Heading

Celibaat van priestersEdit

Toen Bergoglio kardinaal was, werden zijn opvattingen over het celibaat van priesters opgetekend in het boek Over hemel en aarde. Het boek is een verslag van gesprekken die hij had met een rabbi uit Buenos Aires. In dit boek zei hij dat het celibaat “een kwestie van discipline is, niet van geloof. Het kan veranderen.” Hij voegde er echter aan toe: “Voor het ogenblik ben ik voorstander van het behoud van het celibaat, met al zijn , omdat we tien eeuwen van goede ervaringen hebben in plaats van mislukkingen Traditie heeft gewicht en geldigheid.”

Hij zei ook dat “in de Byzantijnse, Oekraïense, Russische en Grieks-katholieke Kerken de priesters getrouwd kunnen zijn, maar de bisschoppen celibatair moeten zijn”. Hij zei dat veel van degenen in het westerse katholicisme die aandringen op meer discussie over deze kwestie, dit doen vanuit een positie van “pragmatisme”, gebaseerd op een verlies aan mankracht. Hij stelt dat “als, hypothetisch, het westerse katholicisme de kwestie van het celibaat zou herzien, ik denk dat het dit zou doen om culturele redenen (zoals in het Oosten), niet zozeer als een universele optie”. Hij benadrukte dat in de tussentijd de regel strikt moet worden nageleefd, en dat elke priester die zich er niet aan kan houden “het ambt moet verlaten.”

National Catholic Reporter Vaticaananalist Thomas Reese, ook een jezuïet, noemde Bergoglio’s gebruik van “voorwaardelijke taal” met betrekking tot de regel van het celibaat “opmerkelijk.” Hij zei dat zinnen als “voor het moment” en “voor nu” “niet het soort kwalificaties zijn die men normaal hoort wanneer bisschoppen en kardinalen het celibaat bespreken.”

Geloof over homoseksualiteitEdit

Paus Franciscus steunt de katholieke leer dat homoseksuele handelingen immoreel zijn. Hij heeft echter gezegd dat homo’s met respect moeten worden behandeld. Bergoglio is tegen het homohuwelijk. In 2011 noemde hij het “het werk van de duivel”.

Argentinië overwoog in 2010 het homohuwelijk te legaliseren. Op dat moment was Bergoglio tegen deze wetgeving. Hij noemde het een “echte en verschrikkelijke antropologische terugslag”. In juli 2010, toen de wet in behandeling was, schreef hij een brief aan de Argentijnse nonnenkloosters waarin hij zei:

In de komende weken zal het Argentijnse volk worden geconfronteerd met een situatie waarvan de uitkomst het gezin ernstig kan schaden…Op het spel staan de identiteit en het voortbestaan van het gezin: vader, moeder en kinderen. Op het spel staat het leven van vele kinderen die bij voorbaat gediscrimineerd zullen worden en beroofd zullen worden van hun menselijke ontwikkeling die door een vader en een moeder is gegeven en door God is gewild. Op het spel staat de totale verwerping van de wet van God die in onze harten gegrift staat.

Laten we niet naïef zijn: Dit is niet zomaar een politieke strijd; het is een vernietigend voorstel voor Gods plan. Dit is niet zomaar een wetsvoorstel (dat is slechts de vorm ervan), maar een zet van de vader der leugen die probeert de kinderen van God te verwarren en te misleiden… Laten we ons richten tot de heilige Jozef, Maria en het Kind om hen vurig te vragen het Argentijnse gezin op dit moment te verdedigen… Mogen zij ons steunen, verdedigen en vergezellen in deze oorlog van God.

Nadat L’Osservatore Romano hierover berichtte, spraken verschillende priesters hun steun uit voor de wet. Homo’s denken dat het verzet van de kerk en de taal van Bergoglio er juist toe hebben bijgedragen dat de wet erdoor is gekomen. Zij denken ook dat katholieke functionarissen hebben gereageerd door een minder harde toon aan te slaan in latere debatten over sociale kwesties zoals ouderlijk draagmoederschap.

Op 29 juli 2013 gaf paus Franciscus een interview aan enkele journalisten die met hem op reis waren. Op de vraag of er homoseksuele priesters moesten zijn, antwoordde paus Franciscus:

Als iemand homo is en hij zoekt de Heer en heeft een goede wil, wie ben ik dan om te oordelen?

Daarna, op de vraag of vrouwen priester zouden moeten worden, antwoordde Franciscus:

De kerk heeft gesproken en zegt nee … die deur is gesloten.

Geloof over niet-katholiekenEdit

Drie dagen nadat hij tot paus was gekozen, vertelde paus Franciscus aan duizenden nieuwsverslaggevers:

Velen van u behoren niet tot de katholieke kerk, en anderen zijn niet gelovig, ik geef ieder van u deze zegen vanuit mijn hart, in stilte, met respect voor het geweten van ieder van u, maar in de wetenschap dat ieder van u een kind van God is. Moge God u zegenen.

Het komt zeer zelden voor dat een paus mensen zegent die niet katholiek zijn. Hiermee liet de paus zien dat hij mensen accepteert die tot een andere religie behoren.

“	We moeten elkaar tegemoet komen door goed te doen. ‘Maar ik geloof niet, Vader, ik ben een atheïst!’ Maar doe goed: daar zullen we elkaar ontmoeten. – Paus Franciscus, 22 mei 2013	“

In een toespraak op 20 maart jl, zei paus Franciscus dat sommige mensen geen religie aanhangen, maar toch zoeken “naar waarheid, goedheid en schoonheid.” Hij zei dat deze mensen belangrijke bondgenoten zijn bij het beschermen van de menselijke waardigheid; het sluiten van vrede; en de zorg voor de aarde. Dit betekende dat de paus zei dat atheïsten bondgenoten van de katholieke kerk kunnen zijn, in plaats van vijanden.

In dezelfde toespraak zei de paus dat katholieke en joodse mensen verbonden zijn “door een zeer speciale spirituele band”. Tot moslimleiders tijdens de toespraak zei hij: “Moslims, die God aanbidden als één, levend en barmhartig, en hem in gebed… Ik stel uw aanwezigheid zeer op prijs … het, ik zie een … teken van een wil om te groeien in wederzijdse achting en in samenwerking voor het algemeen welzijn van de mensheid.”

In september 2013 schreef Franciscus een brief die werd gepubliceerd in de krant La Repubblica. In de brief stond dat atheïsten door God vergeven zouden worden als ze hun geweten volgden en deden wat ze dachten dat goed was. De redacteur van de krant, die niet katholiek is, schreef terug met een lijst met vragen. Franciscus schreef terug:

U vraagt mij of de God van de christenen hen vergeeft die niet geloven en het geloof niet zoeken. Ik begin met te zeggen – en dit is het punt – dat Gods barmhartigheid geen grenzen kent als je met een oprecht en hart tot Hem gaat. De kwestie voor hen die niet in God geloven is het gehoorzamen van hun geweten. Zonde bestaat, zelfs voor hen die geen geloof hebben, wanneer mensen hun geweten ongehoorzaam zijn.