Heading

Van Wikipedia, de vrije encyclopedie

Dehydratie

ICD-10

E86

ICD-9

Dehydratie (hypohydratie) is het onttrekken van water (hydor in het Oudgrieks) aan een voorwerp. Medisch gezien is dehydratie een ernstige en mogelijk levensbedreigende aandoening waarbij het lichaam een onvoldoende volume water bevat om normaal te kunnen functioneren.

De term “volumedepletie” is vergelijkbaar met dehydratie, maar verwijst naar het verlies van zouten en water. Zie ook Hypovolemie.

• 1 Medische oorzaken van uitdroging
• 2 Symptomen en prognose
• 3 Behandeling
• 4 Voorkomen van uitdroging
• 5 Ethische bezwaren tegen dood door uitdroging
• 6 Externe links
• 7 Zie ook
• 8 Referenties

Medische oorzaken van uitdroging

Bij mensen, kan uitdroging worden veroorzaakt door een breed scala van ziekten en toestanden die de waterhuishouding in het lichaam aantasten. Deze omvatten:

• Externe of stressgerelateerde oorzaken
  • Lange lichamelijke activiteit zonder voldoende water te drinken, vooral in een warme omgeving
  • Lange blootstelling aan droge lucht, bijvoorbeeld in een hoog vliegend vliegtuig (5-15% omwentelingen per uur)
  • )
  • Overlevingssituaties, vooral woestijnoverlevingsomstandigheden
  • bloedverlies of hypotensie als gevolg van fysiek trauma
  • Diarree
  • Hyperthermie
  • Shock
  • Overgeven

• Infectieziekten
  • Cholera
  • Gastro-enteritis
  • Shigellose
  • Gele koorts

• Ondervoeding
  • Onbalans in elektrolyten
    • Hypernatriëmie (ook veroorzaakt door uitdroging)
    • Hyponatriëmie, vooral door zoutbeperkte diëten

  Overmatig alcoholgebruik

• Vasten
• Weigering van voeding en hydratatie

• Andere oorzaken van obligaat waterverlies
  • Bijzondere hyperglycemie, vooral bij diabetes mellitus
    • glycosurie

Symptomen en prognose

Symptomen kunnen zijn: hoofdpijn vergelijkbaar met wat men ervaart als een kater, een plotselinge episode van visuele sneeuw, verlaagde bloeddruk (hypotensie), en duizeligheid of flauwvallen bij het opstaan als gevolg van orthostatische hypotensie. Onbehandelde uitdroging leidt over het algemeen tot delirium, bewusteloosheid en de dood.

De uitdrogingsverschijnselen worden over het algemeen merkbaar nadat 2% van iemands normale watervolume verloren is gegaan. Aanvankelijk ervaart men dorst en ongemak, mogelijk samen met verlies van eetlust en een droge huid.Sporters kunnen een prestatieverlies tot 50% lijden, en last krijgen van blozen, een laag uithoudingsvermogen, een snelle hartslag, een verhoogde lichaamstemperatuur en een snel begin van vermoeidheid.

De symptomen worden ernstiger naarmate het waterverlies groter is. De hart- en ademhalingsfrequentie zullen toenemen om het verminderde plasmavolume en de bloeddruk te compenseren, terwijl de lichaamstemperatuur kan stijgen door het verminderde zweten. Rond 5% tot 6% vochtverlies kan men suf of slaperig worden, hoofdpijn of misselijkheid ervaren, en tintelingen in de ledematen voelen (paresthesie). Bij 10% tot 15% vochtverlies kunnen de spieren spastisch worden, de huid kan verschrompelen en rimpelen, het gezichtsvermogen kan verminderen, het urineren wordt sterk verminderd en kan pijnlijk worden, en er kan een delirium ontstaan. Verliezen van meer dan 15% zijn meestal fataal.

Behandeling

Het verhelpen van een uitgedroogde toestand wordt bereikt door het aanvullen van het nodige water en elektrolyten (rehydratie). Zelfs in geval van ernstig gebrek aan vers water (b.v. aan zee of in de woestijn), helpt het drinken van zeewater of urine niet, evenmin als de consumptie van alcohol. Vaak wordt gedacht dat de plotselinge toevloed van zout uit zeewater in het lichaam ertoe zal leiden dat de cellen uitdrogen en de nieren overbelast raken en ermee stoppen, maar men heeft berekend dat een gemiddelde volwassene tot 0,2 liter zeewater per dag kan drinken voordat de nieren beginnen te falen.

