Onbedoelde zwangerschap is een wereldwijd probleem dat vrouwen, hun gezinnen en de samenleving treft. Onbedoelde zwangerschap kan het gevolg zijn van het falen van voorbehoedsmiddelen, het niet gebruiken van voorbehoedsmiddelen, en, minder vaak, verkrachting. Abortus is een frequent gevolg van onbedoelde zwangerschap en kan in de ontwikkelingslanden leiden tot ernstige negatieve gezondheidseffecten op lange termijn, waaronder onvruchtbaarheid en moedersterfte. In veel ontwikkelingslanden dragen armoede, ondervoeding en een gebrek aan sanitaire voorzieningen en onderwijs bij tot ernstige gevolgen voor de gezondheid van vrouwen en hun gezinnen die een onbedoelde zwangerschap doormaken. Ongeacht de oorzaak kunnen onbedoelde zwangerschap en de negatieve gevolgen ervan worden voorkomen door toegang tot voorbehoedsmiddelen, waaronder noodanticonceptie, veilige en legale abortusdiensten, en een samenleving die vrouwen in staat stelt hun eigen reproductieve keuzes te bepalen. Het aanpakken van onbedoelde zwangerschap en de aanzienlijke menselijke en financiële kosten daarvan zou in elk land een prioriteit moeten zijn. De beschikbaarheid van betrouwbare anticonceptie voor iedereen, ongeacht leeftijd of financiële draagkracht, is een essentiële eerste stap. Vrouwen en adolescenten moeten toegang hebben tot aan hun leeftijd aangepaste en cultureel gevoelige reproductieve gezondheidsdiensten, waaronder noodanticonceptie. Toegang tot veilige, legale abortusdiensten is noodzakelijk om de duizelingwekkende moedersterfte wereldwijd terug te dringen. Overal ter wereld verlenen vroedvrouwen het grootste deel van de zorg aan vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Het is essentieel om diegenen te identificeren die risico lopen op een onbedoelde zwangerschap, de diensten te verlenen die zij nodig hebben, en ijverig te blijven om ervoor te zorgen dat die vrouwen en hun gezinnen veilige opties hebben om te overwegen wanneer zij geconfronteerd worden met een onbedoelde zwangerschap. In 1920 zei Magaret Sanger: “Geen vrouw kan zichzelf vrij noemen die geen controle heeft over haar eigen lichaam.” Hoewel er grote vooruitgang is geboekt om de gezondheid en de status van vrouwen te verbeteren sinds mevrouw Sanger deze woorden sprak, blijft er nog veel werk te doen.