AustraliëEdit
De Australische federale overheid (ATO) eist bronbelasting op inkomen uit arbeid (loonbelasting van het eerste type), onder een systeem dat bekend staat als pay-as-you-go (PAYG).
De afzonderlijke staten heffen loonbelasting van het tweede type.
BermudaEdit
In Bermuda is de loonbelasting goed voor meer dan een derde van de jaarlijkse nationale begroting, waarmee het de belangrijkste bron van overheidsinkomsten is. De belasting wordt door werkgevers betaald op basis van het totale loon (salaris en uitkeringen) dat aan alle werknemers wordt betaald, tegen een standaardtarief van 14% (hoewel dit onder bepaalde omstandigheden tot 4,75% kan oplopen). Werkgevers mogen een klein percentage van het loon van een werknemer inhouden (ongeveer 4%). Een andere belasting, de sociale verzekering, wordt door de werkgever ingehouden.
BraziliëEdit
In Brazilië moeten werkgevers 11% van het loon van de werknemer inhouden voor de sociale zekerheid en een bepaald percentage als inkomstenbelasting (volgens de toepasselijke belastingschijf). De werkgever moet nog eens 20% van de totale loonsom afdragen aan het socialezekerheidsstelsel. Afhankelijk van de hoofdactiviteit van het bedrijf moet de werkgever ook bijdragen aan door de federale overheid gefinancierde verzekerings- en onderwijsprogramma’s.
Er is ook een verplichte storting van 8% van het loon van de werknemer (niet op hem ingehouden) op een bankrekening die alleen kan worden opgenomen wanneer de werknemer wordt ontslagen, of onder bepaalde andere buitengewone omstandigheden, zoals ernstige ziekte (dit wordt een “Zekerheidsfonds voor de duur van de tewerkstelling” genoemd). Al deze bijdragen komen neer op een totale belastingdruk van bijna 40% van de loonlijst voor de werkgever en 15% van het loon van de werknemer.
CanadaEdit
De Northwest Territories in Canada passen een loonbelasting van 2% toe op alle werknemers. Het is een voorbeeld van de tweede soort loonbelasting, maar anders dan in andere jurisdicties wordt deze rechtstreeks door de werknemers betaald in plaats van door de werkgevers. In tegenstelling tot de eerste soort loonbelasting zoals die in Canada wordt toegepast, is er echter geen persoonlijke basisvrijstelling waaronder werknemers de belasting niet hoeven te betalen.
Ontario past een belasting op ziektekostenpremies toe op alle loonlijsten op een glijdende schaal tot $900 per jaar.
ChinaEdit
In China is de loonbelasting een specifieke belasting die door werkgevers, niet door werknemers, aan provincies en territoria wordt betaald. De belasting wordt ingehouden op het loon van de werknemer. De Chinese regering zelf eist dat er slechts één belasting op het loon wordt ingehouden: de PAYG-belasting (pay-as-you-go), waartoe ook ziekenfondsheffingen en verzekeringen behoren.
De belastingberekeningen en -bijdragen verschillen van stad tot stad in China, en de gegevens van elke stad worden jaarlijks bijgewerkt.
Belastbaar Inkomen = Bruto Salaris – Sociale Uitkeringen – ¥ 3.500 IIT = Belastbaar Inkomen x Belastingtarief – Snelle Aftrek Netto Salaris = Bruto Salaris – Sociale Uitkeringen – IIT
KroatiëEdit
In Kroatië bestaat de loonbelasting uit verschillende onderdelen:
- nationale inkomstenbelasting op persoonlijk inkomen (Kroatisch: porez na dohodak), die stapsgewijs wordt toegepast met tarieven van 0% (persoonlijke vrijstelling = 3800 HRK), 24% (3800-30000 HRK) en 36% (30000 HRK – )
- optionele lokale toeslag op persoonlijk inkomen (Kroatisch: prirez), die door sommige steden en gemeenten wordt toegepast op het bedrag van de nationale belasting, momenteel tot 18% (in Zagreb)
- pensioenverzekering (Kroatisch: mirovinsko osiguranje), universeel 20%, voor sommige mensen verdeeld in twee verschillende fondsen, waarvan het ene door de overheid wordt beheerd (15%) en het andere een persoonlijk pensioenfonds is (5%)
- gezondheidsverzekering (Kroatisch: zdravstveno osiguranje), universeel 16.5%
- vrijstelling van ziektekostenverzekering bestaat voor de bevolking onder de 30 jaar als onderdeel van het regeringsbeleid om de werkgelegenheid voor jongeren te stimuleren.