Bij uitdroging moet onnodig zweten worden vermeden, omdat dit water verspilt. Als er alleen droog voedsel is, is het beter niet te eten, want water is nodig voor de spijsvertering. De beste behandeling voor lichte dehydratatie is de consumptie van een vloeistof met een elektrolytbalans, zoals sportdrank. In ernstige gevallen van uitdroging, waarbij de patiënt flauwvalt, bewusteloos is of een ander ernstig remmend symptoom vertoont (de patiënt is niet in staat om op te staan of helder te denken), is spoedeisende hulp vereist. Er wordt vocht toegediend via een infuus, en binnen een paar uur zal de patiënt weer normaal zijn, tenzij er een complicatie optreedt.

Uitdroging voorkomen

Het lichaam van een mens verliest, gedurende een gemiddelde dag in een gematigd klimaat als het Verenigd Koninkrijk, ongeveer 2,5 liter water. Dit kan via de longen in de vorm van waterdamp, via de huid in de vorm van zweet, of via de nieren in de vorm van urine. Een deel (een minder grote hoeveelheid, bij afwezigheid van diarree) gaat ook verloren via de darmen.

Tijdens zware inspanning of in een warme omgeving kan gemakkelijk een veelvoud van deze hoeveelheid verloren gaan. Zware inspanning bij hoge temperaturen kan leiden tot het verlies van meer dan 2,5 liter vocht per uur, wat de opnamecapaciteit van het lichaam te boven gaat.

Ethische bezwaren tegen de dood door uitdroging

Judge Lynch van het Massachusetts Supreme Judicial Court stelde in zijn oordeel over de zaak Brophy uit 1986 dat de dood door uitdrogingsverschijnselen “wreed en gewelddadig” was:

• De mond zou uitdrogen en aangekoekt of bedekt worden met dik materiaal.
• De lippen worden uitgedroogd en gebarsten.
• De tong zwelt op en kan barsten.
• De ogen vallen terug in hun oogkassen en de wangen worden hol.
• De binnenbekleding van de neus zou kunnen barsten en de neus doen bloeden.
• De huid zou los aan het lichaam hangen en droog en schilferig worden.
• De urine zou sterk geconcentreerd worden, wat zou leiden tot verbranding van de blaas.
• De bekleding van de maag zou uitdrogen en de lijder zou last krijgen van droog braken.
• De lichaamstemperatuur zou zeer hoog worden.
• De hersencellen zouden uitdrogen, wat stuiptrekkingen zou veroorzaken.
• De luchtwegen zouden uitdrogen, en de dikke afscheidingen die zouden ontstaan, zouden de longen kunnen verstoppen en de dood veroorzaken.
• Op een bepaald moment binnen vijf dagen tot drie weken zouden de belangrijkste organen, waaronder de longen, het hart en de hersenen, het begeven en zou de patiënt sterven.

Opgemerkt moet worden dat de dood door uitdroging in 3 dagen kan intreden (of minder bij warm weer) en dat niemand normaal gesproken langer dan ongeveer 5-6 dagen zonder water kan.

• Nationaal Centrum voor Thuisconservering van Voedsel – Food Dehydrators
• Tips uit de SAS Survival Guide van John Wiseman
• Informatie over uitdroging
• Informatie over de Symptomen van Uitdroging
• Verslag van een marineofficier met enkele tips
• Waterbehoefte bij volwassenen
• Definitie van Dehydraton door de US National Institutes of Health

Zie ook

• Atmosferische watergenerator
• Oogst van lucht naar water
• Dehydratie (hypohydratie) vs. hyperhydratie
• Ontzilting
• Diwaterstofmonoxide hoax
• Gedestilleerd water
• Dubbel gedestilleerd water
• Droogte
• Ecohydrologie
• Evapotranspiratie
• Vloed
• Flume
• Fontein
• zoet water
• Zwaar water
• Heilig water
• Hydrografie
• Hydrologie
• Hydrosfeer
• Irrigatie
• Mineraal water
• Oorsprong van water op aarde
• Vijver
• Neerslag (meteorologie)
• Regen
• Kluiswater
• Zeewater
• Bronwater
• Tij
• Transvasie
• Vienna Standard Mean Ocean Water
• Afvalwater
• WaterAid

Apparaten

• Water (gegevenspagina)
• Water (molecuul)
• Waterindustrie
• Watervergiftiging
• Waterionisator
• Watergeheugen
• Waterpark
• Waterzuivering
• Waterkwaliteit
• Waterkwaliteitsmodellering
• Waterbronnen
• Watertank
• Watertherapie
• Watermarteling
• Wereld Oceaan Dag
• Wereld Water Dag