blanchett terug te zien. Ze komt niet voor in het boek. Dat is prima. Maar wat was dit? Welk doel diende het? Om Gandalf te vermenselijken? Waar, prima, het kostte niet veel tijd. Maar het schaafde.

Radagast De Bruine: We hebben geen tijd voor Tom Bombadil, maar we maken wel een hele reeks met een of andere verwarde, met guano besmeurde tovenaar op een konijnenslee? Net als Azog, is Radagast canon, maar speelt GEEN rol in “The Hobbit.” Velen zullen zeggen dat de dwaze toon van de Radagast sequentie past bij de kinderlijke aard van “The Hobbit” zelf. Die gedachte hielp me door de snot- en zwervergrappen in de Trollen-sequentie heen, maar deed me hier niets. Sylvester McCoy deed het uitstekend met wat hij kreeg, maar wat hij kreeg was vogelpoep. En die Warg achtervolgingsscène met Radagast, de dwergen, Gandalf en Bilbo was een van de slordigste acties die ik in lange tijd heb gezien. Harrumph.

Het opvoeren van de rol van Legolas’ dwergachtige racistische feestvader, Thranduil: Oké, ten eerste, als je het nog niet wist: die arrogante, truttige, op een hert rijdende elf die de dwergen koelbloedig negeerde toen ze door Smaug werden afgeslacht? Dat is de vader van Legolas (aka Lee Pace). Hij is een feestbeest en een beetje een racist. Hij zal een grotere rol spelen in de volgende film (samen met, neem ik aan, Evangeline Lilly’s verzonnen elven krijgsprinses). Het probleem met het opvoeren van het racisme is dat het zowel Thranduil als Thorin als onredelijke eikels doet overkomen. Thorin’s hysterie (en snelle ommekeer) in Rivendell waren bijzonder afstotend. Het dwergen/elfen racisme tussen Gimli en Legolas in de originele trilogie werd op de lachspieren gespeeld, maar er een serieus onderwerp van maken is een vergissing. Als dit echter één grote truc is om Orlando Bloom terug te halen, dan vind ik het best.

De John McClane-ing van Bilbo Baggins: “De Hobbit is in de kern een heel klein en eenvoudig verhaal. Ondanks alle reuzen en wolven en trollen en kobolden en draken, is dit eigenlijk een verhaal over een knusse kleine Hobbit die eigenlijk geen avontuur wil. Hij wordt door Gandalf de deur uit gejaagd (in de film loopt dit iets anders en is het veel meer Bilbo’s idee) en denkt tijdens zijn reis verlangend terug aan zijn knusse thuis. Martin Freeman was perfect gecast. Gewoon perfect. Maar de moed die Bilbo uiteindelijk toont, komt traag op gang en is moeilijk te winnen. Het heeft veel meer te maken met de ring en helemaal niet met uit een vlammende boom te springen en orks en wolven aan te vallen. Bilbo is geen actieheld. Hij is een sluiper. Een dief. Een slimme, listige kleine hobbit die zijn moed vindt wanneer hij die het meest nodig heeft. Bilbo is een beetje laf, eigenlijk. Die grijze tinten gaan verloren als je hem in een vechter verandert. Hij is Frodo niet, en dat willen we ook niet. Het zijn de rustige momenten die het beste werken in deze film. Bilbo’s bezorgde gesprek met Bofur (de uitstekende James Nesbitt) of de vindingrijke bemoedigende woorden van Gandalf. Meer van dat en minder zwaardgevechten graag.

Dit klinkt misschien allemaal negatief en pietluttig, maar ik wil toch nog even herhalen dat ik van de film heb genoten. Ik denk alleen dat het met een beetje terughoudendheid beter had gekund. Ik denk graag dat Peter Jackson drie films van The Hobbit heeft gemaakt omdat hij van Midden-Aarde houdt en het niet kon verdragen het te verlaten. De cynicus in mij denkt dat het voelt als geld grijpen. Maar aan de andere kant, Jackson heeft ons zoveel gegeven. Spookachtige dwergenzang, een spel van raadsels en een Conchord. Daar zijn we hem dankbaar voor.

←Mindhole Blowers: 20 feiten over ‘Batman and Robin’ die je waarschijnlijk niet weet of die je actief onderdrukt hebt: Wat had kunnen zijn Editie — Vroege Casting Keuzes voor Twintig Films 2012→