FrankrijkEdit
In Frankrijk omvat de wettelijke loonbelasting alleen de werknemers- en werkgeversbijdragen aan het socialezekerheidsstelsel. Inhoudingen op de loonbelasting zijn vrijwillig en kunnen door de werknemer worden aangevraagd, anders worden werknemers in de loop van het jaar 2 verplichte voorheffingen op de loonbelasting rechtstreeks door de belastingdienst in rekening gebracht (vastgesteld op 1/3 van de definitieve belastingaanslag van het voorgaande jaar). De loonbelasting voor werknemers bestaat uit bestemmingsheffingen voor de drie takken van het socialezekerheidsstelsel en omvat zowel de basisdekking als de aanvullende dekking. Er gelden verschillende percentages, afhankelijk van drempels die veelvouden zijn van het inkomensplafond van de sociale zekerheid (in 2012 = 36.372 euro per jaar).
Bijdragen voor salarissen tussen het minimumloon en 1,6 keer het minimumloon komen in aanmerking voor vrijstelling (bekend als Fillon-aftrek) tot 28 procentpunten van de werkgeversbijdragen, waardoor de indirecte loonkosten voor de werkgever effectief worden gehalveerd.
| Belastingafdracht | werknemer | werkgever | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Totaal sociale premies | |||||||
| Medische, Zwangerschap, Invaliditeit, Overlijden, Solidariteit | Neen | 13% | |||||
| Kinderbijslag | Neen | 5.25% | |||||
| Ouderdomsminimum (tot het plafond) | 6,90% | 8.55% | |||||
| Werkloosheid | 0,95% | 4,05% | |||||
| Insolvabiliteit | 0.30% | ||||||
| Ouderdomsminimum (over alle inkomsten) | 0,40% | 1,90% | |||||
| Aanvullende pensioenpremie (tot plafond) | 3.10% | 4,65% | |||||
| Aanvullende pensioenpremie (deel hoger dan het plafond) | 1,20% | 0.80% | |||||
| arbeidsongeval | geen | variabel | |||||
| 8% | 8% | ||||||
| Huisvestingsbelasting | 0,50% | 0,50% | 0,20% | 0,20% | |||
| 0,20% | |||||||
| 0,30% | |||||||
| Algemene sociale belasting | 9,20% | nihil | |||||
| Sociale zekerheidsbijdrage voor schuldaflossing | 0.50% | none | |||||
| Belasting te betalen over alle inkomsten | |||||||
| Medische, Zwangerschaps, Invaliditeit, Overlijden, Solidariteit | Neen | 13% | |||||
| Kinderbijslag | Neen | 5.25% | |||||
| 0,40% | 1,90% | ||||||
| Algemene sociale belasting | 9,20% | none | |||||
| Sociale-zekerheidsschuldaflossingsheffing | 0.50% | none | |||||
| None | variable | ||||||
| 8% | 8% | ||||||
| Huisvestingssteunheffing | 0,50% | 0,50% | |||||
| Geen | 0,30% | ||||||
| Belasting te betalen over inkomen tot inkomensgrens | |||||||
| Ouderdomsminimum | 6.90% | 8,55% | |||||
| Aanvullende pensioenbijdrage | 3,10% | 4,65% | |||||
| Belasting verschuldigd over bedrag boven plafond | |||||||
| Aanvullende pensioenbijdrage | 1.20% | 0,80%% | |||||
DuitslandEdit
Duitse werkgevers zijn verplicht maandelijks loonbelasting in te houden. De ingehouden loonbelasting wordt aangemerkt als voorheffing op de inkomstenbelasting van de werknemer in het geval de belastingplichtige een jaarlijkse aangifte inkomstenbelasting indient. Het feitelijke belastingtarief is afhankelijk van het persoonlijke inkomen van de werknemer en de belastingklasse die de werknemer (en zijn/haar partner) heeft gekozen.
