Heading

Noorse esdoorn

Common name: Noorse esdoorn
Scientific name: Acer platanoides L.
Synoniemen: “Crimson King”, “Columnare”, “Erectum”, “Olmsted”, “Drummondii”, “Emerald Queen”, “Globosum”, “Schewedleri”, en “Summershade”, en elke andere cultivar die levensvatbaar zaad kan voortbrengen.

Rechtsstatus: Speciaal gereglementeerd met de eis dat verkopers een etiket aanbrengen met het advies: “Noorse esdoorn mag alleen worden geplant in gebieden waar de zaailingen door maaien of op andere wijze zullen worden beheerst of uitgeroeid. Zaad van de Noorse esdoorn verspreidt zich door de wind, dus bomen moeten niet dichter dan 100 meter van natuurgebieden worden geplant.”

Levenscyclus: Overblijvend
Gerelateerde soorten: Suikeresdoorn, rode esdoorn, zilveresdoorn, zwarte esdoorn, bergesdoorn; niet-inheemse sieresdoorns
Habitat: Aanpasbaar aan vele groeiomstandigheden. Groeit in volle zon of schaduw. Verwildert in bossen, vooral in verstoorde ondergroei.
Invloed: Zeer schaduwtolerant, vormt een dicht bladerdak, vermindert de inheemse plantendiversiteit in de ondergroei.
Natuurlijk verspreidingsgebied: Midden- en Oost-Europa en West-Azië.
Wijze van verspreiding: Planten planten zich voort door zaad, dat door wind en water kan worden verspreid.

Achtergronden

De eerste gedocumenteerde introductie van de Noorse esdoorn in Noord-Amerika vond plaats in 1756. Hij is genaturaliseerd in Groot-Brittannië, het noordoosten van de Verenigde Staten en het zuidoosten van Canada. De Noorse esdoorn wordt op grote schaal aangeplant als schaduwboom in stedelijke gebieden omdat hij droogte, strooizout, verdichte bodems en luchtvervuiling verdraagt. De Noorse esdoorn kent vele cultivars met verschillende vormen, waaronder zuilvormige en treurvariëteiten. Een ander onderscheidend kenmerk is de groene tot bordeauxrode kleur van de bladeren.

Identificatie

Noorse esdoorn is een grote schaduwboom die meestal 40-60 voet hoog wordt, maar tot 90 voet of meer kan uitgroeien. De takken zijn tegenoverstaand. De jonge schors is olijf- tot lichtbruin en wordt grijs en gegroefd naarmate hij ouder wordt. Een verwilderende Noorse esdoorn kan verward worden met de inheemse suikeresdoorn. De belangrijkste kenmerken om te onderscheiden van de inheemse suikeresdoorn zijn de hoek van de samaranda, de breedte van de bladeren, en het witte sap van de bladeren, bladstelen en twijgen (zie foto’s).

Beheer

• Mechanisch: Trekken of uitgraven van wortels

• Chemisch: Blad, stronk afsnijden, hakken en spuiten, behandeling met herbicide tegen schors

Afbeeldingen en hun beschrijving

Afbeeldingvoorbeeld	Karakteristieken beschreven
	Noorse esdoorn als grote schaduwboom.
	Bladeren hebben 5-7 lobben, vaak breder dan lang. Cultivars kunnen paars zijn.
	Grijze gegroefde schors van oudere boom.
	De vrucht is een dubbele samara, onder een stompe hoek. (Alle inheemse esdoorns staan <90 graden.)
	Zaadje met zaadlobben.
	Noorse esdoorn zaailing met eerste echte bladeren.
	Aantasting door Noorse esdoorn.
	Gebroken bladstelen spuiten wit sap uit.
	Notabele kenmerken van de Noorse esdoorn.