Naast de ingehouden loonbelasting moeten werknemers en werkgevers in Duitsland premies betalen voor de financiering van socialezekerheidsuitkeringen. Het socialezekerheidsstelsel bestaat uit vier verzekeringen, waarvoor de premie (bijna) gelijkelijk wordt verdeeld tussen werkgever en werknemer (ouderdomsverzekering, werkloosheidsverzekering, ziektekostenverzekering en verpleegkostenverzekering). Bijdragen zijn alleen verschuldigd over lonen tot de sociale zekerheidsdrempel:
| jaarbedragen 2015 | Drempel West-Duitsland | Drempel Oost-Duitsland |
|---|---|---|
| Ziektekosten- en Verpleegzorgingsverzekering | 49,500 Euro | 49,500 Euro |
| Oud Age- and Unemployment insurance | 72,600 euro | 62.400 euro |
Bovendien zijn er enkele verzekeringen die alleen door de werknemer worden gedekt (ongevallenverzekering, insolventieverzekering, bijdrage aan de moederschapsuitkering, bijdrage voor de toekenning van ziekengeld voor kleine bedrijven). De volgende tabel toont de werknemers- en werkgeversbijdragen per categorie voor het jaar 2015.
| categorie | werknemer | werkgever | Noten |
|---|---|---|---|
| ouderdom (pensioen) | 9,35% | 9.35% | |
| Gezondheid | 7,3% | 7,3% | Daarnaast zal de ziektekostenverzekering een toeslag opleggen tot 0.9%, uitsluitend te betalen door de werknemer. |
| Werkloosheid | 1,5% | 1,5% | |
| Verpleegkundige zorg | 1.175% | 1,175% | 1,425% kinderloze werknemers ouder dan 23 jaar
1,675% in Saksen |
| Accident | 1.6% | afhankelijk van gedekt risico | |
| 0,7% | afhankelijk van dekking en ziektekostenverzekering. | ||
| 0,24% | |||
| Insolventie (AOK) | 0,15% | 0,7% | 0,7% |
GriekenlandEdit
Een werkgever is verplicht om belasting in te houden bij de bron van een werknemer en om extra bijdragen te leveren aan de sociale zekerheid, zoals in veel andere EU-lidstaten. De werkgeversbijdrage bedraagt 28,06% van het salaris. De bijdrage van de werknemer bedraagt 16%.
HongkongEdit
In Hongkong is de loonbelasting gemaximeerd op 15%. Afhankelijk van het inkomen vallen werkgevers in verschillende belastingschijven.
ZwedenEdit
In 2018 bedraagt de Zweedse socialezekerheidsbijdrage die door de werkgever wordt betaald 31,42 procent, berekend bovenop het salaris van de werknemer. Het percentage is lager voor oude werknemers. De andere vorm van Zweedse loonbelasting is de ingehouden inkomstenbelasting (PAYE), die bestaat uit gemeentelijke, provinciale en, voor hogere inkomens, staatsbelasting. In de meeste gemeenten bedraagt de inkomstenbelasting ongeveer 32 procent, terwijl de twee hoogste inkomensklassen ook een staatsbelasting van respectievelijk 20 of 25 procent betalen. De combinatie van de twee soorten is een totaal marginaal belastingeffect van 52 tot 60 procent.
Volgens een studie uit 2019 in de American Economic Review leidde een grote verlaging van de loonbelasting voor jonge werknemers niet tot een stijging van de lonen voor jonge werknemers, maar wel tot een toename van de werkgelegenheid, het kapitaal, de omzet en de winst van bedrijven met veel jonge werknemers.
Verenigd KoninkrijkEdit
In het Verenigd Koninkrijk zijn pay as you earn (PAYE) inkomstenbelasting en premies volksverzekeringen voor werknemers voorbeelden van de eerste vorm van loonbelasting, terwijl premies volksverzekeringen voor werkgevers een voorbeeld zijn van de tweede vorm van loonbelasting.
Er zijn momenteel (juli 2011) vier tarieven voor de PAYE-inkomstenbelasting: 23% plus 11% volksverzekeringen op jaarinkomsten tot £35.000, 40% van £35.001 tot £150.000 en 45% op alle inkomsten boven £150.000. Het vierde tarief van 10% wordt alleen betaald over inkomen uit spaargelden tot £ 2.560 per jaar en wordt niet betaald als het niet-spaarinkomen deze grens overschrijdt. Daarnaast betalen werknemers een nationale verzekeringsbijdrage van 12%, terwijl werkgevers 13,8% betalen. De premies worden niet over het totale salaris betaald, maar alleen boven een lagere drempel.
Verenigde StatenEdit
In de Verenigde Staten worden loonbelastingen geheven door de federale overheid, enkele van de vijftig staten (Alaska, Florida, Nevada, South Dakota, Texas, Washington en Wyoming hebben geen staatsinkomstenbelasting; New Hampshire en Tennessee belasten alleen inkomsten uit rente en dividenden), Washington, D.C., en tal van steden. Deze belastingen worden geheven van werkgevers en werknemers en op verschillende beloningsgrondslagen, en worden door de werkgevers geïnd en betaald aan het heffend rechtsgebied. In de meeste rechtsgebieden die loonbelasting heffen, moet elk kwartaal en in de meeste gevallen jaarlijks verslag worden uitgebracht, en elektronische verslaglegging is in het algemeen verplicht voor alle werkgevers behalve kleine. De Federal Insurance Contributions Act-belasting is een federale loonbelasting die zowel aan werknemers als werkgevers wordt opgelegd om de sociale zekerheid en Medicare te financieren -federale programma’s die uitkeringen verstrekken aan gepensioneerden, gehandicapten en kinderen van overleden werknemers.
InkomstenbelastingInhouden
Federale, staats- en lokale bronbelastingen zijn verplicht in die rechtsgebieden die een inkomstenbelasting heffen. Werkgevers die contact hebben met het rechtsgebied, moeten de belasting inhouden op de lonen die in die rechtsgebieden aan hun werknemers worden uitbetaald. De berekening van het bedrag van de in te houden belasting wordt uitgevoerd door de werkgever op basis van verklaringen van de werknemer met betrekking tot zijn/haar belastingstatus op IRS-formulier W-4.
De bedragen van de inkomstenbelasting die zo worden ingehouden, moeten worden betaald aan de heffende jurisdictie, en zijn beschikbaar als terugbetaalbare belastingkredieten voor de werknemers. Inkomstenbelastingen die op de loonlijst worden ingehouden, zijn geen definitieve belastingen, maar slechts vooruitbetalingen. Werknemers moeten nog steeds aangifte inkomstenbelasting doen en zelf belasting vaststellen, waarbij zij de ingehouden bedragen als betalingen opvoeren.
Sociale Zekerheids- en Medicare-belastingenEdit
Federale sociale verzekeringsbelastingen worden opgelegd aan werkgevers en werknemers, gewoonlijk bestaande uit een belasting van 12,4% van het loon tot een jaarlijks loonmaximum ($118.500 aan loon, voor een maximale bijdrage van $14.694 in 2016) voor Sociale Zekerheid en een belasting van 2,9% (de helft opgelegd aan de werkgever en de helft ingehouden op het loon van de werknemer) van alle lonen voor Medicare. De socialezekerheidsbelasting is opgesplitst in 6,2% die zichtbaar is voor werknemers (de “werknemersbijdrage”) en 6,2% die alleen zichtbaar is voor werkgevers (de “werkgeversbijdrage”). Voor de jaren 2011 en 2012 was de werknemersbijdrage tijdelijk verlaagd tot 4,2%, terwijl het werkgeversdeel op 6,2% bleef, maar het Congres stond toe dat het tarief in 2013 voor het individu terugkeerde naar 6,2%. Voor zover het werknemersdeel van de 6,2% belasting het maximum overschreed vanwege meerdere werkgevers, heeft de werknemer recht op een terugbetaalbaar belastingkrediet bij het indienen van een aangifte inkomstenbelasting voor het jaar.
WerkloosheidsbelastingEdit
Werkgevers zijn onderworpen aan werkloosheidsbelasting door de federale overheid en alle deelstaatregeringen. De belasting is een percentage van het belastbare loon met een maximum. Het belastingtarief en de bovengrens variëren per jurisdictie en per bedrijfstak en ervaringsniveau van de werkgever. Voor 2009 bedroeg de typische maximumbelasting per werknemer minder dan $ 1.000. Sommige staten heffen ook werkloosheids-, arbeidsongeschiktheidsverzekerings- of soortgelijke belastingen op werknemers.
Rapportage en betalingEdit
Werkgevers moeten loonheffingen rapporteren aan de juiste belastingjurisdictie op de manier die elke jurisdictie bepaalt. Driemaandelijkse rapportering van het totaalbedrag van de inkomstenbelasting en de sociale zekerheidsbijdragen is in de meeste rechtsgebieden vereist. Werkgevers moeten de totale werkloosheidsbelasting elk kwartaal en elk jaar bij elke toepasselijke staat melden, en jaarlijks op federaal niveau.
Elke werkgever moet elke werknemer jaarlijks op IRS-formulier W-2 een overzicht geven van de betaalde lonen en de ingehouden federale, staats- en lokale belastingen. Een kopie moet naar de IRS worden gestuurd, en sommige deelstaatregeringen eisen ook een kopie. Deze moeten uiterlijk op 31 januari en 28 februari (31 maart indien elektronisch ingediend) worden ingediend, respectievelijk, na het kalenderjaar waarin de lonen zijn uitbetaald. Het formulier W-2 vormt het bewijs van betaling van de belasting voor de werknemer.
Werkgevers moeten de loonbelasting volgens verschillende regels aan de belastingjurisdictie betalen, in veel gevallen binnen één bankwerkdag. De betaling van de federale loonbelasting en van veel loonbelastingen in de staten dient te geschieden door middel van een elektronische overboeking indien bepaalde drempelbedragen worden bereikt, of door storting bij een bank ten behoeve van het belastinggebied.
Sancties
Als de federale loonbelasting niet tijdig en correct wordt betaald, wordt automatisch een boete opgelegd van 2% tot 10%. Soortgelijke staats- en lokale boetes zijn van toepassing. Het niet op de juiste wijze indienen van maandelijkse of driemaandelijkse aangiften kan leiden tot extra boetes. Het niet indienen van de W-2 formulieren leidt tot een automatische boete van maximaal $50 per niet tijdig ingediend formulier. Staats- en lokale boetes verschillen per jurisdictie.
Een bijzonder zware boete is van toepassing wanneer federale inkomstenbelastinginhouding en socialezekerheidsbelastingen niet aan de IRS worden afgedragen. De boete van maximaal 100% van het niet-betaalde bedrag kan worden opgelegd aan de werkgever, alsmede aan iedere persoon (zoals een bedrijfsfunctionaris) die de controle of de bewaring heeft over de middelen waaruit de betaling had moeten geschieden.